Ίσως το πιο αγαπημένο αλκοολούχο ποτό των ανδρών ανά την υφήλιο, η μπύρα ( ζύθος στα ελληνικά), έχει ιστορία χιλιετιών. Κύρια συστατικά της είναι το νερό, η βύνη και ο λυκίσκος, ενώ παράγεται μέσα από την διαδικασία της ζύμωσης.
Αναφορές για την παρασκευή μπύρας ξεκινούν από την αρχαία Αίγυπτο και την Μεσοποταμία, περίπου το 4000 π.Χ, αποδεικνύοντας ότι έχει τις ρίζες της στους λαούς της Μέσης Ανατολής.
H αρχαιότερη γραπτή συνταγή για την παρασκευή μπύρας απαντάται σε ποίημα των Σουμέριων, περίπου πριν από 4000 χρόνια, ενώ αναφορές στο ποτό γίνονται και στο έπος του Γκιλγκαμές- ένα επικό ποίημα από την περιοχή της Βαβυλωνίας κι το αρχαιότερο γνωστό λογοτεχνικό έργο.
Οι Αρχαίοι Έλληνες φαίνεται πως ήρθαν σε επαφή με τη μπύρα χάρη στους Αιγύπτιους και πρέπει να τη θεωρούσαν ποτό κατώτερης ποιότητας από το κρασί.
Αντίθετα, η μπύρα ήταν περισσότερο ευπρόσδεκτη στους βορειότερους λαούς, όπως ήταν οι Θράκες, οι Σκύθες, οι Αρμένιοι και οι Ίβηρες.
Οι Κέλτες και τα αρχαία γερμανικά φύλα γνώριζαν την μπύρα από τον 1ο π.Χ. αιώνα, αν και μάλλον αγνοούσαν το λυκίσκο και τον αντικαθιστούσαν με μείγματα διαφόρων χορταρικών.
Η χρήση του λυκίσκου αναβίωσε στη Γερμανία το μεσαίωνα, το 768 μ.Χ, στη μονή Φράιζινγκ της Βαυαρίας. Η στενή σχέση μοναστηριών και ζυθοποιίας πρέπει να οφείλεται στο γεγονός πως η μπύρα βοηθούσε τους μοναχούς να αντέξουν τις μακροχρόνιες νηστείες.
Με την πάροδο των χρόνων, η μπύρα σταδιακά έπαψε να παράγεται οικιακά και μετατράπηκε σε εμπορεύσιμο είδος, αποτελώντας παράλληλα και σημαντική πηγή εσόδων για τους άρχοντες.
