Η Κυβέρνηση οφείλει, έστω και τώρα, να ακούσει τη “φωνή” της κοινωνίας που χειμάζεται, τονίζει η ΔΑΚΕ του ιδιωτικού τομέα. Οι συνδικαλιστές, με ανακοίνωσή τους, καλούν, την Πολιτεία "σε συμμαχία με τους πολίτες, προσφέροντας χειροπιαστές λύσεις”.
Η ανακοίνωση που εξέδωσε η ΔΑΚΕ είναι εμπρηστική κατά της κυβέρνησης, αλλά δεν έχει καμία ονομαστική αναφορά στο πρόσωπο του πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά.
Η ΔΑΚΕ καλεί σε καθολική συμμετοχή των εργαζομένων για συμμετοχή στην απεργία και το συλλαλητήριο της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, καθώς, με τον τρόπο αυτόν, “θα σταλεί ηχηρό μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση για άμεση και ριζική αλλαγή της πολιτικής της ακραίας λιτότητας”.
Παράλληλα, οι συνδικαλιστές που πρόσκειται στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας επιδιώκουν τη διαμόρφωση “κοινωνικής δυναμικής, όχι μόνο για τη “διόρθωση” του λάθους αλλά και τη συνολικότερη αποδέσμευση της χώρας μας από τους επαχθείς και ειδεχθείς όρους των Μνημονίων”.
Η αναφορά στη διόρθωση του λάθους της υπαγωγής στο Μνημόνιο αναφέρεται αρκετές φορές στην ανακοίνωση της ΔΑΚΕ, η οποία μάλιστα τιτλοφορείται “διορθώστε το “λάθος” πριν γίνει ολέθριο”. Η λέξη λάθος, πάντως, βρίσκεται πάντα εντός εισαγωγικών.
Η ΔΑΚΕ ελπίζει στην ανατροπή, όπως εξάγεται από την ανακοίνωση, αφού, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, “η κοινωνική συνοχή διαλύεται και ο παραγωγικός ιστός καταρρέει”. Οι συνδικαλιστές ζητούν δράση από την κυβέρνηση στο θέμα των "κουκουλοφόρων" και υπογραφεί νέων Συλλογικών Συμβάσεων. Ακόμη, διεκδικούν "να μπει επιτέλους φραγμός στην εργοδοτική αυθαιρεσία των μαζικών, αναίτιων και άδικων απολύσεων" και "να δοθεί ένα οριστικό τέλος στην “ασυλία” των οικονομικά ισχυρών".
Ακολουθεί η πλήρης ανακοίνωση:
Διορθώστε το “λάθος” πριν γίνει ολέθριο…
Εργαζόμενες-Εργαζόμενοι, Άνεργοι, Συνταξιούχοι,
Τρία σχεδόν χρόνια μετά την υπαγωγή της Ελλάδας στο “ζυγό” των Μνημονίων και η χώρα μας βρίσκεται στα πρόθυρα μιας πρωτόγνωρης ανθρωπιστικής κρίσης.
Η κοινωνική συνοχή διαλύεται και ο παραγωγικός ιστός καταρρέει.
Η πολιτική της ακραίας λιτότητας, αντί να λύσει υπαρκτά προβλήματα, οδήγησε σε νέα ανυπέρβλητα αδιέξοδα διαμορφώνοντας συνθήκες κοινωνικού και οικονομικού “κραχ”.
Οι άνθρωποι δυστυχούν και οι αριθμοί “δεν βγαίνουν”…
Η καταστροφική “συνταγή” της εσωτερικής υποτίμησης ανακυκλώνει την ύφεση και ο περιβόητος “πολλαπλασιαστής” διευρύνει μαζικά τη φτώχεια που απειλεί πλέον κάθε σπιτικό.
Οι φοροεπιδρομές σε συνδυασμό με την ακρίβεια στα είδη πρώτης ανάγκης και τα βασικά κοινωνικά αγαθά υφαρπάζουν τη δυνατότητα αξιοπρεπούς διαβίωσης από τους μη έχοντες.
Η εξαθλίωση “χτυπά την πόρτα” σε περισσότερα από 600 χιλιάδες νοικοκυριά που αναγκάζονται να επιβιώσουν χωρίς κανένα εισόδημα και περίπου 1 εκατομ. συμπολίτες μας στερούνται ακόμη και τη στοιχειώδη ιατροφαρμακευτική κάλυψη.
