Μπροστά σε μια θαυμαστή ανακάλυψη λένε ότι βρίσκεται μαι ομάδα Γάλλων αρχαιολόγων στην κορυφή του στο Μάτσου Πίτσου, στο Περού.
Σύμφωνα με τον επικεφαλής της έρευνας Τιερί Ζαμίν,οι αρχαιολόγοι ισχυρίζονται ότι βρήκαν άγνωστη μυστική πύλη που οδηγεί σε ένα κρυμμένο θησαυρό των Ίνκας,
Πρόκειται για μια πύλη που οι Ίνκας φαίνεται να είχαν σφραγίσει για άγνωστο λόγο και η οποία οδηγεί σε πολλαπλά υπόγεια δωμάτια. Μάλιστα, η έρευνα με ειδικούς ανιχνευτές έδειξε ότι εκεί κρύβονται μεγάλες ποσότητες πολύτιμων μετάλλων.
Τώρα, η ομάδα των επιστημόνων περιμένει την έγκριση από τις αρχές του Παρού για να προχωρήσει στην ανακάλυψη της αλλά, τα νέα δεν είναι ενθαρρυντικά για τον Γάλλο επιστήμονα.
"Ο Τιερί Ζαμίν πιστεύουμε ότι είναι περισσότερο τυχοδιώκτης, μέλημα του είναι να βρεί το θησαυρό και όχι να κάνει επιστημονική έρευνα", δήλωσε ο διευθυντής του υπουργείου πολιτισμού, αρμόδιος για τα ζητήματα της περιοχής.
Έτσι, η ομάδα των Γάλλων αρχαιολόγων φαίνεται ότι θα περιμένει για πολύ καιρό ακόμα την έγκριση των αρχών του Περού, για να φέρει στο φως τον κρυμμένο θησαυρό.
Η αρχαία πόλη Μάτσου Πίτσου βρίσκεται στο νότιο Περού και είναι το αντιπροσωπευτικότερο δείγμα του πολιτισμού των Ίνκας, που χάθηκε με απότομο τρόπο και που η εξέλιξη του ήταν και θα παραμείνει θέμα συζήτησης. Η πόλη φαίνεται ότι εγκαταλείφθηκε όταν ο ηγεμόνας Μάνκο Ίνκα- γνωστός και σαν Μάνκο Κάπακ ο Β- ξεκίνησε το 1533 τον αγώνα ανεξαρτησίας των Ίνκας από τους Ισπανούς κατακτητές, γιατί όπως φάνηκε από τα ευρήματα εκείνη την εποχή στη πόλη χτύπησε μια μεταδοτική ασθένεια. Έκτοτε κανένας δεν αναφέρθηκε σε αυτή τη πόλη και κανένας δεν ξαναπάτησε εκεί μέχρι το 1911 που ανακαλύφθηκε.
Σήμερα πολλές εργασίες αναπαλαίωσης και αποκατάστασης έχουν μετατρέψει το χώρο σε ένα πολύ καλά διατηρημένο αρχαιολογικό μνημείο.Το Μάτσου Πίτσου κηρύχθηκε ως περουβιανό ιστορικό άδυτο το 1981 από τη κυβέρνηση του Περού και από την ΟΥΝΕΣΚΟ (UNESCO) ως Περιοχή Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς το 1983.
Είναι επίσης ένα από τα Νέα Επτά Θαύματα του Κόσμου από τις 7 Ιουλίου του 2007. Δεδομένου ότι αυτή η πόλη δεν λεηλατήθηκε από τους Ισπανούς όταν κατέκτησαν τους Ίνκας, θεωρείται ως ιδιαίτερα σημαντική πολιτιστική περιοχή για έναν λαό που έπαψε πλέον να υπάρχει.
