Κάθε πρωί ζείτε το ίδιο δράμα. Μόλις ανοίγετε την πόρτα για να πάτε στη δουλειά σας, το παιδί σας κλαίει και σας ζητάει να μη φύγετε. Γιατί συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο και πώς μπορείτε να το βοηθήσετε να το ξεπεράσει;
Γιατί αντιδρά με αυτόν τον τρόπο
Εάν το παιδί σας είναι μικρότερο από ενός έτους βρίσκεται στη φάση που συνειδητοποιεί πως πρέπει να αντιμετωπίσει στιγμές μοναξιάς. Φοβάται τον αποχωρισμό καθώς νομίζει ότι η μαμά του μπορεί να μην ξαναγυρίσει. Πρόκειται για το "άγχος του αποχωρισμού" το οποίο μειώνεται γύρω στον ένα χρόνο.
Εάν το παιδί σας είναι περίπου 18 μηνών αρχίζει να ζει τη φάση του "όχι". Ο λόγος που γκρινιάζει είναι καθαρά για να διαμαρτυρηθεί και να δηλώσει την αντίρρησή του.
Μήπως επιστρέψατε από διακοπές ή ξαναπιάνετε δουλειά μετά από μια περίοδο που είχατε άδεια; Τότε το κλάμα του δηλώνει τη δυσφορία του για αυτή την ξαφνική αλλαγή στο πρόγραμμα.
Ίσως να βίωσε πρόσφατα ένα γεγονός που του δημιούργησε συναισθηματικό σοκ όπως ο ερχομός ενός νέου μέλους στην οικογένεια.
Μήπως δεν του συμπεριφέρεται καλά η νταντά του ή δεν περνάει καλά στο βρεφονηπιακό σταθμό που το αφήνετε;
Μπορεί άθελα σας να ευθύνεστε εσείς για αυτή τη συμπεριφορά του. Το παιδί καταλαβαίνει ότι στεναχωριέστε και νιώθετε τύψεις που το αφήνετε και κλαίει για να σας δημιουργήσει περισσότερες ενοχές.
Πώς να αντιμετωπίσετε την κατάσταση
Καταρχήν δε θα πρέπει να νιώθετε ενοχές. Δεν είσαστε κακή μητέρα επειδή αφήνετε το παιδί σας για να πάτε να δουλέψετε ή για να έχετε στη διάθεση σας προσωπικό χρόνο. Επιπλέον, κάθε παιδί πρέπει να μάθει να αποχωρίζεται τη μαμά του και να διαχειρίζεται τα συναισθήματά που του δημιουργεί η απουσία της. Όσο πιο αγχωμένη είσαστε εσείς που το αφήνετε τόσο περισσότερο το παιδί σας θα αγκιστρώνεται πάνω σας.
Εάν ξεκινάτε τη δουλειά σας μετά από ένα διάστημα που είχατε άδεια, προετοιμάστε το παιδί σας για την αλλαγή που θα συμβεί. Πείτε του για παράδειγμα "θα αρχίσω ξανά τη δουλειά και δε θα μπορώ να είμαι όλη ημέρα μαζί σου. Δε θα είσαι μόνο σου όμως, θα σε προσέχει η νταντά ή θα πας στο βρεφονηπιακό σταθμό με τα άλλα παιδάκια". Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να του δείχνετε τη λύπη σας γιατί εμποδίζετε το παιδί σας να βιώσει ήρεμα τον αποχωρισμό. Το πρωί που θα το ντύνετε για να πάει στο βρεφονηπιακό σταθμό ή θα το ταΐζετε περιμένοντας τη νταντά του, προετοιμάστε το με ήρεμο ύφος για τον αποχωρισμό. Ακόμα κι αν νιώθετε ότι επαναλαμβάνεστε, χρειάζεται καθημερινά να του αναφέρετε ποιο είναι το πρόγραμμα της ημέρας.
Συνεχίζεται το δράμα…
Μη δραματοποιείτε την κατάσταση, αυτή φάση θα περάσει. Εάν ρωτήσετε τη νταντά ή τη δασκάλα του στο σταθμό, θα σας πει ότι μετά από δέκα λεπτά το παιδί το ξεχνάει και ηρεμεί.
Όταν το βλέπετε να χτυπιέται, διατηρήστε την ψυχραιμία σας και με τρυφερό αλλά απόλυτο τρόπο πείτε του για παράδειγμα "αφού σου είπα ποιο είναι το πρόγραμμα της ημέρας. Πρέπει να πάω στη δουλειά κι εσύ θα μείνεις εδώ να σε προσέχει η νταντά μέχρι να γυρίσω".
Μη φεύγετε κρυφά αλλά και μη χρονοτριβείτε με αγκαλιές, φιλιά και εξηγήσεις.
Το βράδυ…
Όταν ξανασμίγετε το βράδυ επισημάνετε του ότι γυρίσατε όπως του είχατε πει και αν θέλετε μιλήστε του για το πώς περάσατε την ημέρα σας και μετά ζητήστε του να σας πει τι έκανε εκείνο.
Εάν είναι θυμωμένο μαζί σας και δε σας μιλάει επειδή το αφήσατε, πείτε του "είσαι θυμωμένο επειδή σε άφησα αλλά δε μπορούσε να γίνει αλλιώς" και αποσπάστε του την προσοχή προτείνοντάς του να παίξετε κάτι μαζί.
