Το flapper look τα τελευταία δύο χρόνια έχει γίνει αρκετά δημοφιλές μέσα από τα διεθνή fashion shows. Σκούρα κόκκινα χείλη, λευκό πορσελάνινο matte δέρμα και μάτια σε γκρίζες έως μαύρες αποχρώσεις, αποτελούν τη σύγχρονη μορφή του. Μπορεί στις ημέρες μας να αποτελεί τάση, το look αυτό όμως σηματοδότησε τη γυναικεία απελευθέρωση μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.
Στις δεκαετίες πριν το 1920, οι γυναίκες δε φορούσαν μακιγιάζ αλλά αυτό άλλαξε όταν οι flappers άρχισαν να φοράνε καλλυντικά που ήταν φτιαγμένα για να τραβήξουν την προσοχή. Ήταν μια αντίδραση στην καταπιεσμένη φεμινιστική προπολεμική πλευρά των γυναικών. Τότε, το μακιγιάζ ήταν δύσκολο και έτσι οι γυναίκες το κρατούσαν στο minimum. Όμως οι καινοτόμες συσκευασίες που εφευρέθηκαν ακριβώς τότε, διευκόλυναν τις γυναίκες να πειραματιστούν με νέα looks και μαζί με την αυξημένη δημοτικότητα των ταινιών τις εποχής, οι καθημερινές γυναίκες θα μπορούσαν πλέον να μιμηθούν αστέρια του κινηματογράφου όπως η Clara Bow και η May Murray με τις άκρως φορτωμένες με μακιγιάζ εμφανίσεις τους.
Ας ξεκινήσουμε με το ρουζ. Τη δεκαετία του '20, ήταν αρκετά πολύπλοκο στη χρήση και συνδεδεμένο με γυναίκες ελευθέρων ηθών. Με την εφεύρεση όμως της compact συσκευασίας, δεν έγινε απλά εύκολο στη μεταφορά αλλά και κοινωνικά αποδεκτό. Το χρώμα ήταν συνήθως κόκκινο ή πορτοκαλί και το εφάρμοζαν σε κυκλικό σχήμα στα μάγουλα.
Το κραγιόν ήταν ακόμα μια καινοτομία της εποχής αφού με την εφεύρεση της μεταλλικής συσκευασίας, οι γυναίκες πλέον μπορούσαν να το παίρνουν μαζί τους σε κάθε έξοδο ή δείπνο. Το χαρακτηριστικό όμως ήταν το σχήμα και το χρώμα. Κάθε γυναίκα της εποχής έδινε στα χείλη της σχήμα καρδιάς στο άνω χείλος και αυστηρές έντονες μυτερές γραμμές στο περίγραμμα και τις άκρες των χειλιών. Η Helena Rubinstein ήταν η πρώτη που έβγαλε ένα ειδικό κραγιόν ονομαζόμενο ''Cupids Bow'', του οποίου το σχήμα βοηθούσε στη σωστή εφαρμογή. Πολλές φορές χρησιμοποιούσαν ακόμα και stencils για να πετύχουν αυτό το τόσο αυστηρό και αιχμηρό look. Φυσικά, το χρώμα δε θα μπορούσε να είναι άλλο από το βαθύ κόκκινο, το οποίο έδειχνε το δυναμισμό και την απελευθέρωση του γυναικείου φύλλου αλλά και ήταν ένα χρώμα που μπορούσε να ξεχωρίσει στον τότε ασπρόμαυρο κινηματογράφο.
Όσο για τα μάτια, οι γυναίκες τα γέμιζαν με μαύρο, σβησμένο μολύβι που ουσιαστικά ήταν φτιαγμένο από κάρβουνο. Τα φρύδια ήταν έτσι βγαλμένα για να σχηματίζουν μια αυστηρή λεπτή γραμμή και μετά ζωγραφίζονταν ξανά ακόμα πιο έντονα αλλά λεπτά. Η μάσκαρα της εποχής ήταν σε στερεά μορφή με βάση το κερί και εφαρμοζόταν με ειδικό βουρτσάκι.
Για τα νύχια, το moon manicure που και αυτό αποτελεί trend, έχει τις ρίζες του στα 20s. Τα χρώματα συνήθως ήταν αποχρώσεις του κόκκινου και οι γυναίκες κρατούσαν το σχήμα μακρύ και μυτερό και έβαφαν μόνο τη μισή επιφάνειά τους.
Η αλληλεπίδραση των τότε γεγονότων, οδήγησε τις γυναίκες να γίνουν πιο δεκτικές στο μακιγιάζ. Η εφεύρεση ασφαλέστερων προϊόντων ήταν κλειδί για την εξέλιξη του μακιγιάζ και πολλά από τα καλλυντικά που έχουμε σήμερα, έχουν τις ρίζες τους στο 1920. Οι γυναίκες τότε ανταγωνίζονταν για προσοχή, για θέσεις εργασίας και μόλις γύρισαν οι άνδρες από τον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο, χρησιμοποίησαν το μακιγιάζ ως μέσο για να προσελκύσουν την προσοχή. Η ιδέα της θηλυκής ομορφιάς ήταν ένα από τα βασικότερα κομμάτια τις κοινωνίας τότε, καθώς οι συντηρητικές συμπεριφορές παλαιότερων δεκαετιών εγκαταλείπονταν, δημιουργώντας χώρο για μια απελευθερωμένη σύγχρονη γυναίκα!
