Στη μέση της κατάταξης μεταξύ των χωρών που χρησιμοποιούν τις νέες τεχνολογίες βρίσκεται η Ελλάδα. Σύμφωνα με την ετήσια μελέτη “The Global Information Technology Report 2013” βρίσκεται στην 64η θέση μεταξύ 144 χωρών του World Economic Forum.
Η έρευνα αφορά στη χρήση των νέων τεχνολογιών στην οικονομία της κάθε χώρας. Η βαθμολογία, που απέσπασε η χώρα μας, σύμφωνα με την εν λόγω μελέτη, ήταν 3,9 και η πτώση στις ετήσιες επιδόσεις της στην ψηφιακή οικονομία αντιστοιχεί σε 5 θέσεις, καθώς το 2012 κατείχε την 59η θέση μεταξύ 142 χωρών.
Η πτώση της χώρας μας στην κατάταξη από τη χρονιά 2006 – 2007, οπότε και βρισκόταν στη 48η θέση είναι διαρκής. Το 2010- 2011, η Ελλάδα βρέθηκε στην 64η θέση, ανέβηκε το 2012 στην 59η και για το 2013 κατατάσσεται ξανά στην 64η θέση, αδυνατώντας να διατηρήσει το πλεονέκτημα της ανόδου τής προηγούμενης χρονιάς.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, για το 2013, χώρες με υψηλές επιδόσεις στην ψηφιακή οικονομία μετρούν απώλειες, δείγμα της ύφεσης, που πλήττει μέρος των οικονομιών, διεθνώς. Η Κίνα έχασε 7 θέσεις, η Ρουμανία 8, η Σουηδία 2, η Δανία 4, ο Καναδάς 3, η Νέα Ζηλανδία 6 και η Αργεντινή 7. Από την άλλη πλευρά, το Μεξικό ανέβηκε κατά 13 θέσεις, η Γεωργία κατά 23 θέσεις, η Χιλή κατά 5 θέσεις, το Ισραήλ και το Λουξεμβούργο, ανέβηκαν επίσης κατά 5 θέσεις, το Καζακστάν κατά 12 θέσεις.
“Το Global Information Technology Report 2013” τονίζει τον βασικό ρόλο της τεχνολογίας ως καταλύτη για το μετασχηματισμό της κοινωνίας και της οικονομίας στην επόμενη δεκαετία, μέσω εκσυγχρονισμού και καινοτομίας.
Την πρώτη δεκάδα των πιο τεχνολογικά προηγμένων και ψηφιακά διασυνδεδεμένων χωρών συμπληρώνουν, κατά σειρά, οι εξής: Φινλανδία, Σιγκαπούρη, Σουηδία, Ολλανδία, Νορβηγία, Ελβετία, Ηνωμένο Βασίλειο, Δανία, ΗΠΑ, Ταϊβάν και Κίνα.
Στο Δείκτη Ψηφιακής Ετοιμότητας- Networked Readiness Index (NRI), πάνω από την Ελλάδα βρίσκονται χώρες, όπως το Καζακστάν (43η θέση), ο Μαυρίκιος (55η θέση), το Μαυροβούνιο (48η θέση), η Κροατία (51η θέση), η Μάλτα (28η θέση), η Τσεχία (42η θέση), η Λιθουανία (32η θέση), τα Μπαρμπέιντος (39η θέση), η Χιλή (34η θέση) και η Λετονία (41η θέση).
Νομικό σύστημα, προβλήματα στην επιχειρηματικότητα και την έναρξη επιχειρήσεων, υψηλό κόστος των παρεχόμενων τεχνολογικών υπηρεσιών, η μη σύγχρονη ποιότητα του εκπαιδευτικού συστήματος, ο χαμηλός δείκτης καινοτομίας και η χαμηλή επίδραση των τεχνολογιών στην πραγματική οικονομία, την κοινωνία και την κυβέρνηση, είναι τα μειονεκτήματα της Ελλάδας, που ρίχνουν τις επιδόσεις της στην ψηφιακή οικονομία.
