Συνέντευξη στη Μαρία Θανοπούλου
Σε ηλικία 6 χρόνων άρχισε να ασχολείται με τη μουσική και αμέσως ένιωσε ότι ανήκει εκεί…Σήμερα στα 29 της χρόνια είναι μια πολυβραβευμένη συνθέτρια με ένα σπάνιο βιογραφικό και δεκάδες διεθνείς και ελληνικές διακρίσεις στη σύνθεση. Τελευταία της επιτυχία η πρόκριση του έργου της "NEUMA", για σόλο βιόλα στον τελικό γύρο του 1ου Διεθνούς Διαγωνισμού Σύνθεσης για Βιόλα που θα πραγματοποιηθεί στο Παρίσι στις 5 Απριλίου. Η συνθέτις Λίνα Τόνια μιλά στο news.gr για τις στιγμές και τα λόγια που θα μείνουν για πάντα στο μυαλό της, τα όνειρά της και για τη μουσική που όπως χαρακτηριστικά λέει για εκείνη είναι "ένας δρόμος, χωρίς τέλος".
Ποιά είναι τα συναισθήµατα σας για τη συµµετοχή σας στο ∆ιεθνή ∆ιαγωνισµό Σύνθεσης για βιόλα;
Είµαι χαρούµενη και περιµένω µε ανυποµονησία την εκτέλεση του έργου µου στο Παρίσι.
Έχετε βραβευτεί πολλές φορές. Ποιά διάκριση έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά σας και γιατί;
Η επιβράβευση είναι µία µεγάλη ηθική ανταµοιβή αλλά και µία ορίζουσα νέων προσδοκιών. Με ικανοποιεί πολύ το γεγονός της αναγνώρισης της δουλειάς µου σε διεθνές επίπεδο γιατί αυτό επιβεβαιώνει σε µένα την ίδια ότι υπάρχει ένα καλλιτεχνικό αντίκτυπο στο διεθνές στερέωµα, που ενισχύει όσα σκέφτοµαι και όσα θέλω να αφήσω πίσω µου. Η στιγµή που έντονα αναβιώνω στις αναµνήσεις µου, είναι η πρώτη φορά που διακρίθηκα σε διεθνή διαγωνισµό, το Σεπτέµβριο του 2007, στη Μόσχα. Ήταν µία επιτυχία που έφτασε απροσδόκητα για πρώτη φορά στη ζωή µου και ενεργοποίησε αµέσως το πάθος µου για να συνεχίσω αυτό που κάνω. Λειτούργησε ορµητικά ως προς το να δουλέψω και να αφιερώσω όλο µου τον εαυτό πάνω στη σύνθεση.
Ποιό σχόλιο που έχετε ακούσει για τη δουλειά σας δε θα ξεχάσετε ποτέ;
∆ε θα ξεχάσω ποτέ το πόσο µε συγκίνησε η πρώτη κριτική που γράφτηκε για τη µουσική µου. Ήµουν 21 ετών, όταν δέχθηκα παραγγελία από την Ορχήστρα των Χρωµάτων κι έγραψα το έργο ΕΠΙΤΥΜΒΙΟ (για συµφωνική ορχήστρα). Το έργο παίχτηκε στο Μουσείο Μπενάκη, στην Αθήνα υπό τη διεύθυνση του Μίλτου Λογιάδη και είχε µία πολύ θερµή υποδοχή από το κοινό. ∆ιαβάζοντας τις κριτικές φτάνω σε κάποια που τελείωνε γράφοντας «...µελαγχόλησα γιατί δε θα ζω να ακούσω τι θα συνθέτει σε 30 χρόνια». Ήταν τα λόγια του γνωστού µουσικοκριτικού Γιώργου Λεωτσάκου τον οποίο πρωτογνώρισα σε εκείνη τη συναυλία και τον εκτιµώ αφάνταστα.
Ποιά είναι η πιο µεγάλη στιγµή στη µέχρι τώρα πορεία σας;
Η παρουσίαση έργου µου στο Musikverein της Βιέννης τον Οκτώβριο του 2013. Είναι µία από τις ιστορικότερες αίθουσες συναυλιών και θεωρείται ότι έχει την καλύτερη ακουστική στον κόσµο.
