Επίδοξος συνεχιστής των αδελφών Ράιτ - που εφηύραν το πρώτο αξιό για πτήση αεροπλάνο –, θα μπορούσε να τον πει κανείς. Ένας ονειροπόλος των αιθέρων θα μπορούσε να πει κάποιος άλλος. Κι όμως... Ο Γιώργος Ηλιόπουλος, από το χωριό Παλαίστρα της Φλώρινας, δεν είναι τίποτα απ' όλα αυτά. Η αγάπη του για τα αεροπλάνα ήταν έμφυτη, σχεδόν από τη στιγμή που γεννήθηκε, όπως ο ίδιος την περιγράφει. Θυμάται την εικόνα ενός αεροπλάνου στο αναγνωστικό της δευτέρας δημοτικού. “Τότε ήταν που κατάλαβα, ότι αυτό θέλω να κάνω”, λέει στο news.gr. “Να φτιάχνω και να πετάω ένα δικό μου αεροπλάνο”.
Ακολούθησε καριέρα αστυνομικού, συνταξιοδοτήθηκε, και σήμερα, στα 53 του, συνεχίζει να δημιουργεί. Η αρχή έγινε το 1989. “Έφτιαξα το πρώτο αεροσκάφος με υλικά, που έβρισκα στα σκουπίδια. Ρόδες απο μηχανάκια, μηχανές από αυτοκίνητα, και ό,τι έβρισκα πρόχειρο, ήταν τα συστατικά, που χρησιμοποίησα στο πρώτο μου εγχείρημα”. Ξεκίνησε κατασκευάζοντας μοντέλα αεροπλάνων από υλικά, που ο ίδιος σχεδίαζε. Κάθε ένα από αυτά τα μοντέλα ήταν μια μικρή σπουδή, ένα σκαλοπάτι τεχνογνωσίας για τη δημιουργία ενός πραγματικού σε διαστάσεις αεροσκάφους.
Λίγα χρόνια αργότερα, μετά την ολοκλήρωση της πρώτης απόπειρας, ήρθε και ένα ακόμα δημιούργημα. “Έφτιαξα ένα σχέδιο, που δεν υπήρχε στο εμπόριο. Ένα σύγχρονο μαχητικό βάρους 300 κιλών - τύπου STEALTH -, με μικρό κινητήρα, το οποίο είχε ανάλογες επιδόσεις μ' εκείνες των πραγματικών μαχητικών, ονόματι “ARCHON” (άρχοντας). Αγόρασα αλουμίνια, ειδικά κράμματα, και άλλα υλικά κατάλληλα για αεροπλάνα, και - μετά από πολλά χρόνια μέσα στο εργαστήριο - το όνειρό μου έγινε πραγματικότητα. Το δημιούργημά μου έκανε την πρώτη του πτήση, αλλά και πολλές ακόμα, με απόλυτη επιτυχία”.
Η θέα ενός αεροπλάνου – μεταπολεμικά – στην περιοχή της Φλώρινας ήταν κάτι σπάνιο, όπως ο ίδιος περιγράφει. “Δεν είχα δει πότε πραγματικά αεροπλάνα από κοντά. Ασχολούμενος με το μοντελισμό, έμαθα πράγματα, που δεν τα μαθαίνεις αγοράζοντας έτοιμα υλικά από το εμπόριο. Μάλιστα, πριν από μερικά χρόνια, όταν πήγα στον Καναδά, βρήκα έναν άνθρωπο, ο οποίος υπηρετούσε από το 1930 στην αεροπορία. Του είπα τι κάνω και ότι σκεφτόμουν να φέρω υλικά κατασκευής από την Αμερική. Εκείνος με συμβούλευσε : 'Ό,τι φτιάξεις, κάντο με υλικά από τον τόπο σου. Έχω φίλους, που ξόδεψαν ολόκληρες περιουσίες για να φτιάξουν κι εκείνοι κάτι δικό τους, αγοράζοντας έτοιμα υλικά”.
