Η αυτό-βελτίωση είναι βασικό κομμάτι της φύσης της ανθρωπότητας. Κάθε πρόοδος θα είχε σταματήσει αν δεν υπήρχε το κυνήγι για μάθηση, αναγέννηση και βελτίωση. Η πλαστική χειρουργική, η αποκατάσταση σε μορφή και λειτουργία, είναι μια από τις παλαιότερες τέχνες θεραπείας που προέκυψε από την ανάγκη αυτό-βελτίωσης του ανθρώπου και έχει ξεκινήσει από το 800 πΧ…
Αν και μια από τις αρχαιότερες θεραπευτικές μεθόδους, όπως σε κάθε επιστήμη της ιατρικής, η πρόοδος έγινε βραδέως για εκατοντάδες χρόνια. Υπάρχουν γραπτές μαρτυρίες, ότι περισσότερο από 4.000 χρόνια πριν, οι «ιατροί» της αρχαίας Ινδίας, χρησιμοποιούσαν κομμάτια δέρματος για να κάνουν «επιδιορθώσεις» σε διάφορους τραυματισμούς. Δεν ήταν όμως πριν τον 19ο και 20ο αιώνα όταν η εξειδίκευση σε πλαστικές επεμβάσεις προόδεψε σε ένα ιατρικό πλαίσιο που δημιουργήθηκε στην Ευρώπη και την Αμερική.
Ο πρώτος καταγεγραμμένος πλαστικός χειρούργος ήταν Ο Δρ. John Peter Mettauer, ο οποίος πραγματοποίησε την πρώτη επιδιορθωτική επέμβαση λυκοστόματος, το 1827, με όργανα που είχε κατασκευάσει ο ίδιος. Δυστυχώς ή ευτυχώς, κινητήρια δύναμη για την εξέλιξη της πλαστικής χειρουργικής μεταξύ 1800 και 1900,αποτέλεσε ο πόλεμος, που επέφερε τεράστιες δυσμορφίες και τραυματισμούς στα θύματα του.
Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ο καταπέλτης που εκτόξευσε την επιστήμη της πλαστικής χειρουργικής σε μια νέα πραγματικότητα. Ποτέ άλλοτε οι ιατροί δεν χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν τόσους πολλούς και εκτεταμένους τραυματισμούς σε ανθρώπινα πρόσωπα και κεφάλια. Την ίδια περίοδο οι αισθητικές επεμβάσεις επίσης εξελίχθηκαν, καθώς οι ιατροί συνειδητοποιούσαν ότι μικρές ή μεγάλες δυσμορφίες που μπορεί να είχε ένας άνθρωπος αποτελούσαν λόγο για να χάνονται σημαντικά ταλέντα στην κοινωνία, επειδή ήταν αναγκασμένοι να κρύβονται και να μένουν κλειδωμένοι στα σπίτια τους εξαιτίας αυτών. Παρά την δημοφιλή λανθασμένη αντίληψη της λέξης «πλαστικός» στις πλαστικές επεμβάσεις, δεν σημαίνει τεχνητός ή ψεύτικος. Η λέξη προκύπτει από την αρχαία ρίζα «πλαστικός» που σημαίνει αυτός που δίνει μορφή, που πλάθεται.
Παρά τις μεγάλες εξελίξεις της πλαστικής, μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, το επάγγελμα συνέχιζε να είναι παρερμηνευμένο και αόριστο στην Αμερικάνικη ιατρική μέχρι το 1920. Όσοι ιατροί, ειδικεύονταν σε αυτόν τον τομέα, δεν είχαν επίσημα μέσα για να μοιραστούν τις γνώσεις και τις πρωτοπορίες τους με άλλους ιατρούς ανά τον κόσμο ή την χώρα τους. Αυτό που χρειάζονταν ήταν μια επαγγελματική οργάνωση!
Το 1940, πολλοί πλαστικοί χειρούργοι, υπηρέτησαν την χώρα τους κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, και εξέλιξαν τις πλαστικές επεμβάσεις. Μέχρι το 1950, η Αμερικανική Ένωση Πλαστικών Χειρουργών που δημιουργήθηκε μετά από πολλές διαδικασίες, είχε ήδη αποκτήσει πάνω από 150 χειρουργούς ως μέλη. Παράλληλα, η ένωση αυτή οργάνωνε συμπόσια ανά τον κόσμο όπου χειρούργοι καλούνταν να κάνουν παρουσίαση των δεξιοτήτων και των πρωτοποριών τους ενώ η έντυπη δημοσιογραφία της εποχής κάλυπτε κάθε εξέλιξη στον χώρο των πλαστικών επεμβάσεων. Υπήρχαν πολλά και καλά νέα να διαδοθούν στον αμερικανικό λαό κατά την μεταπολεμική περίοδο, έτσι κα ξεκίνησαν οι εμφανίσεις πλαστικών χειρούργων σε ένα νέο μέσο της εποχής, την τηλεόραση κάτι που αναπόφευκτα εισήγαγε αυτή την επιστήμη στην κοινή συνείδηση. Και καθώς κάθε εξέλιξη των ιατρών αυτών, έπαιρνε τεράστια δημοσιότητα, η πλαστική χειρουργική ρίζωνε στον νου του Αμερικάνικου λαού.
