Συνέντευξη στη Μαρία Θανοπούλου
Η Jennifer Barclay γεννήθηκε στο Manchester και μεγάλωσε σε ένα χωριό της Βόρειας Αγγλίας. Στις παιδικές της αναμνήσεις υπάρχουν βουτιές στα καταγάλανα νερά της Ρόδου, υπέροχες γεύσεις από την Κέρκυρα, ξέγνοιαστες στιγμές στις ερημικές παραλίες της Κεφαλλονιάς...Αναζητώντας την ηρεμία της μετά από έναν χωρισμό αλλά και το πραγματικό νόημα της ζωής, βρέθηκε πριν από περίπου τρία χρόνια να κατοικεί μόνιμα σε ένα μικρό νησάκι του Αιγαίου, την Τήλο. Στο βιβλίο της με τίτλο "Falling in Honey", το οποίο κυκλοφορεί σε ΗΠΑ, Βρετανία και Καναδά, μιλά για το ταξίδι της και τη ζωή της στην Ελλάδα ενώ στο blog της www.octopus-in-my-ouzo.blogspot.com μπορεί κανείς να βρει πληροφορίες για τον παράδεισο της, την Τήλο.
Πότε ήρθατε για πρώτη φορά στην Ελλάδα και ποιες αναμνήσεις έχετε κρατήσει;
Ήρθα στην Ελλάδα για οικογενειακές διακοπές όταν ήμουν αρκετά μικρή. Θυμάμαι ένα από τα πρώτα ταξίδια ήταν στην Κέρκυρα όταν ήμουν δώδεκα χρόνων. Σύμφωνα με το ημερολόγιο μου, μου άρεσαν τα πάντα…Η παραλία, τα γλυκά, οι ελληνικοί χοροί...Στη Ρόδο λίγα χρόνια μετά, θυμάμαι το κολύμπι στα καταγάλανα νερά στην παραλία του Αγίου Παύλου με την Ακρόπολη της Λίνδου να δεσπόζει από πάνω...Μια άλλη χρονιά πήγαμε στην Κεφαλλονιά και νοικιάσαμε βάρκα για να επισκεφθούμε ερημικές παραλίες... Όταν ήμουν δεκαέξι ή δεκαεπτά θυμάμαι να είμαι ξαπλωμένη στην άμμο με ένα αγόρι από την Ελλάδα και να βλέπουμε το φεγγάρι…Οι γονείς μου βέβαια δεν ήξεραν που ήμουν και είχα προβλήματα στη συνέχεια...
Πότε αποφασίσατε να εγκατασταθείτε στην Ελλάδα;
Όταν τελείωσα το Πανεπιστήμιο και δε μπορούσα να βρω δουλειά-στην πραγματικότητα δεν είχα ιδέα τι ήθελα να κάνω- αποφάσισα να εργαστώ ως καθηγήτρια αγγλικών στην Αθήνα. Κι ενώ αρχικά τα σχέδια ήταν να μείνω για ένα χρόνο, αγάπησα τόσο πολύ τη γεμάτη περιπέτειες νέα μου ζωή στην Ελλάδα που βρήκα δουλειά σε ένα ξενοδοχείο στη Σαντορίνη για το καλοκαίρι και ένα ήσυχο βράδυ με θέα την καλντέρα, σκέφτηκα να μείνω. Τελικά, όμως, έφυγα για να κυνηγήσω την καριέρα μου και κατέληξα στον Καναδά. Όταν επέστρεψα στην Ευρώπη και βρέθηκα ξανά στην Ελλάδα για διακοπές, συνειδητοποίησα ότι η μαγεία ήταν ακόμα εκεί... Έτσι, μετά από κάποια προβλήματα στη σχέση μου και ένα θλιβερό χειμώνα, όταν συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να κάνω κάτι για μένα ώστε να είμαι ευτυχισμένη, προχώρησα σε μερικές μεγάλες αλλαγές μεταξύ των οποίων να εξασφαλίσω περισσότερο ελεύθερο χρόνο για τον εαυτό μου και να βρεθώ στην Ελλάδα μόνη μου για έναν μήνα. Μετά από αυτόν το μήνα κατέληξα πως εάν μπορούσα να βρω έναν τρόπο να ζήσω στην Ελλάδα, έπρεπε να το κάνω.
