Δύο φορές μέσα σε μισό αιώνα βρέθηκε αντιμέτωπη με τον καρκίνο και τις δύο φορές κατάφερε να τον νικήσει. Πρόκειται για τη συνταξιούχο δασκάλα, Παναγιώτα Βασιλειάδου, 85 ετών, που ο καρκίνος τη χτύπησε «κατάστηθα» στα 34 της και έζησε σαν αμαζόνα, με ένα στήθος, για 33 ολόκληρα χρόνια, μέχρι που ο καρκίνος έπληξε και τον άλλο της μαστό. Σήμερα η κ. Παναγιώτα μπορεί να μην έχει στήθος έχει όμως την υγεία της. Για τη μάχη που έδωσε τόσα χρόνια μίλησε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο στο περιθώριο της τελετής βράβευσής της στο πλαίσιο της 1ης Βαλκανικής Συνάντησης για την πρόληψη του καρκίνου του μαστού, που διοργάνωσε ο σύλλογος «Άλμα Ζωής» νομού Θεσσαλονίκης.
«Από τότε που σχηματίστηκαν τα στήθη μου από 14- 15 χρονών, στο αριστερό μου το στήθος έβλεπα ένα γρουμπούλι κι έλεγα με το νου μου έτσι πρέπει να είναι τα στήθη που βγαίνουν. Δεν ρώτησα και τη μητέρα μου καθόλου. Πήγα στην Ακαδημία, τελείωσα δασκάλα, διορίστηκα στο χωριό και το γρουμπούλι εξακολουθούσε να υπάρχει. Παντρεύτηκα, πάλι το είχα. Στο μεταξύ, έμεινα έγκυος και γέννησα την κόρη μου. Το γρουμπούλι είχε γίνει σαν μανταρίνι και το τραβούσα προς τα πίσω όταν τη θήλαζα. Ήμουνα δασκάλα στο Κιλκίς και ο άντρας μου ήταν του υγειονομικού. Εκείνη την εποχή, το 1962 ήταν, πέθανε ένας νέος από καρκίνο και έγινε μεγάλος ντόρος στο Κιλκίς, γιατί ήταν μικρό μέρος. Μου λέει τότε ο άντρας μου "δεν πάμε σ΄έναν γιατρό να δείξουμε τι είναι αυτό το γρουμπούλι". Πάμε σ ΄έναν παθολόγο μόλις το είδε άρχισε να μαλώνει τον άντρα μου. "Δεν ντρέπεσαι" του λέει "τόσον καιρό η γυναίκα σου έχει τέτοιο πράγμα και κάθεσαι, θα την πας σε χειρουργό". Με πάει σε έναν πολύ καλό χειρουργό κι εκείνος λέει ότι πρέπει να το βγάλουμε. Το βγάζουν και όσο ήμουν στην κλινική το στέλνουν για ιστολογική εξέταση» λέει η κ. Παναγιώτα.
Το αποτέλεσμα εκείνης της ιστολογικής εξέτασης το έχει κρατήσει και το δείχνει. Είναι ένα ανυπόγραφο χαρτί που γράφει ότι έχει ιναδένωμα, ότι δεν υπάρχει κακοήθεια αλλά συνιστάται να της αφαιρεθεί ο αριστερός μαστός για να εκλείψει ο κίνδυνος κακοήθειας.
«Το χαρτί αυτό είναι ψεύτικο. Δεν έχει καν υπογραφή γιατρού. Η αδελφή μου πήγε και είπε στον γιατρό να μη γράψει ότι είναι καρκίνος αλλά να γράψει ότι είναι καλοήθης για να μην τρομάξω. Αυτός όμως δεν ήθελε να δώσει τέτοιο χαρτί. Γι αυτό δεν υπέγραψε. Στο χαρτί αυτό που κρατάω, ψέματα γράφανε ότι δεν απεδείχθη κακοήθης νεοπλασία. Με κράτησαν στην κλινική και μου βγάλανε όλο το στήθος και ύστερα με έστειλαν και έκανα ακτινοβολίες. Δεν το υποψιάστηκα καν ότι είχα καρκίνο. Ούτε εμένα με ένοιαζε που δεν είχα πια ένα στήθος γιατί μπορεί να ήμουν νέα αλλά ήμουν παντρεμένη και είχα ένα παιδί, ούτε τον άντρα μου τον ένοιαζε» προσθέτει.
