Ο θάνατος είναι ένα δυσάρεστο αλλά ανθρώπινο γεγονός, που επηρεάζει σημαντικά τη ζωή των ανθρώπων που μένουν πίσω, ειδικά των παιδιών. Είναι πολύ βασικό το όλο γεγονός να αντιμετωπίζεται με ειλικρίνεια και ψυχραιμία. Τα παιδιά καλό είναι να ενθαρρύνονται να αφεθούν στα συναισθήματά τους, να νιώσουν ελεύθερα να σκεφτούν ό,τι θέλουν. Δικαιούνται ευθείς απαντήσεις στις ερωτήσεις που συνήθως συνοδεύουν το δυσάρεστο γεγονός, ερωτήσεις που ποικίλουν ανάλογα με την ηλικία. Μάθετε πώς πρέπει να χειριστείτε την κατάσταση.
Τα παιδιά μέχρι περίπου 6 χρόνων, δε μπορούν να αντιληφθούν την έννοια του "τέλους της ζωής". Πιστεύουν ότι ο αποθανών "κάπου πάει" και συχνά ρωτούν "πότε θα επιστρέψει". Οι απαντήσεις πρέπει να δείχνουν ότι η απώλεια είναι οριστική, πάντα με ήπιο και σαφή τρόπο. Είναι επίσης πολύ σημαντικό να αποφεύγονται εκφράσεις τύπου, "πήγε να κοιμηθεί για πάντα" ή "πήγε μακρινό ταξίδι", διότι τα παιδιά αυτής της ηλικίας μπερδεύονται και συνδέουν τον ύπνο ή το ταξίδι με το θάνατο και συχνά αποκτούν φοβίες που τα ταλαιπωρούν για χρόνια.
Μετά την ηλικία των 6 και μέχρι την εφηβεία, τα παιδιά συνειδητοποιούν σχεδόν πλήρως την έννοια του θανάτου, εξοικειώνονται, αλλά ταυτόχρονα τείνουν να αναζητούν πιο σύνθετες απαντήσεις. Έτσι, ένας 10χρονος, για παράδειγμα, είναι πολύ πιθανό να πιστεύει στα φαντάσματα ή στα πνεύματα και να αναπτύσσει σχετικούς προβληματισμούς τους οποίους δύσκολα θα μοιραστεί με τους οικείους του. Για το λόγο αυτό, είναι πολύ σημαντικό με τα παιδιά άνω των 6 χρόνων να υπάρχει ειλικρινής και συνεχής διάλογος, όσο επίπονο κι αν είναι αυτό.
Ανεξάρτητα από την ηλικία του παιδιού, οι γονείς πρέπει να αντιμετωπίζουν την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου με νηφαλιότητα, εξηγώντας πάντα με απλότητα και σαφήνεια ό,τι σχετικό και να απαντούν στις ερωτήσεις των παιδιών, προετοιμάζοντάς τα για τις εκπλήξεις, δυσάρεστες και ευχάριστες, που επιφυλάσσει η ζωή.
Διαβάστε επίσης:
Η γιαγιά του είναι άρρωστη
Το χαμστεράκι του πέθανε
"Έφυγε" από τη ζωή ένα αγαπημένο του πρόσωπο