Ποια ανάγκη σας οδήγησε; Τι αναζητούσατε;
Ήμουν διευθύντρια σύνταξης σε έναν εκδοτικό οίκο και πραγματικά αγαπούσα τη δουλειά μου, αλλά όταν σκέφτηκα ότι θα βρεθώ για άλλη μια χρονιά στη δίνη προθεσμιών και συναντήσεων, ήξερα ότι ξοδεύω αρκετό χρόνο κάνοντας πράγματα τα οποία δε με ικανοποιούν σε ένα μέρος που δεν αγαπώ. Την ίδια στιγμή άρχισα να αναγνωρίζω ότι το να βρίσκομαι σε όμορφα μέρη ήταν σημαντικό για μένα-πιο πολύ από μια προαγωγή ή τα περισσότερα χρήματα. Ένιωσα ότι με την τεχνολογία που υπάρχει θα μπορούσα να κάνω μια ενδιαφέρουσα δουλειά σε ένα μέρος που αγαπώ. Αποφάσισα, λοιπόν, να πάρω το ρίσκο και να το δοκιμάσω. Έτσι ανακάλυψα ότι ήμουν πολύ καλύτερη στη δουλειά μου όταν μπορούσα να ξυπνάω το πρωί και να βλέπω άγρια βουνά, να κάνω διάλειμμα για να περπατήσω σε μια από τις τόσες παραλίες, σε ένα υπέροχο μέρος χωρίς κτίρια και αυτοκίνητα. Είμαι ένα άτομο που δε χρειάζομαι ακριβά πράγματα, μου αρκεί να βρίσκομαι σε ένα όμορφο μέρος και να τεντώνομαι στο φρέσκο αέρα και στο ζεστό ήλιο!
Πώς ανακαλύψατε την Τήλο;
Θα πήγαινα διακοπές με τον πρώην φίλο μου. Έψαχνα ένα μικρό, ήσυχο, όχι τόσο ανεπτυγμένο νησί αλλά επειδή δεν ήταν τέτοιος τύπος, βρήκα τελικά ένα σπίτι προς ενοικίαση στο Μεγάλο Χωριό της Τήλου. Αγάπησα την Τήλο αμέσως κι έτσι ένα χρόνο μετά, μόνη πια, αποφάσισα να επιστρέψω και να μείνω έναν μήνα.
Μιλήστε μας για τη ζωή σας στο νησί…
Έχουν περάσει ήδη τρία υπέροχα χρόνια…Βλέπεις εδώ συμβαίνει πάντα κάτι ενδιαφέρον…Εκτός από την πεζοπορία στα βουνά και το κολύμπι στη θάλασσα βλέποντας αετούς την ημέρα και τα αστέρια τη νύχτα, καλλιεργώ λαχανικά και φρούτα, βγαίνω στα ανοικτά με τοπικά αλιευτικά σκάφη, εκτρέφω κοτόπουλα, ταΐζω κατσικάκια, μαθαίνω ελληνικούς χορούς, βοηθάω να πωλούν σουβλάκια στα φεστιβάλ και καφέδες και σάντουιτς στην παραλία, κάνω φιλίες με τουρίστες από όλο τον κόσμο, δοκιμάζω μέλι κατευθείαν από την κηρήθρα, βελτιώνω τις γνώσεις μου στα ελληνικά…Την πρώτη χρονιά εδώ είχα σχέση με έναν Έλληνα από την Τήλο, που σημαίνει ότι ήρθα γρήγορα σε επαφή με την ελληνική γλώσσα και τον πολιτισμό. Περάσαμε δύο όμορφα χρόνια, όπως επίσης και κάποιες δύσκολες στιγμές καθώς έμεινα έγκυος και απέβαλα τρεις φορές. Χωρίσαμε τελικά -είμαστε πολύ διαφορετικοί άνθρωποι- αλλά παραμένουμε δύο καλοί φίλοι…
Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζετε;
Η ζωή σε ένα μικρό ελληνικό νησί είναι ενδιαφέρουσα. Το χειμώνα υπάρχουν λίγα δρομολόγια πλοίων, τα οποία διακόπτονται λόγω κακοκαιρίας ή όταν υπάρχουν απεργίες. Έχει χρειαστεί να πάω στη Ρόδο για να με δει γιατρός και να ταξιδέψω με 8 μποφόρ…Κατά τη διάρκεια του πρώτου χειμώνα δεν είχαμε ίντερνετ λόγω μιας αστραπής που έκαψε το μόντεμ! Τα μαθήματα ελληνικών χορών είναι σανίδα σωτηρίας όταν κατά τη διάρκεια του χειμώνα οι μόνιμοι κάτοικοι είναι περίπου 300 άτομα και δεν υπάρχουν μέρη να πας. Από τον περασμένο Δεκέμβριο το ΑΤΜ έχει σταματήσει να λειτουργεί λόγω αλλαγής στο ιδιοκτησιακό καθεστώς της τράπεζας, οπότε πρέπει να πας στη Ρόδο για να πάρεις χρήματα. Ήταν πολύ απογοητευτικό, λοιπόν, που τελικά είχαμε ένα υπέροχο μικρό εστιατόριο στο Μεγάλο Χωριό ανοιχτό όλο το χειμώνα, αλλά όχι και τα μετρητά για να μπορέσουμε να πάμε να φάμε! Υπάρχουν πολλές δυσκολίες…Απογοητεύεσαι, για παράδειγμα, όταν ο ΟΤΕ σου κόβει το τηλέφωνο επειδή μερικές φορές οι λογαριασμοί αργούν να φθάσουν… Δεν είναι εύκολη η ζωή εδώ αλλά η ομορφιά του νησιού σε αποζημιώνει...Οι βροχές διαρκούν λίγες μέρες και μετά έρχεται η λιακάδα και το νησί φαίνεται πιο όμορφο από ποτέ!
