Συνέντευξη στη Μαρία Θανοπούλου
Γνώρισε την Ελλάδα σε ηλικία 5 χρόνων όταν ήρθε για διακοπές με τον έλληνα πατριό της και έκτοτε δε βγήκε ποτέ από τη σκέψη και την καρδιά της. Αποφάσισε να μάθει ελληνικά και μόλις αποφοίτησε άφησε πίσω της την πατρίδα της, τη Σουηδία, για να σπουδάσει Δημοσιογραφία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Ακολούθησαν σπουδές στην Αυστραλία και στη συνέχεια άρχισε να ταξιδεύει με σκοπό να βοηθήσει όσους έχουν ανάγκη. Βρέθηκε στο Βιετνάμ για τρεις μήνες όπου δίδασκε αγγλικά σε παιδάκια, προκειμένου να τα βοηθήσει να εργαστούν στον τομέα του τουρισμού, ενώ πριν από περίπου ένα χρόνο έφθασε ως τη μακρινή Ανταρκτική προκειμένου να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο για το περιβάλλον το οποίο απειλείται από τις κλιματικές αλλαγές. Η Μπέλλα Παπαδοπούλου-Εστρέλα σήμερα εργάζεται στο Ethix News, μια ειδησεογραφική πλατφόρμα που ασχολείται με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα περιβαλλοντολογικά προβλήματα ενώ δίνει διαλέξεις ενθαρρύνοντας νέους ανθρώπους να κυνηγήσουν τα όνειρά τους.
Αρχικά θα ήθελα να μας πείτε πώς προέκυψε η αγάπη σας για την Ελλάδα;
Από μικρή ερχόμουν τα καλοκαίρια στην Ελλάδα επειδή ο πατριος μου είναι από τη Θράκη. Κάθε καλοκαίρι που πήγαινα στο χωριουδάκι μου μάθαινα ολοένα και περισσότερο να αγαπάω την ελληνική κουλτούρα.
Πότε ήρθατε για πρώτη φορά και τι θυμάστε από το πρώτο σας ταξίδι;
Δε θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη μου ημέρα στην Ελλαδα, ήμουν τότε πέντε χρόνων. Κάτσαμε να φάμε σε μια ταβέρνα και στο τέλος έφεραν ένα τεράστιο καρπούζι! Δεν είχα δει ποτέ στη ζωή μου ένα τόσο μεγάλο φρούτο. Από τότε το αγαπημένο μου φρούτο είναι το καρπούζι, γιατί μου θυμίζει εκείνη τη στιγμή που ερωτεύτηκα την Ελλάδα.
Γιατί αποφασίσατε να σπουδάσετε δημοσιογραφία στην Ελλάδα και όχι στη Σουηδία;
Γιατί ήθελα να μάθω κάτι καινούργιο. Πήγα 12 χρόνια σε σχολείο στη Σουηδία και ήθελα να δοκιμάσω κάποιον άλλον τρόπο διδασκαλίας. Έπειτα από την Ελλάδα σπούδασα και στην Αυστραλία. Πιστεύω πως είναι σημαντικό να δοκιμάζουμε νέα πράγματα και διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης.
Όταν σκέφτεστε την Ελλάδα, τι σας έρχεται πρώτα στο μυαλό;
Παρόλο που δεν είμαι Ελληνίδα, έχω αγαπήσει τόσο πολύ την Ελλάδα, παρά τα προβλήματά της, που στην καρδιά μου μέσα αισθάνομαι περισσότερο Ελληνίδα από οτιδήποτε άλλο. Τα πέντε χρόνια που έζησα στη Θεσσαλονίκη ήταν καταπληκτικά και έμαθα πολλά. Γνώρισα ανθρώπους που δε θα γνώριζα σε καμία γωνιά του πλανήτη και ερωτεύτηκα μια κουλτούρα που θεωρώ πανέμορφη. Κάποια μέρα θα γυρίσω να ζήσω στην Ελλάδα, αλλά μέχρι εκείνη την ημέρα θα συνεχίσω να κάνω αυτό που κάνω όλη την ώρα: κάθε φορά που φτάνω σε μια όμορφη και τροπική παραλία λέω στον εαυτό μου "σαν τη Χαλκιδική όντως δεν υπάρχει!".
