Μόλις τελειώσατε τις δουλειές του σπιτιού, τα παιδιά σας είναι στο δωμάτιό τους και παίζουν και εσείς βρήκατε την ευκαιρία επιτέλους να καθίσετε στον καναπέ για να ξεκουραστείτε. Ξαφνικά ακούγονται φωνές. Τρέχετε να δείτε τι συμβαίνει και βλέπετε τα παιδιά σας να μαλλιοτραβιούνται και να κλωτσάει το ένα το άλλο. Δεν ξέρετε πώς να αντιμετωπίσετε την κατάσταση καθώς έχουν ξεπεράσει τα όρια. Άλλο να μαλώνουν κι άλλο να χτυπάει το ένα το άλλο με μίσος…
Όλα τα αδέρφια έχουν μέσα τους το αίσθημα της αγάπης και του μίσους κι έχουν ανάγκη να εκφράζουν και τα δύο. Πρόκειται για τον ανταγωνισμό ανάμεσα στα αδέρφια, κάτι απόλυτα φυσιολογικό που συμβαίνει σε όλες τις οικογένειες. Είναι προτιμότερο να τον εξωτερικεύουν παρά να τον καταπνίγουν. Ο καβγάς ανάμεσα στα αδέρφια χωρίς την παρουσία κάποιου ενήλικου είναι ένα μέσο για να χτίσει το κάθε παιδί τις σχέσεις του με το άλλο, ενώ μαθαίνει να ελέγχει την επιθετικότητά του. Εμποδίζοντας εξαρχής τα παιδιά σας να εξωτερικεύσουν τις επιθετικές τους ορμές, δημιουργείται στο τέλος μια μόνιμη ένταση. Όσο πιο πολύ παρεμβαίνετε τόσο περισσότερο προκαλείτε ένα αίσθημα στέρησης που προτρέπει το παιδί να τσακώνεται συνεχώς. Να θυμάστε ότι όταν καταστέλλετε αρκετά συχνά τους καβγάδες τους, μεγαλώνετε τα παιδιά σας μέσα στην παθητικότητα ή στο φόβο για τη βία των άλλων. Αφήνοντάς τα πονέσουν λίγο τους επιτρέπετε να αναμετρούν τη δύναμή τους και τη δύναμη των άλλων και αυτός ο πειραματισμός είναι αναγκαίος.
Τι πρέπει να κανετε
Όταν ακούτε να τσακώνονται έντονα, διατηρήστε την ψυχραιμία σας και μην επέμβετε αμέσως. Φυσικά εάν νιώσετε ότι ξεπερνούν τα όρια και θέτουν τον εαυτό τους σε κίνδυνο θα πρέπει να επέμβετε κάνοντας αντιπερισπασμό, όπως με το να προτείνετε μία δραστηριότητα. Εάν ρωτήσετε ποιος έκανε την αρχή κινδυνεύετε να κατηγορήσετε άδικα το ένα από τα δύο παιδιά.
Εάν έρθει το ένα από τα δύο και κατηγορήσει τον αδερφό του ότι τον κλώτσησε πείτε του για παράδειγμα "δεν ξέρω τι έγινε, δέχομαι ότι πονάς αλλά πήγαινε να τα βρείτε". Θα πρέπει να αποφεύγετε να δίνετε συστηματικά δίκιο στο ένα από τα δύο και σε καμία περίπτωση μη διαμορφώσετε την εικόνα ότι το ένα παιδί σας είναι το θύμα.
Εάν πιστεύετε ότι χτυπιούνται από καθαρή ζήλια, θα πρέπει να μάθετε στα παιδιά σας ότι όλα τα συναισθήματα είναι επιτρεπτά αλλά απαγορεύεται να εκδηλώνονται με αυτόν τον τρόπο. Εάν για παράδειγμα το μεγαλύτερο αδερφάκι ζηλεύει το μικρότερο γιατί έχει ένα παιχνίδι και το χτύπησε για να του το πάρει, μπορείτε να πείτε "δε με ενοχλεί που είσαι ζηλιάρης αλλά είναι απαράδεκτο να βάζεις σε κίνδυνο τον αδερφό σου. Θα σε εμποδίζω πάντα να το κάνεις".
Σε καμία περίπτωση μην εκφράζετε συνέχεια το παράπονό σας για αυτή τη συμπεριφορά τους γιατί με αυτό τον τρόπο τα εγκλωβίζετε στο ρόλο του ανυπόφορου παιδιού που κάνει συνέχεια φασαρία. Αναγνωρίστε και επισημάνετε τους τις θετικές τους πλευρές. Για παράδειγμα όταν τα δείτε να παίζουν μαζί πείτε τους "είμαι υπερήφανη που έχω δύο τόσο καλά και έξυπνα παιδιά που παίζουν ήσυχα".
Στο μέλλον
Να υπενθυμίζετε συνέχεια τις απαγορεύσεις, όχι αναγκαστικά μετά από έναν καβγά τους. Να θυμάστε ότι τα μηνύματα περνούν πιο εύκολα σε στιγμές ηρεμίας. Τέλος, θα πρέπει να τους μάθετε να αντιδρούν στις προκλήσεις των άλλων χρησιμοποιώντας το μυαλό και την ευφυϊα τους και όχι το ξύλο.
