Με νέα έρευνά του, το πανεπιστήμιο της Μελβούρνης απέδειξε πως το "μουσικό αφτί" και η αγάπη για τη μουσική δεν είναι έμφυτα αλλά...επίκτητα!
Ο καθηγητής του πανεπιστημίου Neil McLachlan υπογραμμίζει πως «το μουσικό αφτί, δηλαδή η ικανότητα εκτίμησης και αναγνώρισης της μουσικής αρμονίας, δεν είναι κάποια ικανότητα εκ γενετής αλλά κάτι που αποκτάται με την ανάλογη εκπαίδευση του εγκεφάλου στο να ακούει μουσική. Αν μια εξωτική μουσική (ή ακόμα και η τζαζ) σας ακούγεται σαν κλαψούρισμα γάτας, αυτό οφείλεται στο ότι απλά δεν έχετε εξοικειωθεί στη νοοτροπία των ήχων τους».
Οι ερευνητές εξέτασαν την ικανότητα 66 εθελοντών, με διαφορετική μουσική παιδεία, στο να βρίσκουν αν ο συνδυασμός από νότες που άκουγαν ήταν οικείος ή ευχάριστος στα αφτιά τους. Κατά τη διάρκεια της έρευνας, παρατηρήθηκε πως η βαθμιαία εξοικείωση των εθελοντών
με συγχορδίες άγνωστες σε αυτούς, οδήγησε στην σταδιακή αποδοχή τους- ανεξάρτητα από το εύρος και την κλίμακα των νότων που τις συνέθεταν.
Παράλληλα, όταν οι εθελοντές που ήταν μουσικοί δεν κατάφερναν να ταυτοποιήσουν τις νότες που άκουγαν, εμφάνισαν μεγαλύτερη ευαισθησία στην «παραφωνία» σε σχέση με τους μη-μουσικούς εθελοντές. Επίσης, ανάλογα με τη μουσική τους παιδεία, κάποιοι μουσικοί έβρισκαν ποια παράξενη συγχορδία ήταν σωστή, ενώ άλλοι τη χαρακτήρισαν ως ολότελα λανθασμένη.
"Αυτό ανατρέπει τις παμπάλαιες θεωρίες που υποστηρίζουν πως οι βιολογικές ιδιότητες του αφτιού καθορίζουν το τι μας αρέσει και τι όχι", τονίζει η ερευνήτρια Sarah Wilson. "Το πείραμα μας έδειξε πως η ικανότητα του να ακούμε σωστά μια νότα είναι επίκτητη και όχι έμφυτη" κατέληξε.