Πώς πήρατε την απόφαση να ταξιδέψετε στην Ανταρκτική; Τι σας ώθησε να κάνετε αυτό το ταξίδι;
Ως δημοσιογράφος έχω εργαστεί σκληρά για να αυξήσω την προβολή και την ευαισθητοποίηση για τα περιβαλλοντικά προβλήματα. Είμαι σίγουρη ότι ένα μεγάλο μέρος αυτού του προβλήματος είναι πολύ απλά η έλλειψη γνώσης σχετικά με αυτό. Ο καθένας πρεπεί να δει πώς μπορεί να βοηθήσει. Οι περισσότεροι σκέφτονται ότι αυτά τα ζητήματα είναι μακριά από τη δική τους καθημερινότητα, η αλήθεια όμως είναι ότι είναι ακριβώς μπροστά μας. Δε θέλω να τρομοκρατήσω κανέναν, παρά μόνο να εμπνεύσω για να ξεκινήσει ο καθένας τη δική του μικρή αλλαγή. Όταν μια μερα διάβασα ενα άρθρο το οποίο μιλούσε για τις νεογέννητες φώκιες της Ανταρκτικής και ότι πεθαίνουν όταν πίνουν το μητρικό γάλα επειδή είναι γεμάτο ρύπους, οι οποίοι προέρχονται από τα αυτοκίνητα μας και τις βιομηχανίες μας, ταράχτηκα. Δε μπορούσα να το δεχτώ και αποφάσισα να προσπαθήσω να κάνω κάτι για αυτό.
Μιλήστε μας για αυτό το ταξίδι, το οποίο φανταζομαι είναι αρκετά επικίνδυνο...
Για να φθάσεις στην Ανταρκτική πρέπει να περάσεις ένα πέρασμα που λέγεται Drakes Passage. Είναι ένα σημείο ανάμεσα στη Νότια Αμερική και την Ανταρκτική, όπου όλοι οι μεγάλοι ωκεανοί του πλανήτη συναντιούνται. Λόγω των διαφορετικών θερμοκρασιών και των ρευμάτων προκαλείται μια απίθανη τρικυμία. Τα κύματα φθάνουν τα 12 μέτρα και το ταξίδι μπορεί να διαρκέσει έως και 4 ημέρες ενώ πρόκειται για ένα ταξίδι από τον Πειραιά μέχρι τη Σαντορίνη.
Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίσατε;
Η συναισθηματική…Ήταν πολύ δύσκολο για εμένα να μείνω συγκεντρωμένη στην αποστολή μου, η οποία ήταν να ευαισθητοποιήσω τον κόσμο για τα προβλήματα της Ανταρκτικής και να δείξω πώς μπορούμε να βελτιώσουμε την κατάσταση. Ήταν ημέρες που ήθελα απλά να κλάψω και να τα παρατήσω. Ήξερα όμως από την αρχή ότι θα ήταν μια δύσκολη αποστολή…Στην Ανταρκτική βλέπεις τις κλιματικές αλλάγες με γυμνό μάτι...
Ποια εικόνα από την Ανταρκτική δε θα ξεχάσετε ποτέ;
Δε θα ξεχάσω ποτέ όταν είδα ένα τεράστιο παγόβουνο στη μέση της θάλασσας. Αυτό το παγόβουνο –όπως χιλιάδες άλλα – έχει αποκοπεί από τον κεντρικό πάγο και σιγά σιγά θα λιώσει στη θάλασσα.
Μιλήστε μας για την κατάσταση εκεί...
Με την αύξηση της θερμοκρασίας ο πάγος αρχίζει και λιώνει απίστευτα γρήγορα. Οι πιγκουίνοι δε μπορούν πλέον να ζουν σε αυτές τις συνθήκες και απειλούνται με εξαφάνιση. Πρόσφατα το WWF ανακοίνωσε ότι τα τελευταία 40 χρόνια έχουν εξαφανιστεί πάνω από τα μισά ζώα του πλανήτη! Τί θα απομείνει σε μερικά χρόνια; Στην αύξηση της θερμοκρασίας μπορούμε όλοι να βοηθήσουμε αλλάζοντας τις συνήθειες μας. Πρέπει να πιέσουμε τις κυβερνήσεις μας να βάλουν όρια στις βιομηχανίες και να ενθαρρύνουν τη χρήση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Το δεύτερο είναι το πολιτικό πρόβλημα. Μπροστά στα μάτια μας έχει πλέον λιώσει το τελευταίο κομμάτι της Αρκτικής και όλοι έχουμε δει αυτές τις θλιβερές εικόνες όπου μια πολική αρκούδα πνίγεται επειδή δεν υπάρχει πάγος αλλά μόνο νερό. Σήμερα στην Αρκτική έχουν ήδη αρχίσει την παραγωγή πετρελαίου δημιουργώντας αμέτρητα προβλήματα στα ζώα και στη φύση. Ο μόνος λόγος που το ίδιο πράγμα δεν έχει συμβεί στην Ανταρκτική είναι λόγω μιας συμφωνίας που υπάρχει. Μια συμφωνία που λέει ότι καμία χωρα δε μπορεί να αγγίξει τα πλούτη της, για την ακρίβεια τα 23800 δισεκατομμύρια λίτρα πετρελαίου. Όμως το 2041 η συμφωνία αυτή θα λήξει και θα πρέπει όλες οι χώρες που υπέγραψαν να υπογράψουν ξανά. Εδώ θα πρέπει όλοι οι πολίτες να πιέσουν την κυβέρνηση τους να βάλουν την υπογραφή.
