Μία “καταστροφή σε αργή κίνηση” είναι το αποτέλεσμα της υπερβολικής λιτότητας στον κλάδο της Υγείας στην Ευρώπη της κρίσης, σύμφωνα με τους επιδημιολόγους Ντέιβιντ Στάκλερ και Σαντζάι Μπάσου, που πρόσφατα κυκλοφόρησαν ένα βιβλίο για το θέμα αυτό, με τον τίτλο “Η Οικονομία του Σώματος: Γιατί η Λιτότητα Σκοτώνει”.
Οι δύο επιδημιολόγοι, σε άρθρο τους που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του δικτύου CNN, εξηγούν πώς η λιτότητα σκοτώνει (κυριολεκτικά) τους Ευρωπαίους, προβάλλοντας σαν παράδειγμα (προφανώς προς αποφυγήν) την Ελλάδα.
Όπως επισημαίνουν, ο προϋπολογισμός για τη δημόσια υγεία στην Ελλάδα, σύμφωνα με τις επιταγές της τρόικας, έχει περικοπεί σε ποσοστό πάνω από 40%, φτάνοντας στο 6% του ΑΕΠ, δηλαδή αισθητά λιγότερο σε σχέση με τη Μεγάλη Βρετανία (8%) και τη Γερμανία (9%).
“Ως αποτέλεσμα, οι μολύνσεις με τον ιό του AIDS έχουν εκτοξευθεί σε ποσοστό πάνω από 200% από το 2010, περιορισμένες σε χρήστες ναρκωτικών, καθώς τα κονδύλια για ανταλλαγή βελονών κόπηκαν στο μισό. Υπήρξε επιδημία ελονοσίας στην Ελλάδα, η μεγαλύτερη τα τελευταία 40 χρόνια, αφού τα κονδύλια για ψεκασμούς κατά των κουνουπιών περικόπηκαν. Περισσότερα από 200 απαραίτητα φάρμακα έχουν εξαφανιστεί από κάποια φαρμακεία, καθώς ο κρατικός προϋπολογισμός για φάρμακα μειώθηκε και οι φαρμακευτικές εταιρείες εγκατέλειψαν τη χώρα”, σημειώνουν οι Στάκλερ και Μπάσου.
Επιπλέον, συνεχίζουν, ο αριθμός των πολιτών που δεν έχουν πρόσβαση στη δημόσια περίθαλψη έχει αυξηθεί κατά 40% από το 2008. Κατά 40% έχει αυξηθεί και το ποσοστό θνησιμότητας νεογέννητων από το 2008 ως το 2010. Επιπλέον, πάνω από 35.000 γιατροί, νοσοκόμες και άλλοι εργαζόμενοι στον τομέα της Υγείας έχουν χάσει τη δουλειά τους.
“Ήταν όλες αυτές αναπόφευκτες συνέπειες της ύφεσης, παρά συνέπειες της λιτότητας; Φυσικά και οι ελληνικές οικονομικές και πολιτικές ελίτ έχουν κάνει λάθη. Και φυσικά οι δημοσιονομικές και νομισματικές επιλογές της Ελλάδας ήταν σημαντικά περιορισμένες, στο πλαίσιο των συμφωνιών διάσωσης. Αλλά το μαρτύριο των Ελλήνων δεν ήταν αναπόφευκτο”, υποστηρίζουν.
Κατόπιν, οι δύο επιδημιολόγοι καταρρίπτουν τρεις μύθους για την Ελλάδα.
“Ο πρώτος μύθος: “Το σύστημα υγείας της Ελλάδας είναι υπερβολικό και αναποτελεσματικό”. Αλλά υπάρχουν μόλις πέντε κλίνες στην Ελλάδα για κάθε 1.000 πολίτες, έναντι πάνω από οκτώ κλινών ανά 1.000 άτομα στη Γερμανία.
Ο δεύτερος μύθος: “Οι Έλληνες είναι τεμπέληδες”. Όμως το 2011 ο μέσος Έλληνας πολίτης εργάστηκε 2.038 ώρες το χρόνο – 600 ώρες παραπάνω από τον μέσο Γερμανό, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ.
Ο τρίτος μύθος: “Τα χρήματα της Ευρώπης σπαταλώνται”. Όμως τα χρήματα των πακέτων διάσωσης δεν έρχονται για να υποστηρίξουν το σύστημα υγείας της Ελλάδας – αντίθετα, πηγαίνουν πίσω σε μεγάλες διεθνείς τράπεζες στη Γερμανία, τη Γαλλία και τη Βρετανία”.
Όπως άλλωστε παρατηρούν, “αυτό που μάθαμε αναλύοντας κρίσεις του παρελθόντος είναι ότι οι άνθρωποι δεν αρρωσταίνουν αναπόφευκτα, ούτε πεθαίνουν, επειδή η οικονομία δεν πάει καλά. Η δημοσιονομική πολιτική μπορεί να είναι ζήτημα ζωής και θανάτου”.
Και καταλήγουν: “Αυτό που μάθαμε είναι ότι οι μεγάλες, οριζόντιες περικοπές σε ζωτικής σημασίας προγράμματα κοινωνικής προστασίας δεν είναι απλά οικονομικά αυτογκόλ, αλλά είναι θανάσιμες”.
