Το τζίντζερ, η αλλιώς πιπερόριζα,προέρχεται από την Άπω Aνατολή. Θεωρείται ένα από τα πιο θρεπτικά βότανα παγκοσμίως και -ιδιαίτερα στην Ασία- αποτελεί μέρος της καθημερινής διατροφής.
Ιδιαίτερα οι Kινέζοι το χρησιμοποιούν εδώ και 2000 χρόνια για τη βελτίωση στομαχικών διαταραχών και για την καλύτερη λειτουργία του πεπτικού συστήματος.
Η λέξη τζιντζερ, προέρχεται από την αρχαία ινδική λέξη singivera. Η πιπερόριζα έφτασε στην Δύση μέσω της Ελλάδας, όπου την έφεραν οι στρατιώτες του Μεγάλου Αλεξάνδρου, επιστρέφοντας από τις μεγάλες εκστρατείες.
Αν και η καλλιέργεια της πιπερόριζας ξεκίνησε αρχικά στη Νότια Ασία, στη συνέχεια επεκτάθηκε στην Ανατολική Αφρική και στην Καραϊβική.
Από το 1585, η πιπερόριζα της Τζαμάικα ήταν το πρώτο ανατολίτικο μπαχαρικό το οποίο καλλιεργήθηκε στο Νέο Κόσμο (στην Αμερική και Ωκεανία) και στη συνέχεια έγινε εισαγωγή στην Ευρώπη.
Η πιπερόριζα προέρχεται από το ποώδες πολυετές φυτό Zingiber officinalis και ανήκει στην οικογένεια Zingiberaceae, την ίδια όπου ανήκει και το κάρδαμο, η galanga και ο κουρκουμάς.
Ασιατική κουζίνα
Σε χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας η φρέσκια πιπερόριζα είναι ένα από τα κύρια συστατικά στην προετοιμασία φαγητών με λαχανικά και φακές. Η πιπερόριζα αποξηραμένη και αλεσμένη, σε μορφή σκόνης, χρησιμοποιείται επίσης σε τοπικά φαγητά. Φρέσκια και αποξηραμένη πιπερόριζα χρησιμοποιείται ως μπαχαρικό σε καφέ ή τσάι, ιδιαίτερα το χειμώνα.
Στην Ινδία είναι ένα από τα βασικά συστατικά σε μίγματα μπαχαρικών, όπως το κάρυ και το γκαράμ μασάλα. Στο Μπαγκλαντές η φρέσκια πιπερόριζα σε κομμάτια χρησιμοποιείται ως βάση σε φαγητά με κρέας, όπως κοτόπουλο, μαζί με κρεμμυδάκια και σκόρδο. Στη Βιρμανία η πιπερόριζα αποκαλείται «γχιν» και επίσης χρησιμοποιείται στην τοπική κουζίνα αλλά και σε παρασκευή παραδοσιακών φαρμάκων. Στη Βιρμανία υπάρχει και πιάτο με σαλάτα το οποίο αποκαλείται «γχιν-θοτ» και αποτελείται από τριμμένη πιπερόριζα διατηρημένη σε λάδι με μια ποικιλία από ξηρούς καρπούς και σπόρους.
Στην Ινδονησία, η πιπερόριζα χρησιμοποιείται ευρέως στην τοπική κουζίνα και ένα ποτό το οποίο ονομάζεται «γεντάνγκ ζαχέ» παρασκευάζεται από πιπερόριζα και ζάχαρη από φοίνικα. Στην Μαλαισία, η πιπερόριζα ονομάζεται «χαλιά» και χρησιμοποιείται στην τοπική κουζίνα και ειδικά στις σούπες. Στις Φιλιππίνες, παρασκευάζεται ένα τσάι που ονομάζεται «σαλαμπάτ». Στο Βιετνάμ, φρέσκα κομμάτια πιπερόριζας χρησιμοποιούνται ως γαρνιτούρα στο τοπικό φαγητό με γαρίδες «κανχ κχοάι μο». Στην Κίνα, κομμένη πιπερόριζα σε φέτες ή ολόκληρη χρησιμοποιείται σε μεζέδες με ψάρια και κρέας, ενώ χρησιμοποιείται και στην παρασκευή τσαγιού με βότανα. Οι κινέζικες μπομπονιέρες γίνονται με ζαχαρωμένη πιπερόριζα. Στην Ιαπωνία, η πιπερόριζα συμπληρώνει φαγητά από τόφου και νουντλς, αλλά στο «τσουκεμόνο» (ιαπωνικό τουρσί). Στην Κορέα, χρησιμοποιείται η πιπερόριζα στο παραδοσιακό φαγητό «κίμτσι».
Αραβική κουζίνα
Οι Άραβες αποκαλούν την πιπερόριζα «ζανχαμπίλ» και σε κάποιες περιοχές της Μέσης Ανατολής χρησιμοποιείται ως μπαχαρικό στο τσάι και στο γάλα. Στην Αραβική κουζίνα χρησιμοποιείται συχνά σε μίγματα μπαχαρικών, όπως στα «χαουάιι», «μπαχαράτ» και «ρας ελ χανούτ».
