Ο διάσημος έφηβος Τζέιντεν Σμιθ («Karate Kid») πρόσφατα εμφανίστηκε σε χορό μαζί με την Αμάντλα Στένμπεργκ («Αγώνες Πείνας»), φορώντας μια φούστα «Bindle & Keep», εταιρεία που ειδικεύεται στην κατασκευή ρούχων κατά παραγγελία, για γυναίκες και άντρες.
Στη φετινή Εβδομάδα Μόδας στη Νέα Υόρκη, εμφανίστηκαν πολλοί άντρες με φούστες. Τι συμβαίνει, όμως με όλες αυτές τις ενδυματολογικές αλλαγές μεταξύ των φύλων;
«Υπάρχει ένας αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων που δεν θέλουν να χαρακτηρίζονται ως αρσενικό ή θηλυκό» δήλωσε η Βάλερι Στιλ, ιστορικός μόδας, επιμελήτρια του Μουσείου Μόδας και διευθύντρια του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Νέας Υόρκης, στο International Business Times. Η Στιλ είναι επίσης συγγραφέας του βιβλίου «Μία παράξενη ιστορία της μόδας: από τη ντουλάπα στην πασαρέλα» (Yale University Press, 2013).
«Οι γυναίκες αντιλαμβάνονται τα παντελόνια ως σύμβολο ανωτερότητας γιατί στις πατριαρχικές κοινωνίες συμβολίζουν την εξουσία», επισήμανε η Στιλ, και πρόσθεσε ότι «τον 19ο αιώνα στην Ευρώπη και την Αμερική, υπήρξαν διάφορα κινήματα που αγωνίστηκαν να επιτραπεί στις γυναίκες να φοράνε παντελόνια. Στις δεκαετίες του '20, του '30 και του '70 σημειώθηκαν πολλά βήματα προόδου στα γυναικεία θέματα μεταξύ των οποίων και η ενδυματολογική επιλογή των γυναικών με παντελόνια στους χώρους εργασίας τους ή σε επίσημες εμφανίσεις και εκδηλώσεις».
Στη δεκαετία του 1960, η βιομηχανία των ρούχων ξεκίνησε μία προσπάθεια να δημιουργήσει γιούνισεξ σχέδια, που θα μπορούν να φορεθούν τόσο από γυναίκες όσο και από άντρες.
«Ειδικά στη δεκαετία του 1960, οι νεαροί άνδρες φορούσαν καφτάνια, επηρεασμένα από τον πολιτισμό της Μέσης Ανατολής, όπου εκεί θεωρείται ανδρικό ένδυμα, αλλά για την δυτική κουλτούρα αποτελεί ένα μακρύ γυναικείο ρούχο», τόνισε η Στιλ. «Λίγοι σχεδιαστές, όπως ο Ρούτνι Γκέρνρεϊχ, στην προσπάθειά του να δημιουργήσει μία γιούνισεξ σειρά, έφερε τα καφτάνια στη μόδα όπου άντρες και γυναίκες θα φορούν τα ίδια ρούχα, υποδηλώνοντας μ' αυτό τον τρόπο την ισότητα των δύο φύλων».
Από τη δεκαετία του 1980, ο σχεδιαστής Ζαν Πολ Γκοτιέ, και πιο πρόσφατα οι σχεδιαστές του οίκου Ζιβανσί (Givenchy), πειραματίστηκαν με τις σκωτσέζικες φούστες, όπως αυτή που φόρεσε και ο νεαρός Σμιθ κατά τη διάρκεια του χορού.
«Οι σκωτσέζικες φούστες ήταν είδος ενδυμασίας για άντρες στη Σκωτία, ένα είδος εθνικής φορεσιάς» δήλωσε η Στιλ και πρόσθεσε ότι «οι άνθρωποι, όταν βλέπουν κάποιον να φοράει κιλτ, σκέφτονται αυτόματα ότι δεν πρόκειται για γυναικείο ρούχο, αλλά αντρικό. Αντίθετα όμως ενόχλησε το παρεό, ως ρούχο για άντρες, αν και υπήρξαν γνωστοί καλλιτέχνες όπως ο σκηνοθέτης Τζούλιαν Σνάμπελ και ο Ντέιβιντ Μπέκαμ που φόρεσαν παρεό - σαρόνγκ».
Η σκωτσέζικη φούστα «είναι ένα αντρικό, ακόμα και μάτσο ένδυμα στη Σκωτία» γράφει η Στιλ, αλλά «απλά μοιάζει με φούστα. Είναι ένα ρούχο που κάποιος άντρας θα μπορούσε να φορέσει χωρίς να φοβάται ότι θα πέσει θύμα ρατσιστικών επιθέσεων, ότι ντύνεται με γυναικεία ρούχα» λέει η Στιλ.
