Η κρίση στην Ελλάδα κάνει τους ανθρώπους να κρεμιούνται από κάθε κλωστή. Να αναζητούν την ελπίδα σε κάθε ευκαιρία.
Κι αν αυτή η ευκαιρία αποδειχτεί απάτη; Δεκάδες νέοι, απελπισμένοι, θεωρώντας τους εαυτούς τους τυχερούς μέσα στην απελπισία τους, άρπαξαν μια ευκαιρία από τα μαλλιά, όπως ακριβώς τη βρήκαν.
Δέχτηκαν να αλλάξουν ζωή για κάθε καλύτερο, αλλά βρέθηκαν σε κάτι χειρότερο. Πρόκειται για τις εταιρείες ενοικίασης εργαζομένων, οι οποίες δραστηριοποιούνται σε βόρειες, οικονομικά πιο εύρωστες χώρες.
Οι εταιρείες αλιεύουν συνήθως νέους άνδρες, ανειδίκευτους ή απασχολούμενους, μέχρι πρότεινος, σε άλλους, άσχετους κλάδους και τους τάζουν μισθούς που τελικά δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Πρόκειται για μεικτούς μισθούς που συμπεριλαμβάνουν κρατήσεις και φόρους, ενώ ο κάθε εργαζόμενος είναι υποχρεωμένος, εφόσον βρίσκεται σε ξένη χώρα, να πληρώνει για τη διαμονή του. Οι συγκεκριμένες εταιρείες δε νοιάζονται.
Οι εταιρείες μίσθωσης εργαζομένων ωθούν τα θύματά τους στην υπογραφή συμβολαίων με αμφιλεγόμενους όρους, διατηρώντας, για παράδειγμα, τη δυνατότητα απόλυσης χωρίς εξηγήσεις για το πρώτο εξάμηνο εργασίας.
Κατόπιν, οι εταιρείες υπενοικιάζουν τους υπαλλήλους σε άλλες εταιρείες. "Γνωρίζω ανθρώπους, στους οποίους είχαν τάξει δουλειά σε ελληνικό εστιατόριο και τελικά βρέθηκαν να δουλεύουν όλη μέρα σε μια κουζίνα για 400 ευρώ το μήνα", καταγγέλουν στην εφημερίδα Καθημερινή.
Με δεδομένο ότι τα τελευταία δύο χρόνια έφτασαν στη Γερμανία περί τα δύο εκατομμύρια νέοι μετανάστες, οι εταιρείες ενοικίασης προσωπικού βρέθηκαν ενώπιον μιας τεράστιας δεξαμενής ικανού, έμπειρου και φθηνού εργατικού δυναμικού. Για να επιτύχουν στη δράση τους, ωστόσο, συνεπικουρούνται από κυκλώματα στις χώρες προέλευσης των μεταναστών, ενώ η κ. Ιωάννα Ζαχαράκη, σύμβουλος για θέματα Κοινωνικής Ενταξης και Διαπολιτισμικότητας στη Διακονία Ρηνανίας-Βεστφαλίας-Λίπε καταγγέλλει ότι τέτοια κυκλώματα δρουν και στην Ελλάδα.
