Το Άγιο Όρος με την ιστορία των χιλίων ετών. Ο μύθος λέει ότι το όρος Άθως που στεγάζονται οι οι ιερές μονές και σκήτες, γεννήθηκε όταν ο Άθως, αρχηγός των γιγάντων στον πόλεμο με τους Θεούς του Ολύμπου, πέταξε έναν βράχο εναντίον του Ποσειδώνα. Ο βράχος έπεσε στη θάλασσα κι έτσι δημιουργήθηκε ένα βουνό που πήρε το όνομα του γίγαντα. Η σημερινή ονομασία ήρθε πολύ αργότερα με χρυσόβουλο έγγραφο του Αυτοκράτορα Αλέξιου Α' Κομνηνού προς την Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας το 1144, το οποίο επέβαλε την ονομασία Άγιο Όρος.
Η ανάγκη του ανθρώπου να απευθύνεται σε μία ανώτερη οντότητα έχει τις ρίζες της βαθιά στο πέρασμα των αιώνων. Από τα αρχαία χρόνια οι φυλές των Σημιτών και των Αρίων πίστευαν σε έναν Θεό. Οι αρχαίοι Έλληνας λάτρευαν τους δώδεκα Θεούς. Πάντα η φθαρτή ανθρώπινη ύπαρξη έψαχνε να απευθυνθεί σε κάτι ανώτερο, κάτι που την ξεπερνούσε και μπορούσε να της δώσει δύναμη να αντιμετωπίσει όλες τις αντιξοότητες.
Με αφορμή δημοσίευμα της γερμανικής ιστοσελίδας Spiegel, που αναφέρει ότι αυξήθηκαν οι επισκέπτες της Αθωνικής Πολιτείας λόγω της κρίσης, το news.gr απευθύνθηκε στον Αρχιγραμματέα του Αγίου Όρους, πατέρα Θεόφιλο. Όπως μας είπε, το Όρος είναι το μοναδικό μέρος που κανένας άνθρωπος δεν γεννήθηκε εκεί. “Όλοι ήρθαν από κάποιο άλλο μέρος για να εγκατασταθούν εδώ. Άλλοι από τη Ρώσια, άλλοι από Αμερική, από κάθε γωνιά του πλανήτη.” Όπως εξηγεί το Άγιο Όρος εκπέμπει μία ανυπέρβλητη πνευματική έλξη για όποιον το επισκέπτεται.
“Σε μία περίοδο που ο κόσμος ψάχνει να βρει σταθερές αξίες, βλέποντας τα πάντα να διαλύονται κάτω από τα πόδια του, είναι λογικό να καταφεύγει εδώ” Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο πατέρας Θεόφιλος, έρευνα της Ένωσης Ξενοδόχων για το πρώτο οκτάμηνο του 2009, δείχνει ότι 1.500.000 επισκέπτες κινήθηκαν με προορισμό το Άγιο Όρος. “Ξέρετε”, συνεχίζει, “Μετά το 2000 υπήρχε μία αλαζονεία στη χώρα μας. Ο εύκολος πλουτισμός μας έφερε στο σημείο να λέμε 'σιγά μην κάτσω να δουλεύω, ας δουλέψουν οι αλλοδαποί.” Όπως τονίζει, οι Έλληνες προσγειώθηκαν το τελευταίο διάστημα, γεγονός που μόνο θετικά μπορεί να λειτουργήσει.
Από τη δική του πλευρά, ο αναπληρωτής καθηγητής Κοινωνικής και Πολιτικής Ανάλυσης του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γιώργος Πλειός, εξηγεί το φαινόμενο: “Η θρησκεία προσφέρει πολλά στηρίγματα. Συνέβαινε πάντα σε περιόδους κρίσεων που έφερναν μεγάλες ανακατατάξεις”. Υπενθυμίζει το παράδειγμα της Αργεντινής, όπου σε ανάλογη περίοδο με την Ελλάδα, τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα στράφηκαν προς τον Μουσουλμανισμό. Όπως λέει μάλιστα, θρησκεία είναι αυτή που ανάγει στη σφαίρα του μεταφυσικού, όσα δεν μπορούμε να λύσουμε στην πραγματική μας ζωή. “Θεοποιεί τις δυνάμεις που μας καταδυναστεύουν και δεν μπορούμε να τις αντιμετωπίσουμε.” Επισημαίνει ότι το πιο σημαντικό κομμάτι της θρησκείας είναι τα ερωτήματα σχετικά με τον θάνατο. “Ανάλογες σκέψεις περί θανάτου κάνει κάποιος και σε μία περίοδο κρίσης στη ζωή του. Γι' αυτό και υπάρχει αυτή η ταύτιση.”
Σύμφωνα με τον κύριο Πλειό, η στροφή αυτή προς τα θεία δείχνει την πλήρη αποσάθρωση της οργανωμένης κοινωνίας. “Όταν η πολιτεία δεν είναι οργανωμένη για να παράσχει οργανωμένη βοήθεια στην αντιμετώπιση της κρίσης, αυτό που θα μείνει στο τέλος είναι το “Κράτος Ένοπλος Φοροσυλλέκτης.” Το κράτος που απλά θα μαζεύει φόρους και θα καταστέλλει κάθε μορφή αντίδρασης.”
Στη δεκαετία του 1960, όταν η Οικονομική κρίση μάστιζε τις Ηνωμένες Πολιτείες, αρκετοί άνθρωποι στράφηκαν προς τις ανατολικές θρησκείες. Έτσι συμβαίνει και σήμερα. Πολίτες απογοητευμένοι, απελπισμένοι σε πολλές περιπτώσεις. Πληρώνουν τα σφάλματα που έκαναν οι ίδιοι αλλά και όσοι κρατάνε τις τύχες τους στα χέρια τους. Αν λάβουμε υπόψη μας τη φράση του Ευαγγελίου “Μακάριοι οι πτωχοί το πνεύματι” θα μπορούσαμε να πούμε ότι “Μακάριοι οι πλούσιοι στην ψυχή”, για εκείνους που καταφέρουν να νιώθουν καλά είτε επιλέγοντας νηστεία και προσευχή είτε μάχη για τη ζωή.
