Συνέντευξη στη Μαρία Θανοπούλου
Από τα πρώτα χρόνια της ζωής είναι καθηλωμένη σε αναπηρικό αμαξίδιο...ωστόσο θέλησε να πάει κόντρα σε αυτά που της στέρησε η φύση. Στα 14 της χρόνια έκανε ένα όνειρό της πραγματικότητα. Έμαθε να χορεύει...αποδεικνύοντας ότι τίποτα δε μπορεί να σταθεί εμπόδιο σε έναν άνθρωπο που έχει θέληση για ζωή και όνειρα. Η Νανά Τζαβάρα παρά τα κινητικά προβλήματα που αντιμετωπίζει από την ημέρα που γεννήθηκε εδώ κι ένα χρόνο παρακολουθεί μαθήματα χορού στη σχολή του Πάνου Μεταξόπουλου. Όταν τη ρωτάς τι σημαίνει για αυτή ο χορός, σου απαντάει "χαρά"... Από αυτή τη χαρά που βλέπουν καθημερινά στα μάτια της οι γονείς της παίρνουν δύναμη και την παροτρύνουν να κάνει συνεχώς καινούργια πράγματα έτσι ώστε να αισθάνεται ότι δε διαφέρει σε τίποτα από τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας της.
Η μητέρα της, κυρία Πόπη Αρναούτη παρακολουθεί με συγκίνηση την εξέλιξη του παιδιού της και χαίρεται για την απόφαση που πήρε να τη γράψει στη σχολή χορού. "H μικρότερη κόρη μου, η οποία είναι 11 χρόνων, ασχολείται με το χορό κι έβλεπα πόσο πολύ ήθελε και η Νανά αλλά δυστυχώς δε μπορούσα να βρω μία σχολή που θα μπορούσε να πάει. Τυχαία μία ημέρα άκουσα στην τηλεόραση τον κύριο Πάνο Μεταξόπουλο να μιλάει για τη θετική επίδραση του χορού στα άτομα με κινητικά προβλήματα, οπότε κάναμε ένα ραντεβού και ξεκινήσαμε".
Ποια ήταν η αντίδρασή της όταν της το ανακοινώσατε;
Χάρηκε πάρα πολύ γιατί θα έκανε κάτι το οποίο ήθελε όλα αυτά τα χρόνια αλλά δίσταζε να μας το πει γιατί σκεφτόταν ότι δε θα ήταν εφικτό λόγω της ιδιαιτερότητάς της.
Έχετε εντοπίσει κάποιες αλλαγές στη Νανά μετά την ενασχόλησή της με το χορό;
Οι αλλαγές του παιδιού μέσα στον ένα χρόνο που κάνει χορό ειναι εμφανείς. Είναι όλη την ώρα χαμογελαστή και περιμένει πώς και πώς το επόμενο μάθημα. Όπως καταλαβαίνετε ο χορός ήρθε τη σωστή στιγμή που το παιδί είναι στην εφηβεία και μπορεί να εκφράζεται μέσω αυτού. Είναι μία φοβερή διέξοδος και βοηθάει την ψυχική της υγεία. Θα ήθελα να μου επιτρέψετε να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κύριο Πάνο Μεταξόπουλο, ο οποίος πάντα λέει πως "ο χορός είναι για όλους" και στη δασκάλα της Νανάς, τη Γεωργία για όλα αυτά τα μαγικά πράγματα που κάνουν μαζί της.
Τα παιδιά στη σχολή πώς την αντιμετωπίζουν;
Στη σχολή είναι το μοναδικό παιδί με κινητικό πρόβλημα αλλά οι σχέσεις της με τα υπόλοιπα παιδιά είναι τέλειες. Την αποδέχονται πλήρως και παράλληλα τη θαυμάζουν για αυτό που κάνει.
Τι έχετε να πείτε στους γονείς που τα παιδιά τους αντιμετωπίζουν κινητικά προβλήματα;
Να μην τα κρύβουν, να τα αντιμετωπίζουν σαν όλα τα παιδιά. Να τολμούν, γιατί όταν ξέρουν με τι έχουν να κάνουν όλα είναι πιο εύκολα. Να δεχθούν την κατάσταση και όλα θα πάνε καλά. Εμείς έτσι αντιμετωπίσαμε από την αρχή τη Νανά για αυτό και είναι μέσα σε όλα.
Υπάρχει μέριμνα στη χώρα μας για αυτά τα παιδιά;
Εν μέρει υπάρχει μέριμνα. Κάποια πράγματα όμως τα κατακτάμε εμείς οι γονείς με κόπο εμείς γιατί αλλιώς δε θα καταφέρναμε τίποτα ακόμα και για τις αυτονόητες καθημερινές ανάγκες τους.
Τι προβλήματα καλείται να αντιμετωπίσει η οικογένεια;
Τα προβλήματα της εκπαίδευσης, της αποδοχής, της αυτονομίας στο δρόμο, το οικονομικό που για ό,τι κάνουν αυτά τα παιδιά το πληρώνεις και με το παραπάνω λόγω έλλειψης παροχών από το κράτος, της υγείας... Και άλλα ανάλογα με την οικογένεια και το επίπεδο αυτής, η οποία έχει ως σκοπό να διεκδικήσει όλα αυτά που χρειάζονται τα άτομα αυτά. Εμείς είμαστε σε αυτή την πλευρά και κάνουμε τα πάντα για τα χαμογελαστά πρόσωπα των παιδιών μας. Αυτή είναι άλλωστε και η ανταμοιβή μας στον αγώνα που δίνουμε.
