Υπόθεση Μανωλάδα. Μία ιστορία με πολλές πτυχές. Την κοινωνική, πολιτική και φυσικά την πρακτική διάσταση των πραγμάτων. Διότι όταν γινόμαστε μάρτυρες μιας πρωτοφανούς αγριότητας, όπως αυτή της Μανωλάδας μετά το γεγονός ακολουθούν τα ερωτήματα. Το πιο βασικό από αυτά είναι το “γιατί το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας δεν παρενέβη;”.
Την απάντηση έρχεται να δώσει ο αντιπρόεδρος του Συλλόγου Τεχνικών Υγειονομικών Επιθεωτών εργασίας, Αλέξανδρος Σαπρίκης, ο οποίος μίλησε στο news.gr. “Στις πιο πολλές υπηρεσίες δεν υπάρχουν αυτοκίνητα για να γίνουν έλεγχοι. Πολλοί συνάδελφοι πηγαίνουν για έλεγχο με τo λεωφορείo ή βάζουν το δικό τους αυτοκίνητο. Αν κάποιος χρησιμοποιήσει το αυτοκίνητό του για απόσταση κάτω από 40 χιλιόμετρα δεν καλύπτονται τα έξοδα. Καλύπτονται οι αποστάσεις πάνω από 40 χιλιόμετρα και αυτό με την προϋπόθεση ότι περιλαμβάνεται στον προϋπολογισμό”.
Από την πλευρά του, ο εργατολόγος, Γιάννης Καρούζος, μιλάει για έλλειψη σχεδιασμού και προσωπικού, ενώ τονίζει ότι πολλοί ελεγκτές κλείνουν τα μάτια. “95.000.000 ευρώ το χρόνο είναι ο τζίρος από τις φράουλες. Οπότε καταλαβαίνετε ότι σε πολλές περιπτώσεις κάποιοι παραβλέπουv επιδεικτικά κραυγαλέες περιπτώσεις παραβάσεων”.
"Πριν από δύο χρόνια, εργοδότης περιέλουσε συναδέλφους μας με βενζίνη"
Ο αντιπρόεδρος των ελεγκτών αντικρούει τους ισχυρισμούς του κυρίου Καρούζου, λέγοντας ότι οι έλεγχοι διεξάγονται κανονικά, παρά τις αντιξοότητες. “Πριν από δύο χρόνια στο Βόλο, εργοδότης περιέλουσε συναδέλφους μας με βενζίνη. Σε όποια επιχείρηση κι αν πηγαίνουμε δεν έχουμε καμία προστασία. Ο εργοδότης μπορεί να μας κυνηγήσει με πολλούς τρόπους, επηρεάζοντας τη δουλειά μας. Ακούμε αρκετές απειλές κατά τη διάρκεια του ελέγχου ή κατηγορούμαστε ότι δεν κάνουμε σωστά τη δουλεία μας, ενώ σε αρκετές των περιπτώσεων δεχόμαστε ακόμα και επιθέσεις”.
Όπως υποστηρίζει ο κύριος Σαπρίκης σε περίπτωση έκτακτου γεγονότος η γραφειοκρατεία βασιλεύει. “Ήδη από τον Ιανουάριο δεν υπάρχουν τα χρήματα, ούτε για βενζίνη, ούτε για εκτός έδρας. Για να μην είμαστε εκτεθειμένοι όταν υπάρξει συμβάν κόβουμε το λαιμό μας, βάζουμε λεφτά από την τσέπη μας και πάμε για έλεγχο. Από τμήμα της Ελευσίνας, στο οποίο ανήκω, φτάνουμε Μέγαρα, Αλεποχώρι, Άνω Λιόσια, Φιλή με το λεωφορείο. Όσο για τα χρήματα που καλούμαστε να δαπανήσουμε θα τα πάρουμε στην καλύτερη περίπτωση μετά από ένα μήνα, στη χειρότερη μετά από τέσσερις”.
Σε ό, τι αφορά την περίπτωση της Μανωλάδας, ο κύριος Σαπρίκης αναφέρει ότι με βάση το νέο οργανόγραμμα το τμήμα του Πύργου ήταν προγραμματισμένο να μεταφερθεί στην Πάτρα. “Οι επιθεωρητές θα πρέπει να ξεκινούν από την Πάτρα και να πηγαίνουν στον Πύργο. Άρα πώς μπορεί να υπάρχει άμεση πρόσβαση και σωστός έλεγχος στη Μανωλάδα;”, αναρωτιέται.
"Το Σώμα Επιθεωρητών έπρεπε να πάει στο αυτόφωρο τους εργοδότες"
“To ΣΕΠΕ όφειλε να γνωρίζει ποια είναι η κατάσταση γιατί είχε εμφανιστεί το πρόβλημα πέρσι και πρόπερσι και είχε δοθεί η ανάλογη δημοσιότητα. Οι άνθρωποι αυτοί είναι απλήρωτοι τους τελευταίους έξι μήνες. Κανείς δεν ήξερε σε μία μικρή κοινωνία ότι γίνεται αυτό; Έπρεπε το ΣΕΠΕ να έχει διαθέσει από τότε τα ανάλογα κλιμάκια ή να πάει στο αυτόφωρο τους εργοδότες που απασχολούσαν παράνομα προσωπικό, αλλά κανείς δεν φρόντισε να το κάνει”, προσθέτει από την πλευρά του ο εργατολόγος, Γιάννης Καρούζος.
Αν αναλογιστoύμε ότι το πρόβλημα στα χωράφια της Μανωλάδας εντείνεται καθημερινά, μπορεί να καταλάβει κάποιος ότι δεν μπορεί να λυθεί με πρόσκαιρες παρεμβάσεις πολιτικών και υπηρεσιακών παραγόντων. Με δεδομένο τον κακό σχεδιασμό, που καταγγέλλει ο κύριος Καρούζος και την έλλειψη υποδομής που παραδέχεται ο αντιπρόεδρος των ελεγκτών, τα εργασιακά κεκτημένα μοιάζουν να ισορροπούν μεταξύ σφύρας και άκμονος, με δυσάρεστα αποτελέσματα, όπως αυτά του χωριού της Ηλείας.
