Στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001, δύο αεροπλάνα boeing 767, υπό την καθοδήγηση ισλαμιστών καμικάζι της Αλ Κάιντα, κατευθύνονται και πέφτουν πάνω στο Βόρειο και το Νότιο πύργο, τους γνωστούς σε όλους Δίδυμους Πύργους του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου της Νέας Υόρκης. Λίγη ώρα αργότερα, τα δύο κτίρια καταρρέουν, παρασύροντας στο θάνατο 3.000 ανθρώπους.
Η κατάρρευση και η επαναδημιουργία των πύργων της Νέας Υόρκης
Ακολουθούν αρκετές προτάσεις για την επαναδημιουργία των Δίδυμων Πύργων – μεταξύ αυτών η πρόταση του γνωστού επιχειρηματία Ντόναλντ Τραμπ για να κτιστούν και πάλι οι δύο ουρανοξύστες, όπως ακριβώς ήταν και πριν. Η πρόταση αυτή καταλήγει στο κενό, για να επικρατήσει η δημιουργία ενός νέου εμπορικού κέντρου. Τη θέση του παλιού World Trade Center (Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου), έρχεται η δημιουργία του Νew World Trade Center. Η ανέγερση του νέου κέντρου αποκτά αμέσως συμβολικό χαρακτήρα. Στόχος της Αμερικής, να δείξει ότι άφησε πίσω της το φοβερό τρομοκρατικό χτύπημα, γυρίζοντας σελίδα στη μαύρη αυτή στιγμή της παγκόσμιας ιστορίας.
"Πιθανολογήσαμε ότι το επόμενο τρομοκρατικό χτύπημα θα γίνει με χημικά μέσα"
Στη διαδικασία ανέγερσης του ενός από τα τέσσερα κτίρια του συγκροτήματος, ένας Έλληνας, ο Γιώργος Κουτσός, αναλαμβάνει εξ' ολοκλήρου τη μηχανολογική μελέτη και εγκατάσταση των συστημάτων κλιματισμού και εξαερισμού. Η επιχείρηση του, η οποία μετράει σήμερα 14 χρόνια ζωής και συγκαταλέγεται στις τέσσερις μεγαλύτερες στον κλάδο του κλιματισμού στις ΗΠΑ, αναλαμβάνει το έργο. “Τα μηχανήματα έπρεπε να είναι αθόρυβα. Τα γραφεία έπρεπε να έχουν άψογο αποτέλεσμα από πλευράς ήχου, αποτελώντας το ιδανικό εργασιακό περιβάλλον. Σε ό, τι αφορά τον τομέα της ασφάλειας, πιθανολογώντας ότι το επόμενο χτύπημα θα γίνει με τη διοχέτευση χημικών στο κτίριο, φροντίσαμε να τοποθετήσουμε ένα σύστημα απομόνωσης των ορόφων, σε περίπτωση που σημάνει συναγερμός”, εξηγεί. Το κτίριο αντλεί νερό από τον ποταμό Hudson, o oποίος διατρέχει την περιοχή, και - στη συνέχεια - γίνεται επεξεργασία για να είναι πόσιμο. Πρόκειται για ένα εξ ολοκλήρου πράσινο κτίριο”.
“Όταν δημιουργήθηκε ο πρώτος πύργος, το 1968 με 1969, μπορούσε να αποκρούσει την επίθεση με αεροπλάνο. Τα αεροπλάνα εκείνη την εποχή έκαιγαν το καύσιμο στους 700 βαθμούς και τα σίδερα είχαν αντοχή 1500 βαθμούς. Από τότε μέχρι σήμερα, άλλαξαν οι τιμές καύσης, αν αναλογιστεί κανείς ότι η βενζίνη καίει στους 2.500 βαθμούς. Έτσι, ο μεταλλικός σκελετός, που τοποθετήθηκε στο νέο, μπορεί να αντέξει στους 5.000 βαθμούς θερμοκρασία”, εξηγεί ο κύριος Κουτσός.
