Μια υπόθεση, που συγκλόνισε το Ρέθυμνο. Η ιστορία του προπονητή ομάδας παίδων στο μπάσκετ της κρητικής πόλης, Νίκου Σειραγάκη, ο οποίος κατηγορήθηκε για 48 κακουργήματα και 5 πλημμελήματα, για ασέλγεια σε βάρος ανηλίκων. Η Εισαγγελέας του Μικτού Ορκωτού Πειραιά πρότεινε να επιβληθούν 401 χρόνια ποινής σε βάρος του για το σύνολο των αδικημάτων. Παρόλ' αυτά, όμως, ο νόμος φαίνεται να έχει διαφορετική άποψη, καθώς η ανώτερη των ποινών, που μπορεί να εκτίσει ο Σειραγάκης είναι 25 χρόνια.
Όπως εξηγεί στο news.gr, o ποινικολόγος, Γιάννης Βλάχος, υπάρχουν δύο ποινές για κακουργήματα : η ισόβια και η προσωρινή κάθειρξη. “Στην περίπτωση της ισόβιας κάθειρξης, ο δράστης εκτίει 10 χρόνια κλειστά – χωρίς κανένα δικαίωμα άδειας -, ενώ στη διάρκεια των επόμενων 6 ετών – από τα 10 έως τα 16 – έχει δικαίωμα να ζητήσει άδειες εξόδου. Μόλις εκτίσει τα πρώτα 16 χρόνια της ποινής του, μπορεί να ζητήσει την υφ' όρων απόλυσή του και να αφεθεί ελεύθερος”.
Ο έγκριτος ποινικολόγος διευκρινίζει ότι στα 17 – 18 χρόνια κάθειρξης, και ανάλογα με το πόσο έχει σωφρονιστεί κανείς, μπορεί να απολυθεί. Όσον αφορά στην πρόσωρινή κάθειρξη, ο δράστης ακόμα και αν έχει διαπράξει 100 εγκλήματα και του έχουν επιβληθεί 15 χρόνια για το καθένα από αυτά, η ανώτατη ποινή, που μπορεί να εκτίσει, είναι έως 25 χρόνια. “Για παράδειγμα, από τη 17Ν, όσοι ήταν ισοβίτες, Ξηρός, Γιωτόπουλος κλπ., καταδικάστηκαν σε ισόβια. Οι υπόλοιποι, αν για κάθε εγκληματική ενέργεια είχαν καταδικαστεί, το σύνολο της ποινής τους θα έφτανε τα 200 χρόνια κατά συγχώνευση, ενώ καλούνται να εκτίσουν 25”.
“Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, που προκαλούν το κοινό αίσθημα, αναδύεται η ανάγκη της κοινωνίας για ανταπόδοση του εγκλήματος. Παρόλ' αυτά, ο κανόνας λέει ότι τα 25 χρόνια θεωρούνται πολύ βαριά ποινή για έναν εγκληματία”, σημειώνει ο κύριος Βλάχος.
