Η ιδιότητα του τέκνου, ως προς το οποίο συντρέχει το τεκμήριο ως τέκνου γεννημένου σε γάμο, μπορεί να προσβληθεί δικαστικά, αν αποδειχθεί ότι
η μητέρα δεν συνέλαβε πράγματι από τον σύζυγό της, ή ότι κατά το κρίσιμο διάστημα της σύλληψης ήταν φανερά αδύνατο να συλλάβει από αυτόν, ιδίως εξ αιτίας της ανικανότητας ή αποδημίας του ή επειδή δεν είχαν σχέσεις σαρκικής συνάφειας.
Η ιδιότητα του τέκνου ως γεννημένου σε γάμο μπορεί να προσβληθεί από πρόσωπα, μεταξύ των οποίων, ο άνδρας με τον οποίο η μητέρα, ευρισκόμενη σε διάσταση με τον σύζυγό της, είχε μόνιμη σχέση με σαρκική συνάφεια κατά το κρίσιμο διάστημα της σύλληψης. Η απόφαση που δέχεται ή απορρίπτει την αγωγή προσβολής πατρότητας τέκνου που γεννήθηκε σε γάμο είναι διαπλαστική και τα αποτελέσματά της επέρχονται αφού γίνει αμετάκλητη, αναδρομικά, δηλαδή, από το χρόνο γέννησης του τέκνου. Αποτέλεσμα της προσβολής πατρότητας είναι ότι το τέκνο χάνει την ιδιότητα τέκνου γεννημένο εντός γάμου αναδρομικά από την γέννησή του και οι συγγενικοί δεσμοί με τον τεκμαιρόμενο πατέρα του και τους συγγενείς αυτού σπάνε.
Ως εκ τούτου, το τέκνο που γεννήθηκε κατά τη διάρκεια του γάμου δεν μπορεί να αναγνωρισθεί από τον αληθινό του πατέρα πριν λάβει χώρα προσβολή πατρότητας του συζύγου της μητέρας και εκδοθεί αμετάκλητη δικαστική απόφαση.
Σύμφωνα με το άρθρο, 1472 παρ. 2 ΑΚ που ενάγων (αυτός που καταθέτει την αγωγή) στην αγωγή προσβολής πατρότητας, είναι ο άνδρας που είχε σαρκική συνάφεια με την μητέρα, δηλαδή ο εραστής, η απόφαση που δέχεται την προσβολή επιφέρει αυτοδικαίως δικαστική αναγνώριση του παιδιού από τον άνδρα αυτόν. Σε αυτή την περίπτωση, το τέκνο έχει ως προς όλα, θέση τέκνου γεννημένου σε γάμο απέναντι και στους δύο γονείς και τους συγγενείς τους
Ο άνδρας (εραστής) με τον οποία η μητέρα, βρισκόμενη σε διάσταση με τον σύζυγό της, είχε μόνιμη σχέση με σαρκική συνάφεια κατά το κρίσιμο διάστημα της σύλληψης, καταθέτει την σχετική αγωγή με την οποία στρέφεται κατά του τέκνου και των δύο συζύγων. Η ως άνω αγωγή προσβολής εγείρεται είτε αυτοπροσώπως είτε με ειδικό πληρεξούσιο.
Πότε όμως αποκλείεται η προσβολή της πατρότητας τέκνου;
Η προσβολή πατρότητας τέκνου αποκλείεται: α) για τον σύζυγο της μητέρας, εάν παρέλθει ένα (1) έτος αφότου πληροφορήθηκε τον τοκετό και τα περιστατικά από τα οποία προκύπτει ότι η σύλληψη του τέκνου δεν έγινε απ' αυτόν, και σε κάθε περίπτωση, όταν περάσουν πέντε (5) έτη από τον τοκετό, β) για τον πατέρα ή τη μητέρα του συζύγου, όταν περάσει ένα (1) έτος από τότε που πληροφορήθηκαν τον θάνατο του υιού τους (και συζύγου) και την γέννηση του τέκνου, γ) για το ίδιο το τέκνο, εφόσον παρήλθε ένα έτος από την ενηλικίωσή του, δ) για την μητέρα, εφόσον παρέλθει ένα (1) έτος από τον τοκετό ή εφόσον υπάρχει σοβαρός λόγος για την μη προσβολή της πατρότητας κατά τη διάρκεια του γάμου, έξι (6) μήνες αφότου λύθηκε ή ακυρώθηκε ο γάμος με τον σύζυγό της και ε) για τον εραστή της μητέρας, δύο (2) έτη μετά τον τοκετό.
Χρύσα Τσιώτση
Δικηγόρος
[email protected]
