Η Περσεφόνη, το κόκκινο μαλλί της, το λευκό φόρεμά της, το ιμάτιο που έχει γλιστρίσει, η έκφραση της απόγνωσης.
Η απεικόνιση της Αρπαγής της Περσεφόνης είναι συχνό νεκρικό θέμα.
"Συμβολίζει τη ζωή και το θάνατο, την αναγέννηση και έχει σχέση με τις αντιλήψεις για τη μεταθανάτια ζωή. Έχει πανελλαδικό συμβολισμό, που συναντάμε ακόμα και στην Κάτω Ιταλία σε ταφικά μεγάλα ερυθρόμορφα αγγεία προγενέστερα από την απεικόνιση της Αμφίπολης", δηλώνει ο καθηγητής Αρχαιολογίας, Πέτρος Θέμελης στην "Εφημερίδα των Συντακτών".
Ο κ. Θέμελης αρνείται ότι υπάρχει σχέση μεταξύ της Αρπαγής της Περσεφόνης και τους Τημενίδες, την οικογένεια δηλαδή του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Ο γνωστός Έλληνας αρχαιολόγος θεωρεί ότι το ψηφιδωτό παραπέμπει στην τοιχογραφία στον Τάφο των Αιγών, αν και "η τοιχογραφία στη Βεργίνα έχει την ελευθερία της κίνησης του χρωστήρα, που δεν την έχει το μωσαϊκό".
"Η τεχνοτροπία της Αμφίπολης έχει σχέση με τα μωσαϊκά της Πέλλας ως προς τη σύνθεση και το χρώμα", λέει ο κ. Θέμελης.
Παράλληλα, θεωρεί ότι το εύρημα διαφωτίζει τη χρονολόγηση, που τοποθετείται προς το τέλος του 4ου αιώνα π.Χ., το πολύ αρχές του 3ου π.Χ. και παραπέμπει σε άλλες παραστάσεις της ίδιας εποχής, όπως η Αρπαγή της Ελένης από τον Πάρη στην οικία του Διονύσου και το Κυνήγι του Λιονταριού με τον Αλέξανδρο, όπου επεμβαίνει ο φίλος του, Κρατερός, για να τον σώσει.
"Είναι ένας κύκλος ψηφιδωτών στη Μακεδονία και στους μακεδονικούς τάφους, που μας δίνουν μια γεύση από τη μεγάλη ζωγραφική τέχνη της Αττικής, που έχει χαθεί", προσθέτει.