Συμπληρώνει, μάλιστα, ότι - σε αυτές τις περιπτώσεις - μπορεί ουσιαστικά η ποινή, που θα εκτίσει κάποιος, να είναι 25 χρόνια, έχει όμως τη δυνατότητα να εκτίσει μόνο τα 3/5 και να αφεθεί ελεύθερος. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, το δικαστήριο έχει τη δυνατότητα να μην υλοποιήσει την υφ' όρων απόλυση - αποφυλάκιση. “Περιπτώσεις δραστών, των οποίων οι πράξεις εμπεριέχουν το στοιχείο της διαστροφής, αντιμετωπίζονται και με μέτρα ασφαλείας. Για παράδειγμα, το δικαστήριο έχει δικαίωμα να του απαγορεύσει για πάντα την οποιαδήποτε επαφή με νεαρούς ή το να συχνάζει σε χώρους, που βρίσκονται νέοι άνθρωποι, κάτι που ισχύει για τους κατ' εξακολούθηση βιαστές - δράστες εγκλημάτων κατά των ηθών”. Η συγκεκριμένη αντιμετώπιση, πάντως, αφορά σε εκείνους, οι οποίοι εμφανίζουν ψυχικές διαταραχές και το δικαστήριο κρίνει ότι έχουν το ακαταλόγιστο και δεν μπορούν να ελέγξουν τις γεννετήσιες ορμές τους. “Σε αυτή την περίπτωση, νοσηλεύονται σε ειδικά ιδρύματα για να εξασφαλιστεί από τον κίνδυνο η κοινωνία. Οι δράστες τέτοιων εγκλημάτων στο εξωτερικό, επειδή δεν μπορούν να σωφρονιστούν, ούτε δικαιούται μία κοινωνία να ζει υπό το φόβο ότι μπορεί να επαναλάβει κάποιος το έγκλημα – φόβος, που είναι εδραιωμένος – υφίστανται χημικό ευνουχισμό (γίνεται στη Γερμανία, όπου ο δράστης επιλέγει ανάμεσα σε εγκλεισμό ή την ελευθερία του με ευνουχισμό).
Ο κύριος Βλάχος επισημαίνει ότι ένας ληστής μπορεί να δικαστεί προσωρινά σε 25 χρόνια κάθειρξης και να αποφυλακιστεί στα 3/5 της ποινής, αλλά για υποθέσεις κατ' εξακολούθηση βιαστών μπορεί να το απαγορεύσει, χωρίς κάτι τέτοιο να είναι βέβαιο.
Σε ερώτηση προς τον κύριο Βλάχο για το αν θα μπορούσε να τιμωρηθεί με ισόβια ένας κατά συρροή βιαστής, απαντάει ότι ναι μεν θα μπορούσε, αλλά κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται από το νόμο.
Ο ποινικολόγος, Σπύρος Ρομποτής, εξηγεί ότι η ποινή υπολογίζεται ως εξής : Αν ο δράστης έχει ασελγήσει σε βάρος 52 ανήλικων, τότε ουσιαστικά προστίθενται οι ποινές για κάθε ένα από τα 52 άτομα. “Ανάλογα με τα πρόσωπα, πάει και η ποινή. Στα κακουργήματα δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 25 χρόνια. Στα ισόβια, ο δράστης έχει δικαίωμα αποφυλάκισης στα 16 χρόνια. Η συνολική ποινή – στα 401 της περίπτωσης Σειραγάκη - καθορίζεται από το άθροισμα της μεγαλύτερης ποινής για κάποιο αδίκημα, πάνω στην οποία προσμετρώνται το ήμισυ των υπολοίπων ποινών για τα άλλα αδικήματα. Για παράδειγμα, 10 χρόνια για το βασικό αδίκημα και η μισή ποινή των υπολοίπων”.
“Έχουμε τις βαρύτερες ποινές και τον πιο δύσκολο θεσμό υφ' όρων απόλυσης από πολλές άλλες χώρες”, τονίζει ο κύριος Ρομποτής.
Παρόλ' αυτά, σημειώνουμε ότι ισόβια κάθειρξη προβλέπεται μόνο για φόνο ή για καταχραστές δημοσίου χρήματος. Αξίζει να σημειώσουμε το σχόλιο της Εισαγγελέα στη δίκη Σειραγάκη, που αποκάλυψε χθες το news.gr : “Δεν γίνεται για υπεξαίρεση 150.000 ευρώ να τρως ισόβια, και για παιδεραστία, με τόσα θύματα, η ανώτερη ποινή να είναι 25 χρόνια ! Υπάρχει νομικό κενό...”, σχολίασε. Το αν η υπεξαίρεση μπορεί ή πρέπει να τιμωρείται ανάλογα με περιπτώσεις ασέλγειας σε ανήλικους, είναι κάτι που το αφήνουμε προς το παρόν στην κρίση σας, προσβλέποντας μελλοντικά και στην κρίση του νομοθέτη.