Το 1960, επήλθαν μεγάλες αλλαγές στην επιστήμη των πλαστικών επεμβάσεων. Ένα νέο υλικό, η σιλικόνη άρχιζε να αποτελεί εργαλείο στα χέρια των χειρούργων. Αρχικά, χρησιμοποιούνταν για διορθώσεις επιδερμικών παθήσεων, όμως ο ιατρός Thomas Cronin, την χρησιμοποίησε σε εμφυτεύματα στήθους κάτι που αποκαλύφθηκε το 1962.
Το 1970, ξεκίνησε με τους πλαστικούς χειρούργους να πρωταγωνιστούν στο επάγγελμα της ιατρικής, αφού πλέον φαινόταν ότι κάθε μέρος του ανθρώπινου σώματος μπορούσε να επωφεληθεί από τις δεξιότητες αυτών των ιατρών και μέλη της Αμερικάνικης Ένωση Πλαστικών Χειρούργων αποτέλεσαν ορόσημο σε τομείς της ιατρικής που παλαιότερα δεν υπαγόταν στην εξειδίκευση τους όπως για παράδειγμα η περίπτωση του πλαστικού Joseph Murray, ο οποίος πραγματοποίησε την πρώτη επιτυχημένη μεταμόσχευση νεφρού, ένα επίτευγμα που του χάρισε το βραβείο Νόμπελ.
Το 1980 βρήκε την πλαστική χειρουργική να διευρύνει τις προσπάθειες της στο να προσφέρει γνώσεις και πληροφορίες στο ευρύ κοινό. Έρευνες, κατέδειξαν ότι οι ασθενείς ήθελαν πληροφορίες που θα μπορούσαν να πάρουν μαζί τους στο σπίτι και να διαβάσουν. Έτσι, η ένωση Αμερικανών Χειρούργων , άρχισε να τυπώνει ενημερωτικά φυλλάδια για κάθε μια διαφορετική πλαστική επέμβαση.
Το 1990, παρά τις συνεισφορές των πλαστικών χειρούργων στην εκπαίδευση του κόσμου, το επάγγελμα έπασχε από πρόβλημα ταυτότητας καθώς οι καταναλωτές δεν αναγνώριζαν το τεράστιο εύρος του πεδίου της πλαστικής χειρουργικής.
Μέσα στην δεκαετία του 90, η Αμερικανική Ένωση Πλαστικών Χειρούργων, προσπαθούσε μέσα από διάφορες καμπάνιες να επιμορφώσει το κοινό για την σημασία της επιλογής ενός χειρούργου που είναι μέλος αυτής. Οι ηγέτες της ένωσης, δεν μπορούσαν να φανταστούν την μετάλλαξη της δημόσιας εικόνας των πλαστικών επεμβάσεων χάρη στην εκτεταμένη προβολή τους από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας.
Το 2000, το περιοδικό W, συνέταξε μια λίστα με τους 41 καλύτερους πλαστικούς χειρούργους, οι οποίοι όχι μόνο εμφανίστηκαν και στην τηλεόραση αλλά προμήθευσαν το National Geographic, με σημαντικά στατιστικά και ποιοτικά στοιχεί για τις πλαστικές επεμβάσεις. Το 2003, το αμερικάνικο κανάλι ABC, ζήτησε από την Αμερικάνικη Ένωση Πλαστικών Χειρούργων, να επιτρέψει στα μέλη της να συμμετάσχουν στις σειρές reality, "Extreme Makeover", όπου θα επιλέγονταν ασθενείς για πλαστικές επεμβάσεις ενώ η διαδικασία και η πρόοδος θα προβαλλόταν σε αυτό το show.
Το ίδιο έτος, διεξήχθησαν περισσότερες από 8.7 εκατομμύρια αισθητικές επεμβάσεις, δείχνοντας αύξηση κατά 32% σε σχέση με το 2002. Την ίδια περίοδο, ιατροί-μέλη της ένωσης, πραγματοποίησαν 64% περισσότερες ενέσιμες επεμβάσεις! Μέχρι το 2004, 14.8 εκατομμύρια πλαστικές επεμβάσεις έγιναν στις Η.Π.Α. και μέχρι το 2006 αυτό το νούμερο αυξήθηκε σε 16.2 εκατομμύρια!
