Ο ερχομός ενός παιδιού με ειδικές ανάγκες σίγουρα προκαλεί στους γονείς συναισθήματα θλίψης, απογοήτευσης, ενοχής και μοναξιάς. Καλούνται να αντιμετωπίσουν μια κατάσταση άγνωστη και δύσκολη, κάτι που προκαλεί έντονο στρες και επηρεάζει τη συζυγική σχέση. Η ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος και συγγραφέας αρκετών βιβλίων μεταξύ των οποίων τα "Οι γονείς κάνουν τη διαφορά" και "Μεγαλώστε ευτυχισμένα παιδιά" κυρία Αλεξάνδρα Καππάτου συμβουλεύει.
Η παραδοχή του προβλήματος του παιδιού είναι σημαντικός σταθμός στην αντιμετώπισή του.
Πρέπει να κατανοήσετε πόσο καίριος είναι ο ρόλος σας στην ανατροφή αλλά και στην εκπαίδευσή του.
Θα πρέπει να ενημερωθείτε από τους ειδικούς επιστήμονες αναλυτικά και να πάρετε οδηγίες για τις ειδικές θεραπείες που θα χρειαστεί. Μην τα περιμένετε όμως όλα από τους ειδικούς ή από τους δασκάλους καθώς το παιδί περνά πολύ χρόνο με εσάς. Κατά συνέπεια η καθημερινότητά του βρίσκεται στα χέρια σας και μπορεί να βελτιωθεί χάρη στις κατάλληλες παρεμβάσεις σας.
Πρέπει να είσαστε οπλισμένη με θάρρος, επιμονή και υπομονή.
Να έχετε υπ’όψιν σας ότι θα πρέπει να το ενθαρρύνετε, να το προτρέπετε, να το ενισχύετε, να του μιλάτε, να του εξηγείτε αργά και καθαρά, να το επαινείτε για τα κατορθώματά του, να του δείχνετε αγάπη και στοργή.
Επίσης, να το βοηθάτε στην κοινωνικοποίηση του, φέρνοντάς το σε επαφή με άλλα παιδιά, να του μάθετε τους κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς, να το βοηθήσετε στην αυτοεξυπηρέτησή του.
Καθορίστε συγκεκριμένο χρόνο που θα ασχολείστε μαζί του χωρίς όμως να το βιώνετε σαν υποχρέωση και πίεση.
Δεν απαιτείται όλος ο ελεύθερος χρόνος σας για να εκπαιδεύσετε το παιδί, απλώς οι ώρες που θα αφιερώνετε καθημερινά να είναι ουσιαστικές.