Δεν είναι η πρώτη σας "αποστολή"...Πώς μπήκε ο εθελοντισμός στη ζωή σας;
Από μικρή ασχολούμαι με τον εθελοντισμό αλλά ίσως η πιο σημαντική αποστολή για μένα ήταν όταν έμεινα στο Βιετνάμ και δίδασκα Αγγλικά σε "παιδιά του δρόμου", προκειμένου να τα βοηθήσουμε να βρουν μια δουλειά στον τομέα του τουρισμού (ξενοδοχεία, εστιατόρια κ.λπ.). Μια εικόνα που δε θα ξεχάσω πότε και μόλις μου έρχεται στο μυαλό, κλαίω είναι όταν έπρεπε να αποχαιρετίσω αυτά τα παιδιά. Μετά από τρεις μήνες μαζί είχαμε γίνει οικογένεια. Την τελευταία μου ημέρα λοιπόν πριν επιστρέψω Ελλάδα έπρεπε να πω το δυσκολότερο "αντίο" της ζωής μου. Όλοι κλαίγαμε και δε μπορούσαμε να σταματήσουμε να αγκαλιαζόμαστε. Τη στιγμή που έφευγα γύρισα μια τελευταία φορά να τα δω και θυμάμαι ακόμα τον πόνο στην καρδιά μου γιατί ήξερα ότι πολλά από αυτά τα υπέροχα παιδιά, με εκείνη την τεράστια καρδιά και τα μεγάλα όνειρα... δε θα κατάφερναν καν να φθάσουν στην ηλικία των 18 χρόνων.
Τι είναι το project "If you can dream it, you can do it";
Θεωρώ ότι είναι σημαντικό να ζούμε τη ζωή μας με τρόπο ενεργό. Όταν έχουμε ένα όνειρο πρέπει να το υλοποιούμε, όχι απλά να το ονειρευόμαστε. Δίνω διαλέξεις σε σχολεία και άλλα ινστιτούτα ακριβώς για αυτό το πράγμα. Ενθαρρύνω νέα άτομα να κυνηγήσουν τα όνειρά τους και να κάνουν τη διαφορά τους στον κόσμο. Τίποτα δεν είναι εύκολο αλλά εάν υπάρχει αγάπη, όλα γίνονται. Πάντα λέω το εξής: εάν μπορείς να το σκεφτείς, μπορείς και να το υλοποιήσεις. Χρειάζεται πείσμα, θάρρος και λίγη τρέλα -ή μάλλον αρκετή!-.
Τι θα λέγατε σε κάποιον για να τον πείσετε να σηκωθεί από τον καναπέ και να αναλάβει δράση;
Ο καθένας μπορεί με τη δική του μικρή προσπάθεια να βοηθήσει. Πολλές φορές σκεφτόμαστε "μα τι διαφορά θα κάνει εάν πάω με το ποδήλατο στη δουλειά, όταν όλοι οι υπόλοιποι πάνε με αμάξι”. Αλλά αν σκεφτόμαστε έτσι δε θα αλλάξει τίποτα ποτέ.
Τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε σε όλους όσοι διαβάζουν αυτή τη στιγμή τη συνέντευξή σας;
Πώς θα είναι το περιβάλλον, ο πλανήτης μας, το σπίτι μας αύριο; Αυτό το αποφασίζεις ΕΣΥ!
Για περισσότερες πληροφορίες κάντε Like στη σελίδα της στο Facebook: Help Me Protect Antarctica
