O πρόεδρος της Ένωσης Εισαγγελέων και Αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Ρούσσος Παπαδάκης, άφησε αργά το βράδυ της Πέμπτης 3 Οκτωβρίου την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 65 ετών.
Ο εκλιπών έδινε μακρά μάχη με τον καρκίνο, όμως δεν τα κατάφερε.
Ο Αντιεισαγγελέας ήταν επιστημονικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου Αιγαίου Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών, μέλος της συντακτικής επιτροπής της Χάρτας "προς μία εκπαιδευτική μεταρρύθμιση με βάση τις ανθρώπινες αξίες" που έχουν προσυπογράψει ακαδημαϊκοί και πανεπιστημιακοί και οι παρεμβάσεις του είχαν συζητηθεί σε πανελλήνιο επίπεδο.
Έγινε γνωστότερος κατά την προσφώνη του προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο, Ντανιέλ Κον Μπεντίτ και η εξομολόγησή του είχε χαρακτηριστεί συγκλονιστική.
"Πρέπει να είμαστε ήρωες και όχι μηδενικά (We must be Heroes, not Zeros)", είχε δηλώσει τότε στον συναισθηματικά φορτισμένο λόγο του ο Ρούσσος Παπαδάκης.
Για το θάνατο του Εμμανουήλ Ρούσσου Παπαδάκη εξέδωσε ανακοίνωση η Ένωση Εισαγγελέων Ελλάδος, ενώ η κηδεία του θα γίνει στις 13:00 του Σαββάτου 5 Οκτωβρίου στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.
Ολόκληρη η προσφώνηση:
“Στον αγωνιστή Κον Μπεντίτ,
Θα ήθελα να σας εκφράσω τη βαθιά μου ευγνωμοσύνη για τη θαρραλέα στάση σας, αφού σκεφτήκατε τημ τωρινή δοκιμασία που περνάει η χώρα μου.
Σύντομα θα γιορτάσουμε την 44η επέτειο του Μάη του ’68. Πιστεύω πως έχει έρθει η ώρα να ανοίξουμε ένα νέο κύκλο μίας νέας εποχής. Είναι καθήκον σας, δεν έχετε κανένα δικαίωμα να το αρνηθείτε, είναι καθήκον σας και για τους ίδιους τους εαυτούς σας.
Ο Μαουρίς Μποντέλ αναφέρει ότι ένας άνδρας γίνεται άνθρωπος όταν υπερβαίνει τον εαυτό του και αυτό πρέπει να κάνουμε.
Μπορώ να αντέξω τον πόνο από τον καρκίνο μου, που πρόσφατα έγινε "συντροφιά" μου, αλλά δεν μπορώ να αντέξω τον πόνο του λαού μου που έχει γονατίσει και κομματιάζεται. Ούτε μπορώ να αντέξω τον πόνο χιλιάδων συνανθρώπων μου, οι οποίοι στερούνται της ελπίδας, των προοπτικών και του δικαιώματος στη ζωή, εξαιτίας των πράξεων κάποιων άπληστων, ανίκανων και διψασμένων για εξουσία πολιτικών. Αναρωτιέται κανείς ποιος τους έδωσε το δικαίωμα;
Τον επόμενο Μάη θα οδηγηθούμε σε μία νέα εποχή, παίρνοντας το... τρένο με τον τρόπο του Μαχάτμα Γκάντι, ειρηνικά χωρίς βία, αποκαθιστώντας τον ρυθμό της παγκόσμιας αρμονίας, έντεχνα συνυφασμένης με τον Πλατωνικό Ιδεαλισμό και τον Αριστοτελικό Ρεαλισμό, αλλά πάνω από όλα, φέρνοντας πίσω την αγάπη και την ηθική που έχουμε ξεχάσει.
Για να οδηγήσουμε το τρένο της ανθρωπότητας στην Κοιλάδα των Ανθρώπινων Αξιών.
"Πρέπει να είμαστε ήρωες, όχι μηδενικά“.
