Κάνετε ό,τι περνάει από το χέρι σας προκειμένου να μην αντιληφθεί το παιδί σας την άσχημη κατάσταση που βιώνετε στην οικογένειά σας. Κάνετε όμως σωστά; Η ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος και συγγραφέας αρκετών βιβλίων μεταξύ των οποίων τα "Οι γονείς κάνουν τη διαφορά", "Μεγαλώστε ευτυχισμένα παιδιά", "Οι γονείς χωρίζουν" και "Παιδιά στην εφηβεία, γονείς σε κρίση", κυρία Αλεξάνδρα Καππάτου συμβουλεύει.
Σε περίπτωση που υπάρχει κάποιο πρόβλημα στο οικογενειακό περιβάλλον, είτε πρόκειται για ανεργία, αρρώστια, είτε για κάποια σύγκρουση, το παιδί θα πρέπει να ενημερωθεί γιατί αντιλαμβάνεται ότι κάτι άσχημο συμβαίνει από τη στάση σας.
Τουλάχιστον, θα γνωρίζει την αλήθεια και δε θα φαντάζεται ίσως το χειρότερο ή δε θα νομίζει ότι το ίδιο φέρει ευθύνη για τα άσχημα που συμβαίνουν στην οικογένειά σας.
Από την ηλικία των δύο, τριών χρόνων μπορείτε να συζητάτε μαζί του με απλά λόγια, προσαρμοσμένα στην ηλικία του, σημαντικά γεγονότα που επηρεάζουν τη ζωή της οικογένειας.
Δώστε του να καταλάβει ότι εκείνο δε φταίει σε τίποτε για αυτό που συμβαίνει.
Εξηγήστε ότι, μερικές φορές, συμβαίνουν πράγματα άσχημα στη ζωή μας, που όμως μπορούμε να ξεπεράσουμε. Καθησυχάστε το, λέγοντας ότι εκείνο θα έχει πάντοτε τη δική σας προστασία.
Αν η αρνητική κατάσταση συνεχιστεί για καιρό, είναι πιθανόν το παιδί να υιοθετήσει μια στάση περισσότερο προκλητική από ό,τι συνήθως ή να παλινδρομήσει σε συνήθειες μικρότερης ηλικίας. Αυτές οι εκδηλώσεις δείχνουν ότι συμμερίζεται τις ανησυχίες σας.
Φροντίστε να μην αλλάζει η καθημερινότητα του.
Προτρέψτε το να παίζει με συνομήλικα παιδιά.
Αντιμετωπίστε με ηρεμία και αποφασιστικότητα το πρόβλημα, ώστε να μη συμπεριφέρεστε με διαρκές άγχος, το οποίο άθελά σας μεταδίδετε στο παιδί.
