Ήμουν στο γραφείο διαβατηρίων της Νέας Υόρκης στο West Village με το 7μηνών αγοράκι μου, για να πάρω το ολοκαίνουργιο αμερικανικό διαβατήριο μου όταν στην αίθουσα αναμονής άκουσα την κραυγή ενός βρέφους.
Ακουγόταν τόσο εύθραυστο που πραγματικά ήθελα να κάνω κάτι για να το βοηθήσω.
Αφού πήρα το διαβατήριό μου, πήγα στην τουαλέτα. Όπως μπήκα, βρήκα μια μητέρα να κάνει βόλτες με το μωρό πάνω κάτω κι εκείνο να κλαίει ασταμάτητα. Οι άνθρωποι που μπαινόβγαιναν την κοίταζαν περίεργα επειδή το μωρό δεν σταματούσε το κλάμα. Έτρεξα προς το μέρος της και τη ρώτησα τι συμβαίνει. Με κοίταξε και μου είπε ότι δεν μπορεί να καταλάβει και πώς δεν ξέρει τι να κάνει για να το ανακουφίσει. Είπε ότι το μωρό ήταν μόλις 7 ημερών και πώς κάθε φορά που του έδινε γάλα από το στήθος της έπινε λίγο και μετά το άφηνε. Νόμιζε πώς δεν είχε αρκετό γάλα και προφανώς το μωρό δεν χόρταινε. Με ρώτησε αν είχα μπιμπερό αλλά δεν είχα επειδή ο γιος πάντα θήλαζε. Το βλέμμα στα μάτια της μου έδειχνε πώς βρισκόταν σε απόγνωση.
Διαβάστε τη συνέχεια στο baby.gr
