Του Γιώργου Λαμπίρη
Ο Βαγγέλης Κακαργιάς είναι ένας τριαντάρης από την Καρδίτσα. Με τα ποδήλατα η σχέση του ήταν από αδιάφορη έως ανύπαρκτη. Βασικό του επάγγελμα ήταν και είναι να παίζει μουσική σε μαγαζιά της περιοχής.
Το 2011 όμως, κάτι αλλάζει για εκείνον. Αποφασίζει να ξεκινήσει ένα χόμπι, που τρία χρόνια αργότερα ξεπερνάει τα καρδιτσιώτικά σύνορα και ταξιδεύει σε όλη την Ελλάδα. Έτσι, καταπιάνεται με την τέχνη του ποδηλάτου. Μόνο και μόνο "για να μην γυρνάει στις καφετέριες και χάνει το χρόνο του", όπως ο ίδιος λέει.
"Κατά καιρούς επέλεγα διάφορα πράγματα να κάνω. Σε αυτό ωφέλησε και ο πατέρας μου, ο οποίος κατασκεύαζε τα πάντα μόνος του. Φανταστείτε ότι στο σπίτι μου ποτέ δεν εμπιστευόμαστε να μπει ξένο χέρι για επισκευές, μερεμέτια ή άλλες κατασκευές. Τα φτιάχνουμε όλα μόνοι μας", περιγράφει ο Βαγγέλης.
Η σχέση του με την κατασκευή ποδηλάτων ήρθε εντελώς τυχαία. "Από την πρώτη στιγμή έβλεπα όχι τόσο ένα επάγγελμα, αλλά μία καλή ασχολία για να γεμίζω τα πρωινά μου που δεν δουλεύω. Ξεκίνησα να φτιάχνω ποδήλατα ίσως και γιατί ήθελα να δείξω στον κόσμο ότι μπορεί να ασχοληθεί με οτιδήποτε αρκεί να το θέλει. Για μένα είναι περισσότερο ιδέα, παρά οτιδήποτε άλλο αυτό που κάνω", εξηγεί.
"Στην πραγματικότητα δεν ήθελα να πουλάω ποδήλατα. Ήθελα να τα φτιάχνω για μένα, να τα πηγαίνω βόλτα και να τα δοκιμάζω. Και όταν και αν τύχει να πουλάω κάποιο από αυτά σε τιμή κάτω του κόστους. Η βραδινή δουλειά του DJ, είναι για μένα το μέσο για να στηρίξω τις κατασκευές ποδηλάτων. Τα χρήματα που βγάζω στο μαγαζί που παίζω μουσική προορίζονται κυρίως για την αγορά νέων εργαλείων και υλικών".
Ασυνήθιστα και προκλητικά στο μάτι
Η πρωτοβουλία του να ξεκινήσει φτιάχνοντας σχέδια ασυνήθιστα και προκλητικά στο μάτι δεν πέρασε απαρατήρητη. Ο ίδιος όμως προτιμάει να κρατά χαμηλούς τόνους και να 'προωθεί' τα χειροποίητα ποδήλατά του κυρίως σε φίλους και γνωστούς.
Όλα ξεκίνησαν από μία κούρμπα...
Η ονομασία τους, Curba Bikes, έχει κι αυτή τη δική της μικρή ιστορία. "Το πρώτο μου ποδήλατο έμελε να είναι η σφραγίδα και για τα υπόλοιπα. Εκείνο είχε πολλές κούρμπες, πολλές καμπύλες, κι έτσι αποφάσισα τη λέξη "κούρμπα" να την καθιερώσω ως επίσημη ονομασία για όλα μου τα ποδήλατα. Ήθελα να χρησιμοποιήσω μία λέξη με πέντε γράμματα το πολύ κι αυτή για 'μένα ήταν η ιδανική".
Όσο για την αναζήτηση των κατάλληλων υλικών; Έχει κι εκείνη τη δική της μικρή περιπέτεια...
"Στην αρχή προμηθευόμουν υλικά από σιδηραποθήκες της Καρδίτσας. Αργότερα άρχισα να παραγγέλνω ειδικές σωλήνες από το εξωτερικό, με κύριο χαρακτηριστικό ότι ήταν πιο ελαφριές και ανθεκτικότερες. Κυρίως χρησιμοποιώ ατσάλι γιατί είναι πιο στιβαρό και πιο ελαφρύ από το αλουμίνιο. Η διαφορά του όμως με το κοινό ατσάλι, που όλοι γνωρίζουμε είναι αρκετά μεγάλη. Το απλό ατσάλι του εμπορίου έχει πάχος ένα χιλιοστό, ενώ αυτό που εγώ αγοράζω έχει το μισό πάχος και άρα είναι και πιο ελαφρύ", λέει ο Βαγγέλης.
Επισήμως το χόμπι του Βαγγέλη δεν έχει γίνει ποτέ επιχείρηση. Τουλάχιστον έως αυτή τη στιγμή. Ξεκίνησε ερασιτεχνικά και συνεχίζει έτσι. Κάνοντας το κέφι του, φτιάχνοντας ό,τι του αρέσει και ό,τι συγκινεί το μυαλό και το μάτι του. Αντιμετωπίζοντας από τη μία την καχυποψία των συμπατριωτών του, είδε από την άλλη, τη συμπάθεια και το θαυμασμό διαφόρων φίλων του ποδηλάτου από άλλες πόλεις.
Αν κανείς δει ως γεγονός ότι κάτι το χειροποίητο μπορεί να είναι και ανεκτίμητο, στην περίπτωση του Βαγγέλη Κακαργιά και των Curba Bikes ισχύει κάτι ανάλογο. "Το να προσδιορίσω μια τάξη τιμής είναι πολύ σχετικό γιατί όλα τα εργαλεία και τα ανταλλακτικά έχουν διαφορετικές τιμές. Μπορεί να εξαρτηθεί από τη βάση του φρένου που ενδεχομένως να κοστίζει από 5 έως και 50 ευρώ. Μπορεί επίσης να εξαρτηθεί και από το υλικό κατασκευής του σκελετού. Ένας σκελετός ξεκινάει από 350 ευρώ και ανεβαίνει. Αν μάλιστα είναι και από τιτάνιο μπορεί η τιμή του να ξεπεράσει τα 1.000 ευρώ".
Ένα χόμπι που... ίσως γίνει επάγγελμα. Αυτό είναι τα ποδήλατα για τον δημιουργό τους. Κι αν το καλοσκεφτούμε δεν αποκλείεται πολλοί να ζηλεύαμε αυτό που κάνει ο Βαγγέλης. Όχι γιατί του αποφέρει κέρδος, αλλά γιατί κάνει αυτό που έχει στο μυαλό του, αυτό που του λέει η καρδιά και η φαντασία του. Μακριά από κοντόφθαλμες αντιλήψεις και το αφόρητο άγχος της καθημερινής επιβίωσης μόνο και μόνο μέσα από υλικά αγαθά. Εκείνος χρησιμοποιεί τα υλικά για να στηρίξει μια ιδέα, όπως τουλάχιστον εξομολογείται. Κάποιος άλλος απλά ίσως να χρησιμοποιεί το μυαλό του, παράγοντας ιδέες για να αποκτήσει τα υλικά και να τα χρησιμοποιήσει , ως προέκταση της ψευδαίσθησης ότι μπορούν να υπάρχει μέσα από αυτά.
(Ο Βαγγέλης Κακαργιάς επί το έργον)
