Το παιδί σας είναι ιδιαίτερα ζωηρό και αρκετά συχνά σας βγάζει εκτός εαυτού με αποτέλεσμα πολλές φορές να το χτυπάτε. Η αλήθεια είναι ότι μετανιώνετε μόλις το βλέπετε να κλαίει ωστόσο εκείνο δε βάζει μυαλό και μετά από πέντε λεπτά συνεχίζει τα ίδια. Αναρωτιέστε ποια είναι η σωστή αντιμετώπιση και ποιες είναι οι συνέπειες της σωματικής τιμωρίας στο παιδί; Η ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος και συγγραφέας αρκετών βιβλίων μεταξύ των οποίων τα "Οι γονείς κάνουν τη διαφορά" και "Μεγαλώστε ευτυχισμένα παιδιά" κυρία Αλεξάνδρα Καππάτου συμβουλεύει.
Τι πρέπει να κάνετε
Βεβαιωθείτε ότι αυτά που ζητάτε από το παιδί σας είναι συμβατά με την ηλικία, την ωριμότητα του καθώς και το αναπτυξιακό στάδιο που διανύει.
Αναλογιστείτε τι επιδιώκετε να καταφέρετε με το παιδί σας: να αποκτήσει αυτοπεποίθηση και να γίνει υπεύθυνο ή να είναι ήσυχο και συνετό μόνο από φόβο;
Συνεργαστείτε και οι δύο γονείς ώστε να ακολουθείτε την ίδια τακτική στην ανατροφή του, χωρίς αυτό να σημαίνει ασφαλώς ότι δε διαφοροποιείστε σε κάποια δευτερεύοντα ζητήματα.
Λειτουργείτε προληπτικά. Φροντίστε οι χώροι στο σπίτι να είναι αρκετά ασφαλείς ώστε να μη χρειάζεται να το παρακολουθείτε αδιάκοπα ή να του λέτε συνεχώς "μη" επειδή είναι εκτεθειμένες οι πρίζες, τα γυαλικά, τα απορρυπαντικά.
Να προνοείτε για καταστάσεις που σίγουρα θα το εκνευρίσουν όπως αν πρέπει να μείνει πολλή ώρα σε ένα χώρο έχετε μαζί σας μερικά αγαπημένα του παιχνίδια ή βρείτε άλλο τρόπο απασχόλησης ώστε να αποφύγετε τις κακοτοπιές.
Καλλιεργήστε τη θετική συμπεριφορά, επαινώντας το παιδί όταν συμπεριφέρεται σωστά.
Χρησιμοποιείτε τον όρο "συνέπειες" και ξεκαθαρίζετε στο παιδί ποιες θα είναι αυτές αν παραβεί κάποιους κανόνες-φυσικά όχι με τη μορφή απειλής.
Όταν αισθάνεστε οργή πείτε μέσα σας "ακόμα κι αν δείρω το παιδί, θα το συνετίσω μόνο για λίγο, εκείνο θα επαναλάβει τη συμπεριφορά του και τότε η κατάσταση θα κλιμακωθεί χειρότερα".
Αν σας εκνευρίζει με κάποια ενέργειά του, ζητήστε από το παιδί να πάει στο δωμάτιο του ή να καθίσει στην πολυθρόνα για πέντε λεπτά να σκεφτεί τι έκανε και πείτε του ότι θα συζητήσετε αμέσως μετά.
Αν χτυπήσατε το παιδί, πείτε στον εαυτό σας ότι αυτό που κάνατε ήταν σφάλμα σοβαρό και δεσμευτείτε να μην το ξανακάνετε.
Να θυμάστε…
Η διαπαιδαγώγηση που έχει ως κεντρικό άξονα την απειλή της σωματικής τιμωρίας φέρνει μόνο παροδικά αποτελέσματα. Το παιδί δεν εσωτερικεύει τους ηθικούς κανόνες που προσπαθούν να επιβάλλουν οι γονείς.
Πολλοί γονείς εγκαταλείπουν την εύκολη λύση της σωματικής τιμωρίας αλλά μεταφέρουν την επιθετικότητα και την αγανάκτησή τους με διαφορετικό όμως εξίσου κακοποιητικό τρόπο στο παιδί: το μειώνουν λεκτικά, το απαξιώνουν.
Μιλάτε στο παιδί πάντα με επιχειρήματα και κάνετε διάλογο.
Το παιδί προτιμά να κάνει πράγματα που αρέσουν στους γονείς του. Επιζητά να το επαινείτε και να το ενισχύετε. Αυτό είναι ένα μυστικό που πρέπει πάντα να έχετε κατά νου.
Θα πρέπει να αποφεύγετε…
Την εκτόνωση πάνω στο παιδί. Πολλοί γονείς είναι κουρασμένοι και αντιμετωπίζουν προσωπικά αδιέξοδα με αποτέλεσμα να μη συνειδητοποιούν ότι ξεσπούν στο παιδί τους.
Την ενοχοποίηση του παιδιού. "Το παρατράβηξε, μου έχει σπάσει τα νεύρα, κάνει το δικό του, δε με ακούει ποτέ, δεν καταλαβαίνει με το καλό".
Την απόπειρα συνέτισης του παιδιού την ώρα ενός "θερμού επεισοδίου". Θα πρέπει να κουβεντιάσετε αργότερα σε μια ήρεμη στιγμή.
Να δικαιολογείτε την πράξη σας με το σκεπτικό "κι εγώ τις έτρωγα και βγήκα μια χαρά". Ίσως να μην είσαστε τόσο "μια χαρά" όσο θα ήσασταν με πιο ήπιους γονείς…
Να προφασίζεστε ότι είσαστε "ένας ταλαίπωρος άνθρωπος που δεν αντέχει άλλο". Όμως πώς περιμένετε από το παιδί σας να έχει όρια στη συμπεριφορά του όταν δεν έχετε στη δική σας; Οι αρχές, τα όρια, οι κανόνες τηρούνται στις δύσκολες στιγμές. Στις εύκολες δε χρειάζεται να δείξει πειθαρχία κανένας, ούτε εσείς.
