Αν παρατηρήσετε ότι το παιδί σας παρουσιάζει αλλαγή στη συμπεριφορά του, εμφανίζοντας χαρακτηριστικά όπως πτώση επιδόσεων στο σχολείο, εσωστρέφεια, αδιαφορία, μη συμμετοχή σε κοινωνικές εκδηλώσεις (π.χ. παιδικά πάρτι), καμία διάθεση για φυσική δραστηριότητα και δείχνει θλιμμένο και απογοητευμένο, μη σπεύσετε να υποψιαστείτε ότι έχει πέσει θύμα bullying (σχολικός εκφοβισμός). Κάτι άλλο είναι πιθανό να έχει συμβεί και να το έχει τραυματίσει ψυχικά.
Ομάδα ψυχολόγων-ερευνητών από το Πανεπιστήμιο του Brigham των ΗΠΑ, μελέτησε τις συνέπειες του πειράγματος και του χλευασμού, παρατηρώντας παιδιά προεφηβικής ηλικίας κατά τη διάρκεια φυσικής δραστηριότητας, ελεύθερου παιχνιδιού και αθλοπαιδιών. Τα αποτελέσματα της μελέτης ανέδειξαν το συμπέρασμα ότι ο χλευασμός, ακόμα και ο πιο αθώος, κατά την, ελεύθερη ή μη, σωματική άσκηση των παιδιών, έχει δυσάρεστες επιπτώσεις με πολύ μεγάλη διάρκεια. Συγκεκριμένα, ένα πείραγμα την ώρα της γυμναστικής, μια παρατήρηση από ένα συμπαίκτη την ώρα του μπάσκετ ή η έκδηλη δυσαρέσκεια για τη συμμετοχή του παιδιού σε μια ομάδα από τους ίδιους του τους συμπαίκτες, είναι δυνατόν να το βλάψουν βαθιά, ψυχικά, κοινωνικά αλλά και σωματικά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Σύμφωνα με την έρευνα, παιδί που έχει υποστεί κάποιο από τα ανωτέρω, είναι πιθανόν να δείξει παρατεταμένη αποχή από κάθε είδους φυσική δραστηριότητα ακόμα και για ένα ολόκληρο έτος. Παράλληλα, εμφανίζει ορατά τα σημάδια του ψυχικού τραύματος, όπως προαναφέρθησαν.
H ερευνητική ομάδα εστίασε σε δείγματα μαθητών της Δ’ και Ε’ τάξης Δημοτικού, από 6 περιφέρειες, και κατέγραψε περιπτώσεις κατά τις οποίες έλαβε χώρα τουλάχιστον ένα από τα εξής:
• Χλευασμός κατά τη διάρκεια αθλητικής δραστηριότητας.
• Δυσαρέσκεια των παικτών μιας ομάδας από τη συμμετοχή του υπό εξέταση παιδιού σε αυτή.
• Έντονο πείραγμα, με χρήση προσβλητικών επιθέτων, μετά από μια αποτυχημένη αθλητική προσπάθεια ή αστοχία.
Κατόπιν, σε συνεργασία με τους γονείς, καταγράφηκε και αξιολογήθηκε η συμπεριφορά του παιδιού για ένα έτος. Τα εξαγόμενα συμπεράσματα έδειξαν ψυχική αναστάτωση, που σε κάποιες περιπτώσεις παχύσαρκων παιδιών άγγιξε την κατάθλιψη, παντελή άρνηση συμμετοχής σε πάσης φύσης αθλητικές δραστηριότητες για το σύνολο του χρόνου αξιολόγησης (12 μήνες), πτώση των σχολικών επιδόσεων και αδιαφορία για συμμετοχή σε κοινωνικές εκδηλώσεις.
Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι οι αθλητικές επιδόσεις του παιδιού παίζουν σπουδαίο ρόλο στην αποδοχή που λαμβάνει από το φιλικό του περίγυρο, στην αυτοπεποίθησή του και στην ψυχική του ισορροπία. Ο Chad Jensen, επικεφαλής της ομάδας ψυχολόγων που εντόπισε το πρόβλημα, συνιστά ιδιαίτερη προσοχή από την πλευρά του επιβλέποντος, είτε αυτός είναι γυμναστής, προπονητής ή επιτηρητής. Προτείνει προληπτική προσέγγιση από τα σχολεία, τα αθλητικά σωματεία και τους συλλόγους γονέων-κηδεμόνων, με βασικό άξονα την ενημέρωση, ώστε τα παιδιά να αντιμετωπίζουν την άθληση και το παιχνίδι μόνο με χαρά, είτε τα καταφέρνουν καλά ή όχι.
