Τα νομικά της επιχειρήματα ανέπτυξε η υπεράσπιση των κατηγορουμένων στην υπόθεση των " ιερών" ανταλλαγών της Μονής Βατοπεδίου σε μια προσπάθεια να αποβληθεί το Δημόσιο από την διαδικασία.
Με τον ηγούμενου Εφραίμ να απουσιάζει από το εδώλιο στο επίκεντρο των τοποθετήσεων της υπεράσπισης βρέθηκε η ζημία που φέρεται να υπέστη το Δημόσιο από τις επίμαχες ανταλλαγές. Οι δικηγόροι της Μονής επέμειναν πως δεν υφίσταται ζημία και επικαλέστηκαν 18 αποφάσεις στις οποίες έχουν δικαιωθεί από τις συνολικά 28 αγωγές που έχει καταθέσει το Δημόσιο.
Όπως είπε χαρακτηριστικά ο συνήγορος οι 18 αποφάσεις αναφέρτουν πως "δεν ειναι αυτονόητο πως η κυριότητα ανήκει στο δημόσιο και πως αυτή εξαρτάται κατά περίπτωση από τους τίτλους που προσκομίζονται. Δεν υπήρχαν υπερεκτιμήσεις στην αξία των ακινητων. Δηλαδή 18-0", είπε ο συνήγορος. "Επι 100 χρόνια η Μονή προσπαθούσε να επιλύσει την ιδοκτησιακή διαφορά με το Δημόσιο με ειρηνικό και οφέλιμο τρόπο και για τα δυο μέρη. Η υπόθεση στράβωσε για άλλους λόγους και όχι για την ουσία της".
Το όραμα και η αξιοποίηση
"Το βούλευμα λέει ότι όλα έγιναν στοχευμένα για να ανταλλαγούν με ακίνητα φιλέτα. Η Μονή όμως είχε ένα όραμα να αξιοποιήσει το Μετόχι της στη Λίμνη. Τα σχέδια αυτά προσέκρουσαν στους τοπικούς παράγοντες οι οποίοι έκαναν αγώνα , έκαναν λόμπινγκ , ήταν ανθρώπινο και η πολιτεία θέλησε να λύσει το πρόβλημα. Τότε ειπε η Πολιτεία χρησιμοποιώντας και τοπικούς βουλευτές , όπως τον κ.Κοντό, να τους διώξουμε. Πως όμως; Να απαλοτριώσουμε τη λίμνη; Δεν έχουμε λεφτά. Να τους δώσουμε άλλα και να φύγουν απο κεί. Απο πρωτοβουλία της Πολιτείας ξεκίνησαν οι ανταλλαγές. Το λέει και ο Κ. Κοντός που ηταν "Βατοπεδομάχος" τότε, ότι οι ανταλλαγές ήταν επινόηση της πολιτείας για να λύσει το πρόβλημα", υπογράμμισε ο συνήγορος.
Η ένορκη βεβαίωση και ο Κ. Μητσοτάκης
Οι συνήγοροι προσκομισαν στο δικαστηριο ένορκη βεβαίωση του επίτιμου προέδρου της ΝΔ, Κων/νου Μητσοτάκη, σύμφωνα με την οποία "όλες οι κυβερνήσεις αποδέχονταν το ιδιοκτησιακό καθεστώς της Μονής στη Λίμνη". Όπως σχολίασε
ο δικηγόρος "δεν ειναι αυθαίρετη κατασκευή των δυο Μοναχών η όλη υποθεση" υπογραμμίζοντας πως "ήταν πολιτική απόφαση να μη γίνει επιστροφή των ακινήτων".
Οσον αφορά την απαιτηση σχεδόν 250 εκατομμυρίων ως ζημιά του Ελληνικού Δημοσίου (και 1,8 εκατομμ. για ηθική βλάβη) για την οποία παρίσταται ως πολιτική αγωγή, η υπεράπιση τόνισε "ότι η παρασταση πολιτικής αγωγής στηριζεται στην ψευδή παραδοχή του Δημοσίου ότι του ανήκει η λίμνη και οι παραλίμνιες εκτάσεις".
Η συμβολαιογράφος Αικτερίνη Πελέκη, δια της συνηγόρου της, υποστήριξε ότι "βασει ειδικής δοσιδικίας για τους συμβαιογράφους η μόνη οδός για το ελληνικό δημόσιο να προβάλλει αστικές αξιώσεις από εκείνη ηταν η αγωγή κακοδικίας για την οποία όμως έχει παρέλθει η αποσβεστική προθεσμία για την υποβολή της, άρα εχει χάσει το δικαίωμα για να εγείρει αξίωση από την ίδια".
Η δίκη διεκόπη για τις 31 Μαρτίου.
