Ανακοίνωση για το θάνατο του Αλβανού δραπέτη Μαριάν Κόλα -που έπεσε νεκρός από τα πυρά αστυνομικών τα ξημερώματα της Κυριακής- εξέδωσαν φυλακισμένα μέλη των Πυρήνων της Φωτιάς. "Ένα αντίο σε σένα φίλε. Ένα αντίο σε όλους αυτούς που "φύγανε" στην προσπάθεια τους να αποδράσουν από τα κλουβιά της Δημοκρατίας" αναφέρουν.
Όπως αναφέρουν στην ανακοίνωσή τους, που αναρτήθηκε στον ιστότοπο indymedia, ο Αλβανός δραπέτης " ούτε αναρχικός ήταν, ούτε σύντροφός μας. Γνωρίζουμε όμως πως είχε ελεύθερη ψυχή, και πως τα μάτια του κοιτούσαν τον ορίζοντα, αναζητώντας διαρκώς την ευκαιρία να αποδράσουν από το νεκρό χωροχρόνο της φυλακής".
Η ανακοίνωση τελειώνει με ένα υστερόγραφο το όποιο απευθύνεται στους αστυνομικούς τους οποίος χαρακτηρίζει "θρασύδειλους σύγχρονους κυνηγούς κεφαλών" και καταλήγει λέγοντας "Χαρά μας είναι να πενθείτε πάνω από τα φέρετρα συναδέλφων σας".
Αναλυτικά η ανακοίνωση έχει ως εξής :
Και τελικά πως κερδίζεται πραγματικά η ελευθερία; το μόνο σίγουρο είναι ότι βρίσκεται έξω από τα κλουβιά της Δημοκρατίας, έξω από τις αποθήκες ανθρώπινων ψυχών, έξω από τη χώρα του "σωφρονισμού", της υποταγής, της απάθειας και των ψυχοφαρμάκων.
Κάθε μέρα μια επαναλαμβανόμενη πραγματικότητα. Κάθε πρωί, μεσημέρι, βράδυ ακούγεται ο ήχος των κλειδιών. Καταμέτρηση. Πρέπει να είναι σίγουροι ότι εξακολουθείς να βρίσκεσαι εκεί, κλεισμένος σε τέσσερις τοίχους. Και μονάχα μια βόλτα στο προαύλιο, κοιτάζοντας το γαλάζιο του ουρανού, σε κάνει να αναπολείς το έξω... και αύριο πάλι από την αρχή... Σε μια καθημερινότητα που ο χρόνος μοιάζει να έχει παγώσει...
Σε αυτό το περιβάλλον αν είσαι τυχερός, θα γνωρίσεις και ανθρώπους που το τσιμέντο δεν τους έχει φυλακίσει το μυαλό. Σκέφτονται διαρκώς πως θα ρίξουν τους τοίχους, πως θα δραπετεύσουν... Κάπου εκεί στα κολαστήρια των Τρικάλων γνωρίσαμε τον Μαριάν.
Δεν επιθυμούμε να πλέξουμε το εγκώμιο κανενός. Γνωρίζουμε ούτως ή άλλως ότι ο Μαριάν ούτε αναρχικός ήταν, ούτε σύντροφός μας. Γνωρίζουμε όμως επίσης πως είχε ελεύθερη ψυχή, και πως τα μάτια του κοιτούσαν τον ορίζοντα, αναζητώντας διαρκώς την ευκαιρία να αποδράσουν από το νεκρό χωροχρόνο της φυλακής.
Για αυτό θέλαμε να μιλήσουμε. Για τα λιγοστά λόγια που είχαμε ανταλλάξει μαζί του. Για το πώς ήθελε και απαιτούσε την ελευθερία του άνευ όρων. Για τον τρόπο που παθιασμένα έκανε το όνειρό του πραγματικότητα. Για την ελευθερία που μάτωσε και έδωσε τελικά τη ζωή του. Για έναν δρόμο που ελάχιστοι επιλέγουν να ακολουθήσουν ως το τέλος. Για όλα όσα εκτιμήσαμε σε εκείνον όταν τον γνωρίσαμε.
Ένα αντίο σε σένα φίλε. Ένα αντίο σε όλους αυτούς που "φύγανε" στην προσπάθεια τους να αποδράσουν από τα κλουβιά της Δημοκρατίας.
Μερικά φυλακισμένα μέλη της ΣΠΦ
που βρέθηκαν μαζί με τον Μάριαν
στις φυλακές Τρικάλων
ΥΓ. Όσο για τις ενέδρες θανάτου και τους θρασύδειλους σύγχρονους κυνηγούς κεφαλών, τα λόγια περιττεύουν. Χαρά μας είναι να πενθείτε πάνω από τα φέρετρα συναδέλφων σας.
