Τώρα που η μεγαλύτερή μου κόρη έκλεισε τα τέσσερα είναι πια αρκετά μεγάλη ώστε να κάνει «μικροδουλειές» ή τουλάχιστον να αναλάβει την ευθύνη για τα δικά της πράγματα ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα.
Ας πούμε ότι απλά οι προσπάθειές μου για να την κάνω να μαζεύει μόνη της τα παιχνίδια, δεν έχουν και μεγάλη επιτυχία.
Ακόμα κι όταν τραγουδάω ένα «πιασάρικο» τραγουδάκι – Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά – δεν την βλέπω να ενθουσιάζεται και αυτή που μαζεύει και πάλι είμαι εγώ.
Παρακάτω είναι οι απαντήσεις που μου δίνει η κόρη μου κάθε φορά που της λέω να μαζέψει τα παιχνίδια.
1. Διαπραγματεύεται: «Μπορώ να συνεχίσω να παίζω και να τα μαζέψω μετά το φαγητό;» Όχι, εκτός κι αν είμαι πολύ κουρασμένη για συζητήσεις και τότε λέω ναι.
Διαβάστε τη συνέχεια στο baby.gr
