Αθωώθηκε από το Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης ο γνωστός αντιρρησίας συνείδησης Νίκος Καρανίκας, ο οποίος κατηγορείτο για ανυποταξία.
Ο 44χρονος, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τον συνδυασμό "Θεσσαλονίκη Ανοιχτή Πόλη", είχε συλληφθεί τον περασμένο Φεβρουάριο από αστυνομικούς, στο σπίτι του, και παραπέμφθηκε στη στρατιωτική Δικαιοσύνη.
Έξω από το Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης συγκεντρώθηκαν, το πρωί, αλληλέγγυοι του 44χρονου.
Ο αντιρρησίας συνείδησης Νικόλαος Καρανίκας συνελήφθη το πρωί της Τετάρτης, 20 Φεβρουαρίου, και οδηγήθηκε στο αστυνομικό τμήμα της Τούμπας κατηγορούμενος για ανυποταξία. Με τη διαδικασία του αυτοφώρου, οδηγήθηκε ενώπιον του στρατιωτικού εισαγγελέα. Κατόπιν αιτήματος αναβολής, η δίκη του είχε οριστεί για την Παρασκευή, 22 Φεβρουαρίου, και τελικά αναβλήθηκε για τις 8 Μαρτίου.
Είχε καταδικαστεί είχε εκτίσει την ποινή του και βρέθηκε ξανά ενώπιον της δικαιοσύνης
Ο Καρανίκας διακήρυξε τη αντίρρησή του στη στράτευση για λόγους συνείδησης ήδη από τη δεκαετία του ’90, πριν αναγνωριστεί στην Ελλάδα το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης. Τον Αύγουστο του 1995 συνελήφθη και μεταφέρθηκε σε στρατιωτικές φυλακές. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους καταδικάστηκε για ανυποταξία σε καιρό γενικής επιστράτευσης σε 4 χρόνια φυλάκιση. Η Διεθνής Αμνηστία τον είχε υιοθετήσει ως κρατούμενο συνείδησης. Το Δεκέμβριο του 1995 το αναθεωρητικό στρατοδικείο μείωσε την ποινή του σε 1 χρόνο φυλάκιση με 3ετή αναστολή. Όμως, κατά την αποφυλάκισή του από τις στρατιωτικές φυλακές του επιδόθηκε φύλλο πορείας. Ο Νικόλαος Καρανίκας, ως αντιρρησίας συνείδησης, αρνήθηκε να παρουσιαστεί και κατηγορήθηκε πλέον για λιποταξία. Το 2000, και ενώ πλέον είχε ψηφιστεί από το 1997 νόμος για την αντίρρηση συνείδησης και την εναλλακτική υπηρεσία, το στρατοδικείο Θεσσαλονίκης απάλλαξε τον Καρανίκα από την κατηγορία της λιποταξίας.
Το ίδιο έτος, όμως, το Στρατολογικό Γραφείο Βέροιας αρνήθηκε να δεχτεί την αίτησή του να αναγνωριστεί ως αντιρρησίας συνείδησης και να υπηρετήσει εναλλακτική υπηρεσία, θεωρώντας ότι έχει καταταγεί στο στρατό, το διάστημα που βρισκόταν κρατούμενος σε στρατιωτικές φυλακές (Αύγουστος – Δεκέμβριος 1995). Σύμφωνα με την τότε νομοθεσία, δεν μπορούσε να αναγνωριστεί κάποιος ως αντιρρησίας συνείδησης, εάν είχε βρεθεί εντός στρατεύματος.
Ως εκ τούτου, οι ελληνικές αρχές ουδέποτε αναγνώρισαν στον Νικόλαο Καρανίκα το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης και την εναλλακτική υπηρεσία.
Ο Νικόλαος Καρανίκας κατηγορήθηκε για ανυποταξία από το 1996, αδίκημα για το οποίο έχει ήδη καταδικαστεί και φυλακιστεί το 1995.
Η Διεθνής Αμνηστία ανέφερε στην ανακοίνωσή της ότι οι επανειλημμένες διώξεις των αντιρρησιών συνείδησης παραβιάζουν το Άρθρο 14.7 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, το οποίο ορίζει ότι "κανένας δεν πρέπει να δικάζεται ή να τιμωρείται ξανά για αδίκημα για το οποίο έχει τελεσίδικα καταδικαστεί ή αθωωθεί σύμφωνα με το δίκαιο και τον κώδικα ποινικής δικονομίας κάθε χώρας".
