Μετά από έναν έντονο καβγά που είχατε με την κόρη σας, άνοιξε την πόρτα κι έφυγε. Την καλούσατε συνεχώς στο τηλέφωνό της αλλά δε σας απαντούσε...Τελικά μετά από αρκετές ώρες αγωνίας επέστρεψε στο σπίτι. Αναρωτιέστε πώς πρέπει να αντιμετωπίσετε την κατάσταση; Η ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος και συγγραφέας αρκετών βιβλίων μεταξύ των οποίων τα "Οι γονείς κάνουν τη διαφορά", "Μεγαλώστε ευτυχισμένα παιδιά", "Οι γονείς χωρίζουν" και "Παιδιά στην εφηβεία, γονείς σε κρίση", κυρία Αλεξάνδρα Καππάτου συμβουλεύει.
Συνήθως ο έφηβος, όπως επισημαίνει η κυρία Καππάτου, δεν προετοιμάζει τη φυγή του από το σπίτι και είναι μοναχικός. Έχει μια διπλή επιθυμία: από τη μία πλευρά να ανακαλύψει τον κόσμο, αναχωρώντας για περιπέτειες και από την άλλη να ξεφύγει από κάποια προβλήματα, όπως τις συγκρούσεις με τους γονείς του, τις δυσκολίες με τα μαθήματα ή άλλα οικογενειακά προβλήματα. Τα παιδιά που φεύγουν είναι ευαίσθητα, ανώριμα και ανασφαλή.
Η φυγή είναι μια μορφή συναγερμού και ένα μέσο να κινητοποιήσει το ενδιαφέρον του περιβάλλοντός του, χωρίς ωστόσο να σημαίνει ότι και ο ίδιος ο έφηβος δεν υποφέρει. Εξάλλου η επιθετική και προκλητική διάσταση της φυγής συνδέεται πραγματικά με μια έντονη εσωτερική σύγκρουση και αγωνία που είναι δύσκολο στον έφηβο να αντιμετωπίσει και να επιλύσει με άλλο τρόπο εκτός φυγής.
Τι πρέπει να κάνετε
Όταν διαπιστώσετε ότι ο έφηβος σας δεν επιστρέφει στο σπίτι, δεν απαντά στα τηλεφωνήματά σας για ώρες, ειδικά αν έχει προηγηθεί κάποια σύγκρουση ή σοβαρή διένεξη και δε γνωρίζετε πού πάει, είναι απαραίτητο να αρχίσετε να επικοινωνείτε με τους φίλους, τους συμμαθητές του, τους συγγενείς σας και όσους συναναστρέφεται.
Αν το παιδί παρόλα αυτά δε δώσει κάποια σημεία, αναφέρετε αμέσως την εξαφάνιση στην αστυνομία ή ζητήστε βοήθεια από το 116000 που είναι η ευρωπαϊκή γραμμή για τα εξαφανισμένα παιδιά ή από το "Χαμόγελο του Παιδιού" στο 1056.
Το 80% των εφήβων που φεύγουν από το σπίτι επιστρέφουν μέσα σε 48 ώρες. Αλλά εσείς δε μπορείτε να ζείτε με αυτή την αγωνία. Να θυμάστε ότι οι πρώτες ώρες από την εξαφάνιση είναι πολύ σημαντικές.
Όταν ο έφηβος γυρίσει στο σπίτι, υποδεχθείτε τον με ηρεμία, χωρίς δραματικές σκηνές αλλά και χωρίς να αγνοήσετε την πράξη του.
Προσπαθήστε να καταλάβετε τι τον οδήγησε στη φυγή και συζητήστε μαζί του με ηρεμία. Αν αυτή η πρώτη απόπειρα δε φέρει αποτέλεσμα, προσπαθήστε ξανά.
Βεβαιώστε τον ότι μπορεί πάντα να σας εμπιστεύεται.
Αποφεύγετε να τον κάνετε να νιώθει ενοχές.
Εξηγήστε του σαφώς ότι ανησυχήσατε και ότι υπάρχουν άλλοι τρόποι να δείξει τη δυσαρέσκειά του πέρα από τη φυγή.
Στην περίπτωση που δεν ανταποκρίνεται στη συζήτηση είναι αναγκαίο να ζητήσετε βοήθεια από ειδικό.
