Λοιπόν, ένας από τους καθημερινούς -σχεδόν- διαπληκτισμούς που έχω με τον Παύλο, αφορούν το μπάνιο. «Γιατί μαμά να κάνω πάλι σημέρα μπάνιο αφού δεν ίδρωσα!» Κι αυτό είναι αστείο, καθώς ο 4χρονος γιος μου ακόμα και το πιο απλό πράγμα το λέει χοροπηδώντας, άρα είναι σχεδόν συνέχεια ιδρωμένος! Οκ, δεν μυρίζει... Μάλιστα χθες μία φίλη μού έλεγε ότι διάβασε μία τελευταία μελέτη που εξηγούσε γιατί δεν είναι απαραίτητο να τα κάνουμε κάθε βράδυ μπάνιο, και σήμερα «έπεσα» πάνω στο άρθρο της Βιβής Μπασινά που αναφερόταν στο ίδιο θέμα...
Και εδώ έρχονται πολλοί ειδικοί που λένε να μην πιέζουμε τα παιδιά για το καθημερινό μπάνιο αφού δεν θα συμβεί απολύτως τίποτα αν δεν το κάνουν.
Σύμφωνα με τον Rob Dunn, καθηγητή βιολογίας και συγγραφέα του βιβλίου The Wild Life of our Bodies (Η Άγρια Ζωή του σώματός μας), η ιατρική κοινότητα έχει εργαστεί ακατάπαυστα για να αφαιρέσουμε όσα μικρόβια από το σώμα μας είναι δυνατό, χωρίς να είναι σαν να ζούμε σε μια πλαστική φούσκα. Η υπερβολική χρήση αντιβιοτικών, αντισηπτικών, και παρασιτοκτόνων κάνουν στο σώμα μας περισσότερο κακό παρά καλό. Και συνεχίζει λέγοντας ότι η υπερβολικά καθαρή διαβίωση μπορεί να είναι κακή για το ανοσοποιητικό μας σύστημα, που χρειάζεται ορισμένα μικρόβια και βακτήρια για να λειτουργήσει σωστά και να μας κρατήσει υγιείς από τα πιο επικίνδυνα παθογόνα.
Ως κοινωνία, δεν έχουμε αναπτύξει φοβία για τα μικρόβια χωρίς λόγο. Από το 1600 και σε όλη τη διαδρομή μέχρι το 1800, ο επιλόχειος πυρετός στοίχιζε τη ζωή σε μεγάλο αριθμό γυναικών που γεννούσαν σε ιδρύματα μητρότητας, και μερικές φορές το ποσοστό έφτανε μέχρι και το 40 τοις εκατό. Ο βασικός λόγος πρόκλησης αυτών των θανάτων οφειλόταν στους γιατρούς που συμμετείχαν στις γεννήσεις χωρίς να έχουν πλύνει τα χέρια τους. Με την ανάπτυξη των πρακτικών υγιεινής κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης και του τοκετού, η εμφάνιση αυτών των λοιμώξεων εξαφανίστηκε, και οι λίγες περιπτώσεις που συμβαίνουν καταπολεμούνται γρήγορα με αντιβιοτικά. Σαφώς χρειαζόμαστε καθαριότητα για την πρόληψη μολύνσεων, ειδικά στην ευαίσθητη περιβάλλον των νοσοκομείων και των χειρουργείων. Αλλά πρέπει να εφαρμόζουμε τους ίδιους κανόνες για υγιή παιδιά στην καθημερινότητα μας;
Η Lauren Knight στην σελίδα της Washington Post, γράφει ότι στην αναζήτηση για το "πόσο συχνά πρέπει να κάνει μπάνιο το παιδί μου" βρήκε ποικίλες απόψεις. Η Αμερικανική Ακαδημία Δερματολογίας συνιστά ότι τα παιδιά ηλικίας 6 έως 11 πρέπει να κάνουν μπάνιο τουλάχιστον μία φορά ή δύο φορές την εβδομάδα, ή αφού έχουν παίξει στο χώμα ή την λάσπη, έχουν κολυμπήσει στην θάλασσα ή την πισίνα, ή όταν ιδρώνουν ή όταν υπάρχει άσχημη οσμή στο σώμα τους. Ενώ άλλοι, όπως ο παιδίατρος Ντέιβιντ Geller, λέει ότι το μπάνιο σε πισίνα ή σε λίμνη μετρά ως μπάνιο!
Στα νεογέννητα, η ιστορία είναι ακόμη λιγότερο ξεκάθαρη. Παρά το γεγονός ότι τα μωρά γεννιούνται με ένα φυσικό προστατευτικό του δέρματος που είναι επίσης γεμάτο από ανοσοποιητικές ιδιότητες (vernix), θεωρείται ρουτίνα για τα νοσοκομεία να κάνουν το πρώτο μπάνιο του μωρού μέσα σε λίγες ώρες από τη γέννηση του. Η καθυστέρηση του πρώτου μπάνιου του μωρού τουλάχιστον για μια-δυο μέρες και το σκούπισμα με ένα βρεγμένο πανί γύρω από την περιοχή του λαιμού και της πάνας θεωρείται επαρκής για τη διατήρηση της καθαριότητας του μωρού.
Τελικά τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά απ' ότι φανταζόμαστε. Πλένουμε τα παιδιά όταν είναι εμφανώς λερωμένα! Φυσικά δεν ξεχνάμε να τους υπενθυμίζουμε να πλένουν τακτικά τα χέρια τους και όλοι είμαστε ευτυχισμένοι.
Γράφει η Κατερίνα Μαντά για το k-mag.gr
