Οι σπόροι σησαμιού πιστεύεται ότι είναι ένα από τα πρώτα καρυκεύματα καθώς και ένα από τα πρώτα φυτά που πρέπει να χρησιμοποιήθηκαν ποτέ για την παραγωγή λαδιού.
Μάλιστα, η πρώτη καταγεγραμμένη χρήση του σουσαμιού προέρχεται από έναν αρχαίο ασσυριακό μύθο σύμφωνα με τον οποίο ότι οι θεοί έπιναν κρασί από σουσάμι το βράδυ πριν δημιουργήσουν τη γη.
Η ονομασία σουσάμι (sesame στα αγγλικά) έχει τις ρίζες της στην αραβική λέξη simsim, την κοπτική semsem, και την αρχαία αιγυπτιακή semsent.
Στις Ινδίες, η χρήση του σουσαμιού στην κουζίνα χρονολογείται από το 3000 π.Χ.
Πάνω από 5.000 χρόνια πριν, οι Κινέζοι χρησιμοποιούσαν το σησαμέλαιο όχι μόνο στην μαγειρική και τη φαρμακευτική αλλά και ως πηγή φωτός. συγκεκραμένα παρήγαγαν αιθάλη με καύση σησαμελαίου για την παρασκευή της καλύτερης σινικής μελάνης.
Οι Ρωμαίοι άλεθαν τα σπέρματα του σουσαμιού με κύμινο για την παρασκευή μιας κρέμας που άλειφαν στο ψωμί.
Το σουσάμι διατηρεί ακόμη κάτι από τις μαγικές ιδιότητες που του αποδίδονταν , όπως φαίνεται και από την έκφραση "άνοιξε σουσάμι" που προέρχεται από το παραμύθι Ο Αλή μπαμπά και οι Σαράντα κλέφτες από τις Χίλιες και μία νύχτες.
Χρήση
Τα σπέρματα τού σουσαμιού χρησιμοποιούνται ως τροφή του ανθρώπου , ως αρωματικός παράγοντας και για την παραλαβή ελαίου, του σησαμελαίου.
Ολόκληρο το σπέρμα χρησιμοποιείται πολύ στην κουζίνα της Μέσης Ανατολής και της Ασίας. Το ταχίνι παρασκευάζεται από συνθλιμμένους σπόρους σουσαμιού. Ο χαλβάς είναι ένα γλύκισμα που παρασκευάζεται από ταχίνι και έναν γλυκαντικό παράγοντα (ζάχαρη, φρουκτόζη, μέλι, μαλτόζη).
Tο σουσάμι χρησιμοποιείται στην επιφάνεια του ψωμιού, αρτοσκευασμάτων, τσουρεκιών για εμπλουτισμό της γεύσης τους και για αρωματικούς λόγους
Το σησαμέλαιο χρησιμοποιείται στην παραγωγή μαγειρικού λίπους και μαργαρίνης στην παραγωγή λιπαντικών, καλλυντικών και φαρμακευτικών προϊόντων. Τέλος θεωρείται εξαιρετικό λάδι για κάθε μαγειρική χρήση, με άριστα αποτελέσματα στις σαλάτες και στο τηγάνισμα πατάτας.
