Τα δαμάσκηνα είναι σήμερα τα φρούτα με την μεγαλύτερη καλλιέργεια, αμέσως μετά τα μήλα. Θεωρούνται ιδιαίτερα θρεπτικά - καθώς είναι πλούσια σε βιταμίνη C, βιταμίνη Α, ασβέστιο, κυτταρίνη και μαγνήσιο - και χρησιμοποιούνται τόσο στη ζαχαροπλαστική όσο και τη μαγειρική.
Η Κίνα είναι η πρώτη χώρα παραγωγής δαμάσκηνων παγκοσμίως και όχι τυχαία. Ο Κομφούκιος εκτιμούσε πολύ το συγκεκριμένο φρούτο και το ανέφερε συχνά σε κείμενα και ποιήματα του. Χάρη σε αυτόν - και στην καταγραφή πολλών συνταγών της κινεζικής κουζίνας που περιλάμβαναν δαμάσκηνα- το φρούτο εμφανίζεται σε γραπτά κείμενα ήδη από το 479 π. Χ.
Αν και στα βάθη της ανατολής το δαμάσκηνο κυριαρχούσε στην διατροφή των κατοίκων, στην ευρωπαϊκή ήπειρο ήρθε πολλούς αιώνες αργότερα, το 65 π.Χ.
Τότε, ο Πομπήιος ο Μέγας ( Ρωμαίος στρατιωτικός ηγέτης και σύμμαχος του Ιουλίου Καίσαρα) εισήγαγε το δαμάσκηνο στα περιβόλια της Ρώμης και ο Μέγας Αλέξανδρος έφερε τελικά το εξωτικό φρούτο στις μεσογειακές περιοχές, χάρη στην εκστρατεία του.
Το φρούτο ονομάστηκε από τους αρχαίους Έλληνες δαμάσκηνο, χάρη στην πόλη προέλευσης του, τη Δαμασκό της Συρίας.
Έκτοτε, ο καρπός της δαμασκηνιάς βρισκόταν πάντα σε περίοπτη θέση στα τραπέζια της αρχαιότητας, στη συνέχεια του Βυζαντίου και δεν έχασε την αξία του σε όλους τους υπόλοιπους αιώνες.
Στην Ελλάδα, η οργανωμένη καλλιέργεια είναι περιορισμένη και γίνεται κυρίως στο βορειότερο τμήμα της χώρας: στη Θεσσαλία και τη Μακεδονία. Το δαμάσκηνο είναι επίσης χαρακτηριστικό προϊόν της Σκοπέλου.