Αυτή τη στιγμή, όπως αποκαλύπτει, ετοιμάζει ένα ακόμα, πιο βελτιωμένο τεχνολογικά και μηχανικά. “Θα είναι και αυτό μαχητικό αεροπλάνο. Στόχος είναι να αποτελέσει εξέλιξη των προηγούμενων".
“Με προσέγγισαν από Αμερική και Γερμανία. Το αποτέλεσμα ήταν ότι έγιναν διάφορες προτάσεις, οι οποίες μου ζητούσαν να φύγω και να ζήσω στο εξωτερικό. Σκέφτηκα τότε, ότι έχω τρία παιδιά και δύο εγγόνια, τη γυναίκα μου. Αγαπημένα πρόσωπα, που δεν μπορούσα να αφήσω και να φύγω”.
“Το πρώτο αεροπλάνο ξεκίνησα να το ετοιμάζω συστηματικά το 1989 για να ολοκληρωθεί και να πετάξει το 1994. Το κίνητρό μου, εκτός από την αγάπη για τα αεροπλάνα - συμμετέχοντας στην έκθεση πολεμικής αεροπορίας στη Λάρισα παλαιότερα -, ήταν το ενδιαφέρον των μαθητών, που την επισκέπτονταν για το πρώτο αεροπλάνο. Έδειχναν μεγαλύτερη προσοχή για το δικό μου, παρά για άλλα μαχητικά, αξίας πολλών εκατομμυρίων”, εξομολογείται ο κύριος Ηλιόπουλος.
"Η Ελλάδα με έχει εμποδίσει σε πολλά επίπεδα"
Εκφράζει το παράπονό του για την αντιμετώπιση, που συνάντησε στη χώρα μας. Όπως χαρακτηριστικά λέει, “Η Ελλάδα με έχει εμποδίσει σε πολλά επίπεδα. Πηγαίνοντας στο εξωτερικό, το πρώτο πράγμα, που έλεγα, ήταν : “Γεια σας, είμαι από την Ελλάδα. Εκείνοι με τη σειρά τους με ρωτούσαν :'με τέτοια μυαλά γιατί δεν πάτε μπροστά;'”.
“Ήθελα να πάρω εκδίκηση. Να αποδείξω ότι είμαστε και οι Έλληνες εδώ. Έμεινα με το παράπονο, όμως, γιατί μου έκοψαν τα φτερά. Σκέφτηκα πολλές φορές να τα παρατήσω και απογοητεύτηκα ακόμα περισσότερες”, σημειώνει χαρακτηριστικά. “Χρειάστηκε να ξεπεράσω και τον εαυτό μου, την περιοχή μου και τη χώρα μου για να φτιάξω ό,τι έφτιαξα. Αυτό, που λέω, όμως, είναι ότι έχουμε και ικανότητες και μυαλό. Είναι κρίμα λοιπόν να είμαστε ουραγοί”.
Ο κύριος Ηλιόπουλος, ό,τι δυσκολίες και αν βρέθηκαν στο δρόμο του, δηλώνει ερωτευμένος. Νιώθει σαν κάποιον, ο οποίος προσπαθεί να ξεφύγει από έναν έρωτα χωρίς ανταπόκριση. Βασανίζεται, αλλά δεν μπορεί να ανοίξει την πόρτα και να τα αφήσει όλα πίσω του. Στέρησε τον εαυτό του και την οικογένειά του από χρήματα, τα οποία ήταν απαραίτητα, για να κάνει αυτό, που αγαπάει, πράξη. Και, παρόλ' αυτά, πείσμων και ρομαντικός, επιμένει ότι θα συνεχίσει να κάνει αυτό, που τόσο καλά ξέρει. Να φτιάχνει νέους “Άρχοντες”, με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα ταξιδέψουν και εκτός Ελλάδας, δείγμα ότι κι εδώ υπάρχουν άνθρωποι με θέληση, δυνάμεις και ικανότητες.
Δείτε το βίντεο πτήσης του "ARCHON"
