Σήμερα είναι Παγκόσμια Ημέρα Επισιτισμού. Και τα στοιχεία που δίνει στη δημοσιότητα ο ΟΗΕ θλίβουν και σοκάρουν: 870 εκατομμύρια άνθρωποι υποσιτίζονται σε όλο τον κόσμο. Ήτοι ένας στους εφτά κατοίκους του πλανήτη.
Ακόμη πιο σοκαριστικό το γεγονός ότι το φαινόμενο δεν περιορίζεται στις χώρες του Τρίτου Κόσμου. Τα στοιχεία του ελληνικού τμήματος της UNICEF δείχνει ότι στην Ελλάδα, περισσότερα από 439.000 παιδιά ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Επίσης το 37,1% και των φτωχών παιδιών, διαβιούν σε νοικοκυριά που δηλώνουν αντίστοιχα αδυναμία ικανοποιητικής θέρμανσης και ελλείψεις βασικών ανέσεων στο νοικοκυριό.
Στις χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου, το 40% των παιδιών (δηλαδή περίπου μισό δισεκατομμύριο παιδιά!) αγωνίζονται να επιβιώσουν με λιγότερο από 1 δολάριο την ημέρα.
Και ιδού ο φαύλος κύκλος της εξαθλίωσης: τα παιδιά που επιβιώνουν από υποσιτισμό συχνά έχουν ασθενή υγεία σε όλη τη ζωή τους και μειωμένες νοητικές ικανότητες που περιορίζουν τη δυνατότητά τους να πάνε σχολείο και να κερδίσουν όταν μεγαλώσουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα.
Σύμφωνα με την UNICEF η εξάλειψη της ακραίας φτώχειας και πείνας αποτελούν κορυφαία παγκόσμια προτεραιότητα και ο Πρώτος Αναπτυξιακός Στόχος της Χιλιετίας απαιτεί:
- Μείωση στο μισό, μεταξύ 1990 και 2015, του ποσοστού των ανθρώπων των οποίων το εισόδημα είναι μικρότερο από ένα δολάριο την ημέρα.
- Πλήρη παραγωγική απασχόληση και αξιοπρεπή εργασία για όλους, συμπεριλαμβανόμενων των γυναικών και των νέων.
- Μείωση στο μισό, μεταξύ 1990 και 2015, του ποσοστού των ανθρώπων που υποφέρουν από πείνα.
Ειδικότερα για τη χώρα μας, η UNICEF Ελλάδος προτείνει στοχευμένες πολιτικές για την αντιμετώπιση της παιδικής φτώχειας όπως:
- Συμφιλίωση οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής, με διευκόλυνση των εργαζομένων μητέρων από τις επιχειρήσεις, ευρύτερες υπηρεσίες φύλαξης των παιδιών, ελαστικότητα ωραρίου κ.α.
- Ένταξη των Δικαιωμάτων του Παιδιού στις δημόσιες πολιτικές (mainstreaming).
- Συσχέτιση της παιδικής φτώχειας με τα Δικαιώματα του Παιδιού.
- Παροχές σε είδος (δωρεάν γεύματα στα σχολεία, σχολικές φόρμες και σχολικά είδη πρώτης ανάγκης).
- Μετάβαση από την ιδρυματική φροντίδα στο θεσμό της αναδοχής.
- Στοχευμένες πολιτικές για τις κοινωνικές μεταβιβάσεις ώστε να μειώνουν την παιδική φτώχεια.
- Εισαγωγή κωδικού στον προϋπολογισμό του κράτους και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης για την παιδική ηλικία.