Ποιό είναι το µεγαλύτερο όνειρό σας; Πού θέλετε να φτάσετε;
Η ζωή µου αποδεικνύει ότι κανένας στόχος δεν είναι ο τελευταίος. ∆ιψάω πολύ να δώσω πράγµατα στο χώρο µου. Γράφω µουσική και αισθάνοµαι κάθε φορά ότι επαναδιατυπώνω την ύπαρξη µου. Νιώθω µέσα µου ότι έχω να διανύσω πολλά µίλια, αλλά όπου κι αν καταφέρω να φτάσω θα µε ενδιέφερε να µε θυµούνται όχι µόνο ως καλλιτέχνη αλλά και ως έναν καλό άνθρωπο.
Σε ποιά ηλικία αρχίσατε να ασχολείστε µε τη µουσική;
Ξεκίνησα τη µουσική σε ηλικία έξι ετών.
Πότε νιώσατε ότι αυτό θέλετε να κάνετε στη ζωή σας;
Από πολύ µικρή ηλικία ένιωθα ότι ανήκω εκεί. Τα χαρακτηριστικά που µε ενθάρρυναν ήταν ότι έβρισκα µία εσωτερική γαλήνη µέσα στη µουσική και µια απόλυτη ελευθερία έκφρασης του εαυτού µου, της σκέψης µου και των συναισθηµάτων µου. Όλα αυτά όσο µεγάλωνα έβλεπα ότι συνεχώς αποκτούσαν µεγαλύτερες διαστάσεις µέσα στην πραγµατικότητα µου κι έτσι δε χρειάστηκε να σκεφτώ ποτέ σαν παιδί το τι θα κάνω στη ζωή µου, γιατί ήξερα ότι η ζωή µου είναι αυτή. Η ζωή µου είναι η µουσική.
Ποιά είναι η πηγή έµπνευσης σας;
Για την ακρίβεια, δεν υπάρχει πηγή έµπνευσης µε την παραδοσιακή έννοια αλλά µία πνευµατική έξαρση. Πρόκειται για µία κατάσταση µυαλού η οποία ενορχηστρώνεται από την ανάγκη της έκφρασης κι έτσι φτάνει κανείς να δηµιουργεί.
Συνήθως οι µουσικοί, οι συνθέτες είναι µοναχικοί άνθρωποι, απόµακροι. Ισχύει κάτι τέτοιο για εσάς;
Ισχύει σε πολύ µεγάλο βαθµό. Η αποµόνωση έρχεται ως µία φυσική συνέχεια όταν κάποιος δουλεύει µε τον εαυτό του.
Στην Ελλάδα δίνονται ευκαιρίες σε νέους συνθέτες;
Ελάχιστες σε σχέση µε αυτές που δίνονται στο εξωτερικό. Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν κάποιοι φορείς που στηρίζουν τους νέους συνθέτες και αυτοί είναι κυρίως: η Ένωση Ελλήνων Μουσουργών και η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών. Γενικότερα το πρόβληµα της µικρής προσοχής που δίνεται στους νέους δε σχετίζεται µε την κρίση που βιώνει η χώρα µας αλλά µε την έλλειψη διάθεσης να προγραµµατιστεί ένα γεγονός και να δοθεί ένα βήµα σε κάποιον νέο καλλιτέχνη. Τόσο που κάποιες φορές αναρωτιέµαι µε όλους αυτούς που δείχνουν την αδιαφορία τους. Ξεχνούν ότι και οι ίδιοι ήταν κάποτε στα 25 και περίµεναν µία ευκαιρία για να αναδείξουν τον εαυτό τους και την τέχνη τους;
Τι θα λέγατε σε κάποιον που θέλει να ασχοληθεί επαγγελµατικά µε τη µουσική;
Ότι θα πρέπει να αφιερωθεί ολοκληρωτικά σ αυτή. Ο ερασιτεχνισµός στην τέχνη όταν γίνεται ασυνείδητα τραυµατίζει τον πολιτισµό µας.
Τί είναι για εσάς η µουσική;
Ένας δρόµος, χωρίς τέλος