Το ταξίδι από την Κω στο Μανχάταν
Αν και νησιώτης – από την Κω – αναγκάστηκε να αφήσει πίσω του από νωρίς το νησί, που μεγάλωσε και αγάπησε. Όπως λέει, έφυγε το 1973, φοιτητής ακόμα στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο, για να ολοκληρώσει τις σπουδές του στη Νέα Υόρκη. “Η αρχική μου σκέψη ήταν να μείνω για πέντε χρόνια, να εξειδικευτώ στο αντικείμενό μου, και αμέσως μετά να γυρίσω στην Κω. Καθώς διένυα το τελευταίο εξάμηνο σπουδών μου, οι διάφοροι ανιχνευτές ταλέντων από μεγάλες επιχειρήσεις, που έρχονταν στο Πανεπιστήμιο, με προέτρεψαν να περάσω από συνέντευξη. Έτσι, κατέληξα να εργάζομαι σε μία θυγατρική του γνωστού αμερικανικού κολοσσού μπύρας, Budweiser. Εκεί, ανέλαβα τη μελέτη και κατασκευή μηχανημάτων βιομηχανικής παραγωγής”.
“Στη συνέχεια, εργάστηκα σε μεγάλη μηχανολογική εταιρεία, στον τομέα του σχεδιασμού, για να ακολουθήσει η πρακτική μου εξάσκηση – για έξι μήνες - στην εταιρεία ειδών κλιματισμού, Trane”.
Θυμάται τότε τη συνομιλία του με τον πατέρα του στην Κω: "Όταν του είπα ότι θα κάνω πρακτική στον κλιματισμό, με ρώτησε: 'Εδώ στην Κω έχουμε αέρα, τι να τον κάνουμε στον κλιματισμό;'".
Μετά από 19 χρόνια καριέρας στην εταιρεία κλιματισμού, μία ανταγωνίστρια επιχείρηση του προτείνει το franchise μίας εταιρείας, την οποία θα είχε κατ' αποκλειστικότητα. Έτσι, υπέγραψε συμβόλαιο με τη Μc Quay. H νεότευκτη επιχείρηση ξεκίνησε με τζίρο γύρω στα 8 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο, για να φτάσει σήμερα τα 75 εκατομμύρια.
“Πάνω από τα κτίρια πλανιόταν η κατάρα της 11ης Σεπτεμβρίου”
Όπως λέει ο κύριος Κουτσός, αρχικά ο πρώτος πύργος του εμπορικού κέντρου δεν προσέλκυε το ενδιαφέρον επενδυτών. “Κανείς δεν ήθελε να το νοικιάσει. Τα έργα προχωρούσαν, αλλά πάνω από τα κτίρια πλανιόταν η κατάρα της 11ης Σεπτεμβρίου. Ο ιδιοκτήτης κατάφερε τελικά να το νοικιάσει στην πολιτεία της Νέας Υόρκης. Εκεί, σήμερα στεγάζονται οι υπηρεσίες του δήμου της Νέας Υόρκης, καθώς και το 80% των υπηρεσιών της πολιτείας”.
(Σημειώνουμε ότι η έκταση του World trade center ανήκει στην πολιτεία της Nέα Υόρκης και του Νιου Τζέρσεϋ. Οι πύργοι μισθώνονται σε έναν από τους κυρίαρχους στο χώρο της κτηματαγοράς, Larry Silverstein, o οποίος εκμεταλλεύται μεγάλο αριθμό εμπορικών κέντρων στην Αμερική.)
Η ζωή στην Κω
“Η ζωή μου μπορεί να είναι στη Νέα Υόρκη, η καρδιά μου, όμως, είναι στο νησί μου. Εκεί είναι το ησυχαστήριό μου. Πηγαίνουμε κάθε καλοκαίρι με τη γυναίκα και τα δύο μου παιδιά”. Όπως περιγράφει ο κύριος Κουτσός, πάντα προσπαθούσε να γεφυρώσει το χάσμα ανάμεσα στις δύο πατρίδες. Τη Νέα Υόρκη και το νησί του. “Γι' αυτό αποφάσισα να δημιουργήσω δύο ξενοδοχειακές μονάδες στην Κω, δίνοντας παράλληλα δουλειά σε 180 οικογένειες και δημιουργώντας έναν ακόμα λόγο, που με ωθεί να επισκέπτομαι συχνότερα το νησί”.
Όνειρό του είναι, όπως λέει, να επιστρέψει κάποια στιγμή μόνιμα στην Κω. Όταν τα παιδιά του πάρουν το δρόμο τους, να γυρίσει στον τόπο που γεννήθηκε. Να αφήσει πίσω τους σκληρούς ρυθμούς της αμερικανικής μεγαλούπολης, για να μπορεί να απολαμβάνει και πάλι τον ελληνικό ήλιο, όπως όταν ήταν παιδί.
To βίντεο από την κατασκευή του κτιρίου Οne στο World Trade Center
