Ευρύτερα διαδεδομένο στην κουζίνα της Ανατολής εδώ και αιώνες, το κουσκούς παρασκευάζεται από σιμιγδάλι (την καρδιά του σκληρού σίτου) και έχει τη μορφή μικρών κόκκων.
Ωστόσο, αρχικά ο όρος κουσκούς αρχικά αναφερόταν στη μέθοδο της επεξεργασίας του αλευριού , και συχνά παρασκευάζονταν από κεχρί, κριθάρι και άλλα δημητριακά.
Το κουσκούς είναι τόσο παλιά όσο και τα ζυμαρικά. Στην πραγματικότητα, πολλοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι το κουσκούς είναι προγενέστερο των ζυμαρικών και χρονολογείται από τον 10ο αιώνα.
Οι μελετητές διαφωνούν για το αν οι ρίζες τους κουσκούς βρίσκονται στη Δυτική και τη Βόρεια Αφρική , αλλά, σήμερα,το κουσκούς θεωρείται βασικό συστατικό της κουζίνας του Μαρόκου.
Με την άνθηση του εμπορίου στη Μεσόγειο, το κουσκούς διαδόθηκε και πλεόν χρησιμοποιείται και από πολλές άλλες χώρες.
Το κουσκούς σε διάφορες περιοχές:
- Στην Θράκη το κουσκούς ή κουσκούσι είναι ζυμαρικό σε μικρές στρογγυλές μπαλίτσες που βράζονται
- Στο Ανατολικό Αιγαίο το κουσκούς είναι το γνωστό πλιγούρι
- Στην Τουρκία το κουσκούς ονομάζεται κεσκέσι
- Το Ισραηλινό κουσκούς είναι ζυμαρικό στρογγυλό σαν μικρό μαργαριτάρι
- Στην Τυνησία το κουσκούς αποτελεί το εθνικό τους φαγητό και συναντάται με μαγειρεμένα ψάρια
- Στο Μαρόκο, κανέλα και διάφορα άλλα μπαχαρικά καρυκεύουν το κουσκούς
- Στην Αλγερία είναι το ίδιο με το μαροκινό
- Στην Ιταλία το κουσκούς χρησιμοποιείται ως πρώτη ύλη σε πολλά φαγητά
