Η αφήγηση των παραμυθιών, πέρα από το δέσιμο μεταξύ παιδιού και γονέα που προσφέρει, συντελεί στο να εμπλουτίζεται ο συναισθηματικός κόσμος των παιδιών και να διευρύνονται οι γνώσεις τους.
Συχνά, στα παραμύθια θίγονται θέματα όπως η φιλία, η προσαρμογή στο σχολείο, αλλά και πιο σύνθετα ζητήματα όπως το διαζύγιο, η κακοποίηση, ο θάνατος κ.α. Μέσα από τους φανταστικούς ήρωες και την πλοκή, τα παιδιά μαθαίνουν υγιείς μηχανισμούς, ώστε να αντεπεξέρχονται σε διάφορες καταστάσεις και παράλληλα εξουδετερώνεται ο παράγοντας του φόβου για το άγνωστο.
Επιπλέον, η κατάλληλη εικονογράφηση βοηθά στο να παρουσιάζονται καταστάσεις ή έννοιες που μπορεί να φαντάζουν τρομακτικές στο μυαλό των μικρών παιδιών (π.χ. ένα φανταστικό τέρας), με τρόπο πιο προσιτό και φιλικό. Έτσι, αφενός η φαντασία του παιδιού αφήνεται ελεύθερη, αφετέρου, με τη δύναμη της εικόνας, ενισχύεται και οδηγείται σε ασφαλή μονοπάτια. Με τον τρόπο αυτό, είναι πιο εύκολο για το παιδί να επεξεργαστεί και να αφομοιώσει πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά τα δεδομένα που προσφέρει το παραμύθι.
Σε εκπαιδευτικό επίπεδο, ένα παιδί στο οποίο διαβάζουν βιβλία σε τακτική βάση, έχει περισσότερες πιθανότητες να έχει βελτιωμένη ικανότητα ανάγνωσης και γραφής. Αυτό οφείλεται στο ότι αποκτά πιο εμπλουτισμένο λεξιλόγιο και πιο σωστό συντακτικό, ενώ παράλληλα αναπτύσσει περισσότερο τη φαντασία του.