Να βλέπουμε την δικαιοσύνη σαν ένα όνειρο που διαρκώς προσπαθούμε να πραγματώσουμε
Επίκαιρη είναι η αναφορά του τον Ιανουάριο του 2012 προς τα μέλη της Ενωσης Εισαγγελέων όπου ανέφερε:
"Θα ήθελα να επαναλάβω αυτό που επανειλημμένα έχω πει: ν’ αφήσουν την δικαστική εξουσία να επιτελέσει το έργο της και να σταματήσει η όποια πολιτική ή επαγγελματική εκμετάλλευσή της. Τα Ραδιοτηλεοπτικά λαϊκά παραδικαστήρια δεν προάγουν τον νομικό πολιτισμό και το δίκαιο, όταν γίνεται υπέρβαση των ορίων της κριτικής, μάλιστα όταν επιδιώκεται πολιτικό όφελος ή το κέρδος της τηλεθέασης, παραπλανώντας την κοινή γνώμη και προσπαθώντας να ασκήσουν πίεση στην δικαιοσύνη.
Όσο για τις ατυχείς δηλώσεις του κ. Υπουργού Υγείας "περί μακελειού" που (υπό την κάλυψη της βουλευτικής ασυλίας) άπτεται της πρόκλησης σε τέλεση πλημμελήματος, θα ήθελα να του πω ας ασχοληθεί με το Νοσοκομείο της Ρόδου, που έμεινε χωρίς πετρέλαιο θέρμανσης και αναλώσιμα υλικά για να τα χορηγήσει τελικά η Μη Κυβερνητική Οργάνωση, ας ασχοληθεί με το Νοσοκομείο Σύρου, όπου οι συγγενείς ασθενών μεταφέρουν ηλεκτρικές θερμάστρες για να τους ανακουφίζουν.
Ακόμη, ας ασχοληθεί με το μερίδιο από την συλλογική ευθύνη που αναλογεί για την "αποπροστασία" του πολίτη από την αύξηση της εγκληματικότητας (απότοκο πολιτικής τακτικής).
Όσοι διαχρονικά ασκώντας εξουσία, μας έφθασαν σ’ αυτή την κατάσταση, που οδήγησαν εκατοντάδες νέων στην ανεργία στερώντας τους το όνειρο και την ελπίδα στη ζωή, δεν πρέπει να προκαλούν και δεν έχουν καμία θέση ανάμεσά μας.
Αποδόμησαν από την παιδεία τις ανθρώπινες αξίες, το ήθος, την ειλικρίνεια, την καλοσύνη, την αγάπη, καλλιεργώντας τ' αντίθετα, προβάλλοντας και υπερασπίζοντας το εγώ τους αντί το εμείς (την ενότητα), αυξάνοντας την απληστία και όχι το μέτρο (κατά την Αριστότελεια διατύπωση).
Όσον αφορά δικαστές και εισαγγελείς καλό είναι όπου είναι απαιτητικοί με τους άλλους να είναι πρώτα απαιτητικότεροι και αυστηρότεροι με τους εαυτούς τους, το λάθος του άλλου να το συγχωρούν όχι όμως το δικό τους (ώστε να μην το επαναλάβουν), να κάνουν διαρκή αυτοκριτική γιατί όποιος την αφήνει, εγκαταλείπει μια από τις βασικές λειτουργίες της νόησης και στερεί από μια ιδιότυπη με τον εαυτό του διαλεκτική γόνιμη σύνθεσή της.
Να γίνονται παρατηρητές αλλά και παρατηρούμενα αντικείμενα συγχρόνως, να εξορθολογίζουν την έρευνα, την ποινική δίωξη, την προσωρινή κράτηση αφού οι υπερβολές αναιρούν το δίκαιο.
Στο δίλημμα των πολιτών "το νόμο να φοβούμαι ή τον δικαστή" να μην καταλήγουν στο δεύτερο, γιατί αυτό σημαίνει ότι αφήσαμε το δίκαιο να διολισθήσει σε μέσο εκδικήσεως ή αδράνειας και θα μεταβληθούμε έτσι σε Νέρωνες και Ηρόστρατους της δικαιοσύνης.
Τέλος, οι νομικοί (αλλά και οι συντεταγμένες εξουσίες) να βλέπουμε και να αντιμετωπίζουμε την δικαιοσύνη σαν ένα όνειρο που διαρκώς προσπαθούμε να πραγματώσουμε".
