Κι ενώ απολαμβάνατε με ησυχία το πρωινό σας καφεδάκι, ήρθε το παιδί σας και σας ανακοίνωσε τα σχέδιά του "μαμά οι γονείς της Αλεξάνδρας μας δίνουν τα κλειδιά του εξοχικού τους στην Πάρο για να κάνουμε διακοπές! Τέλειο;". Με δυσκολία κρατήσατε το φλιτζάνι στα χέρια σας. Αναρωτιέστε εάν πρέπει να το αφήσετε να ζήσει την εμπειρία ή όχι;
Γύρω στα δεκαπέντε φθάνει η ηλικία των ανεξάρτητων αναχωρήσεων, όπου πάντα φυσικά υπάρχει η παράμετρος του κινδύνου. Οι γονείς φυσικά ανησυχούν και αγχώνονται ωστόσο θα πρέπει να αποδεχθούν την κατάσταση για να μπορέσουν τα παιδιά τους σιγά σιγά να αυτονομηθούν.
Ποια είναι η σωστή αντιμετώπιση
Μέχρι τα δεκαεπτά με δεκαοκτώ, τα παιδιά χρειάζονται ένα πλαίσιο για να μπορούν να απομακρυνθούν με ασφάλεια. Θα πρέπει να βρείτε μία ισορροπία ανάμεσα στα όνειρα και τις δυνατότητες του παιδιού σας και στις δικές σας ανησυχίες αντικειμενικές ή υποκειμενικές.
Πρέπει να δίνετε ελευθερίες στο παιδί σας προοδευτικά. Τις πρώτες τουλάχιστον φορές μπορείτε να βοηθήσετε στην οργάνωση και να ορίσετε κάποια σημεία αναφοράς οπότε η ισορροπία ανάμεσα στον έλεγχο και την αυτονομία να εξελιχθεί με ήπιο τρόπο κατά τη διάρκεια της εφηβείας.
Να θυμάστε πως το παιδί σας πρέπει να νιώθει ότι το εμπιστεύεστε και ταυτόχρονα ότι το προστατεύετε με κάποιον τρόπο.