Πώς σας αντιμετωπίζουν οι ντόπιοι;
Είναι ωραίο όταν πλέον δεν είσαι τουρίστας αλλά μέρος της κοινότητας. Είμαι ευτυχής όταν οι ντόπιοι αστειεύονται μαζί μου- αυτό σημαίνει ότι με έχουν αποδεχτεί! Θα πρέπει όμως να είσαι προετοιμασμένος να προστατέψεις τον εαυτό σου και να είσαι χοντρόπετσος μερικές φορές καθώς οι περισσότεροι άνθρωποι που ζουν μόνιμα στο χωριό είναι σκληροί αγρότες και ψαράδες, που σημαίνει ότι μπορεί να σου φωνάξουν μια μέρα εάν περπατάς με το σκύλο σου κοντά στα ζώα τους ή να σε κοροϊδέψουν εάν κάνεις κάτι διαφορετικά. Νοιάζονται, όμως, για σένα με τρόπους που σε εκπλήσσουν! Είναι σπάνιο να σε καλέσουν στο σπίτι τους αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν ενδιαφέρονται απλά το δείχνουν διαφορετικά. Θα πρέπει να αφιερώσεις χρόνο για να τους γνωρίσεις, είναι περίπλοκο.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο μάθημα που έχετε πάρει από τη ζωή σας στο νησί; Έχετε αναθεωρήσει απόψεις; Έχετε αλλάξει προτεραιότητες;
Ποτέ δεν υπήρξα συμβατικό άτομο- εάν ήμουν ίσως να ζούσα σε κάποιο άλλο νησί. Πιστεύω ότι ο καθένας θα πρέπει να επιλέξει το "νησί" του, το τι είναι σημαντικό για εκείνον...Κάποτε ανησυχούσα για τα χρήματα περισσότερο, τώρα πιστεύω ότι τα πράγματα θα λειτουργήσουν- το υποθέτω επειδή το ρίσκο που πήρα λειτούργησε…τα τελευταία χρόνια της ζωής μου είναι μια περιπέτεια χωρίς τέλος, έχω καταφέρει πράγματα που δεν περίμενα και είμαι πιο ευτυχισμένη από ποτέ.
Το βιβλίο που έχετε γράψει έχει μεγάλη ανταπόκριση; Τι μηνύματα λαμβάνετε; Τι σχόλια σας κάνουν;
Είναι θαυμάσιο ότι συνεχίζω να λαμβάνω υπέροχα μηνύματα από ανθρώπους που μου λένε ότι εμπνεύστηκαν από την ιστορία μου ή ότι το βιβλίο μου τους θυμίζει πράγματα που αγάπησαν στην Ελλάδα, όπως τις μυρωδιές των βοτάνων, τις γεύσεις των φαγητών, την καλοσύνη των ανθρώπων…Με έχουν αγγίξει μηνύματα από έλληνες που ζουν στη Βρετανία και τους λείπει το σπίτι τους. Επίσης, λατρεύω να ακούω ότι δε μπορούσαν να σταματήσουν να το διαβάζουν και αναμένουν το επόμενο βιβλίο.
Τι σας ρωτούν για την Ελλάδα;
Πολλοί από τους ανθρώπους που διαβάζουν το βιβλίο ήδη γνωρίζουν και αγαπούν την Ελλάδα. Κάποιοι από αυτούς είχαν έρθει πριν από χρόνια και τους κάνει να θέλουν να επιστρέψουν. Πολλοί βρίσκουν το blog μου και ζητούν πληροφορίες για την Τήλο. Νομίζω ότι πολλοί ξεχνούν ότι μπορείς να βρεις παρθένα μέρη απλά χρειάζεται περισσότερη προσπάθεια.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο όνειρό σας;
Βασικά ζω το όνειρό μου...Θα ήθελα να συνεχίσω να βρίσκομαι σε όμορφα μέρη που με εμπνέουν, να βγάζω τα προς το ζην δουλεύοντας με βιβλία και συγγραφείς και να έχω την ευχαρίστηση να γράφω τα δικά μου βιβλία.