Μία δόση ειρωνείας για τα ενδυματολογικά στερεότυπα αποτέλεσε το ροκ εντ ρολ στη δεκαετία του 1970, με το πανκ συγκρότημα «The New York Dolls», τον Μικ Τζάγκερ ή τον Ντέιβιντ Μπόουι, οι οποίοι με μακιγιάζ, φορέματα και κοσμήματα, φάνηκαν πιο σκληροί και πιο αρρενωποί. Η εμφάνισή τους έμοιαζε να δηλώνει: «Όχι αυτό δεν είναι γυναικείο, είναι αντρικό. Ή τουλάχιστον, το κάνω αντρικό όταν το φοράω εγώ». Θα μπορούσε επίσης να είναι μία στρέιτ στερεοτυπία: «Είμαι τόσο αρρενωπός που μπορώ να κάνω κι αυτό».
Σύμφωνα με την κ. Στιλ, γυναικείες οργανώσεις που αγωνίζονται να επιτραπούν στις γυναίκες τα παντελόνια δεν έχουν την ίδια δυναμική με αντίστοιχες των αντρών για την χρήση της φούστας, αφού όπως λέει η ίδια, «εάν υποθέσουμε ότι οι άντρες είναι αυτοί που κατέχουν την εξουσία, τότε για ποιο λόγο να θέλουν να μοιάζουν, έστω ενδυματολογικά με τους ανίσχυρους».
Στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας, ο 27χρονος μπλόγκερ Γκαμπριέλ Καντέτε, ο οποίος εργάζεται στο χώρο της διαφήμισης, πιστεύει ότι τα επόμενα χρόνια όλο και περισσότεροι άντρες θα ντύνονται με «γυναικεία» ρούχα. Από το 2011, διατηρεί το μπλογκ «DressedBoys», όπου παντρεύει το ντύσιμο του παρελθόντος με το σύγχρονο, εμφανίζοντας τους άντρες ντυμένους με παραδοσιακά «γυναικεία» ρούχα. Εμπνευστής του υπήρξε ο διάσημος Βραζιλιάνος σκιτσογράφος Laerte, ο οποίος άρχισε να σκιτσάρει άντρες που ντύνονται με γυναικεία ρούχα, τακούνια και μακιγιάρονται, ενώ πλέον και ο ίδιος κυκλοφορεί ντυμένος σαν γυναίκα.
Πολλοί είναι οι διάσημοι, που σε δημόσιες εμφανίσεις τους έχουν υιοθετήσει τη φούστα ως ένδυμά τους, ανάμεσά τους ο τραγουδιστής Κανιέ Γουέστ, ο οποίος σε συναυλία του εμφανίστηκε με δερμάτινη φούστα Ζιβανσί. Εξίσου και ο σχεδιαστής Μάρκ Τζέικομπς το 2008, αλλά και το 2010 εμφανίστηκε με φούστα σε σκοτσέζικο στιλ, ενώ σε πρόσφατες δηλώσεις του εξομολογήθηκε ότι« βαρέθηκε τα κιλτ και πλέον φοράει μόνο πένσιλ φούστες Πράντα».
Από την άλλη και ο Τζέραλντ Μπάτλερ εμφανίστηκε με φούστα στην τηλεοπτική εκπομπή της Έλεν Ντετζένερις, ενώ και ο ράπερ Ντίντι το 2010 ανέβηκε στη σκηνή φορώντας κιλτ. Ο Γιούαν ΜακΓκρέγκορ φοράει κιλτ σε επίσημες εκδηλώσεις και γάμους, ενώ και ο Σον Κόνερι έχει κάνει πολλές επίσημες εμφανίσεις φορώντας την παραδοσιακή σκωτσέζικη ενδυμασία.
Λάτρης της φούστας δηλώνει και Τζάρεντ Λέτο, ενώ με φούστα εμφανίστηκε και ο σκληρός Βιν Ντίζελ στα ευρωπαϊκά βραβεία ΜΤV το 2003.
Και φυσικά ο Σάκης Ρουβάς που προκάλεσε πλήθος συζητήσεων στα τέλη της δεκαετίας του '90 όταν εμφανίστηκε στην πίστα με μία φούστα Βαλεντίνο, αλλά και οι αλλεπάλληλες εμφανίσεις του Γάλλου ποδοσφαιριστή Σισέ, ο οποίος είχε δηλώσει στην βρετανική Guardian για την πρώτη φορά που φόρεσε τη φούστα του Ζαν Πολ Γκοτιέ: «Εκείνη τη μέρα σόκαρα πολλούς. Αλλά προέρχομαι από την Αφρική κι εκεί οι άντρες συνηθίζουν να φοράνε μακριές φούστες».