Αφού τελείωσε η θεραπεία με τις ακτινοβολίες ο γιατρός της είπε ότι πρέπει να αφαιρέσει τη μήτρα της αλλά αυτή δεν ήθελε, όχι γιατί δεν θα μπορούσε να κάνει παιδιά αλλά γιατί ήταν ακόμη 34 ετών και δεν ήθελε να υποστεί τις συνέπειες. Κάποια στιγμή έμεινε έγκυος και οι γιατροί τής συνέστησαν να μη το γεννήσει το παιδί.
«Στο Κιλκίς λένε οι γιατροί τον άντρα μου, να το ρίξω το παιδί. Ήθελαν να μου αφαιρέσουν και τη μήτρα. Ήμουν του Κατηχητικού και δεν δέχτηκα να σκοτώσω το παιδί μου. Πηγαίνω στη Θεσσαλονίκη, βρίσκω έναν γιατρό χειρουργό που ήταν της εκκλησίας, του δείχνω το χαρτί που είχα. Αυτός όταν είδε ότι δεν έχει υπογραφή κατάλαβε και μου είπε να το κρατήσω το παιδί και ότι δεν θα πάθω τίποτα. Έτσι κι εγώ ησύχασα και γέννησα τον γιό μου. Γεννήθηκε 4.200 γρμ. και δεν τον θήλασα καθόλου. Σήμερα είναι 45 χρονών, ένας άντρας μέχρι εκεί πάνω» συνεχίζει η κ. Παναγιώτα.
Ο καρκίνος όμως δεν έλεγε να αφήσει ήσυχη την οικογένειά της. Ξαναχτύπησε, αλλά αυτή τη φορά τον άντρα της στον πνεύμονα. Η κ. Παναγιώτα τον πήγε στο Λονδίνο, του αφαιρέθηκε ο πνεύμονας, αλλά όταν γύρισε στην Ελλάδα έκανε μετάσταση στα οστά και στη σπονδυλική στήλη. Ο σύζυγος της κ. Παναγιώτας δεν τα κατάφερε. Η ίδια στεναχωρήθηκε πάρα πολύ και σε αυτήν τη στεναχώρια αποδίδει το πρήξιμο που εμφανίστηκε στο δεξί της στήθος.
«Από την πρώτη φορά που έπαθα καρκίνο και μετά ήμουν καλά. Το 1995 ξαναέπαθα καρκίνο. Είχα στεναχωρηθεί πολύ και όπως ξεντυνόμουν είδα στο καθρέφτη ένα γρουμπούλι στο δεξί στήθος. Αμέσως πήγα στο Θεαγένειο γιατί εκεί οι γιατροί είναι καταρτισμένοι. Αν είχα πάει εκεί τον άντρα μου πιστεύω ότι θα είχε σωθεί. Έκανα μαστογραφία και βγήκε καθαρή. Έκαναν και τέσσερις φορές εξέταση το υγρό που μου πήραν απ΄το στήθος, πάλι βγήκε καθαρή. Εμένα όμως το στήθος μου «τραβούσε». Ξαναπήγα στο Θεαγένειο, χειρουργήθηκα και η ταχεία βιοψία έδειξε λίγα καρκινικά κύτταρα και έτσι μου αφαίρεσαν και το δεξί στήθος. Μου το είχαν πει όμως από την αρχή. Όταν βγήκα από το χειρουργείο κοιτάζω και βλέπω ότι δεν έχω στήθος. Λέω σίγουρα ήταν κακό. Αυτή τη φορά δεν έκανα ακτινοβολίες αλλά ο γιατρός μού έδωσε χάπια και πήγαινα κατά καιρούς για εξετάσεις» συνεχίσει η κ. Παναγιώτα.
Μετά και το δεύτερο πλήγμα από τον καρκίνο άρχισε να φοβάται μήπως κάνει μετάσταση στα οστά ή στον πνεύμονα. Τίποτε από αυτά όμως δεν συνέβη. Σήμερα η κ. Παναγιώτα είναι υγιέστατη και συνιστά σε όλες τις γυναίκες, μόλις διαπιστώσουν ότι έχουν κάποιο ογκίδιο στο στήθος να μη το αφήσουν αλλά αμέσως να πάνε στο νοσοκομείο.