Η ανεργία καλπάζει αγγίζοντας το 27% με καθημερινές “στρατιές απολυμένων” να γεμίζουν τις ουρές απόγνωσης του ΟΑΕΔ ενώ η τιμωρία της επαγγελματικής περιθωριοποίησης για 6 στους 10 νέους καταδικάζει το “μέλλον” του Τόπου στη μετανάστευση.
Την ίδια ώρα, η απαξίωση του Εργατικού Δικαίου δημιούργει μια οδυνηρή πραγματικότητα στην αγορά εργασίας μετατρέποντας τον εργασιακό βίο σε αβίωτο.
Η εργοδοτική αυθαιρεσία καταστρατηγεί την εργασιακή ειρήνη και δικαιοσύνη στους χώρους δουλειάς, “στρώνοντας το χαλί” στον εφιάλτη των ατομικών συμβάσεων με “μισθούς πείνας” χωρίς δικαιώματα, όταν, ήδη, περισσότεροι από 600 χιλιάδες εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των έξι μηνών.
Οι πρόσφατες παλινωδίες στο ζήτημα του κατώτατου μισθού αποδεικνύουν περίτρανα πως ο καθορισμός του πρέπει να είναι αποτέλεσμα συλλογικών διαπραγματεύσεων, κοινωνικού διαλόγου και όχι παράλληλων “κυβερνητικών μονολόγων”.
Οι εργασιακές κατακτήσεις δεν είναι “προνομία” κάποιων συντεχνιών, αλλά η κοινωνική περιουσία ολόκληρου του κόσμου της μισθωτής εργασίας.
Η απεργία, που κάποιοι “ορέγονται” να καταργήσουν επαναφέροντας το ξεπερασμένο τέχνασμα του κοινωνικού αυτοματισμού, είναι το βασικό όπλο των εργαζομένων δεν καταστέλλεται με επιστρατεύσεις, δεν αποδυναμώνεται με ανάλγητους νόμους. Όσοι συνεχίσουν αυτόν τον “αντιδημοκρατικό κατήφορο” θα μας βρουν απέναντί τους.
Η Κυβέρνηση οφείλει, έστω και τώρα, να ακούσει τη “φωνή” της κοινωνίας που χειμάζεται και σεβόμενη δημοκρατικά-συνδικαλιστικά δικαιώματα να συμμαχήσει μαζί της προσφέροντας χειροπιαστές λύσεις. Το μεγαλύτερο λάθος, άλλωστε, είναι να μη διορθώνεις τα λάθη…πολύ περισσότερο τώρα που είναι και ομολογημένα.
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ KAI ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
- Την απομόνωση των γνωστών-άγνωστων “κουκουλοφόρων”, οι οποίοι συνεχίζουν με τις προβοκατόρικες δηλώσεις τους να επιβουλεύονται την “οριστική διάλυση” προσφέροντας τις υπηρεσίες τους σε αλλότρια συμφέροντα.
- Την υπογραφή νέων Συλλογικών Συμβάσεων σε όλους τους επαγγελματικούς κλάδους για τη διασφάλιση των θεσμικών και μισθολογικών μας δικαιωμάτων.
- Να μπει επιτέλους φραγμός στην εργοδοτική αυθαιρεσία των μαζικών, αναίτιων και άδικων απολύσεων.
- Να δοθεί ένα οριστικό τέλος στην “ασυλία” των οικονομικά ισχυρών.
Η Πανελλαδική Απεργία των Συνδικάτων στις 20 του Φλεβάρη αποκτά έντονη κοινωνική σημασία και ξεχωριστό αγωνιστικό περιεχόμενο.
Με την καθολική συμμετοχή μας στέλνουμε ένα ηχηρό μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση για άμεση και ριζική αλλαγή της πολιτικής της ακραίας λιτότητας, διαμορφώνουμε κοινωνική δυναμική όχι μόνο για τη “διόρθωση” του λάθους αλλά και τη συνολικότερη αποδέσμευση της χώρας μας από τους επαχθείς και ειδεχθείς όρους των Μνημονίων.
Η ΔΑΚΕ Ι.Τ. καλεί όλους τους εργαζόμενους, ανέργους και συνταξιούχους να στοιχηθούν στις “γραμμές” των Συνδικάτων ώστε να δώσουμε όλοι μαζί, μακριά από κομματικές αποχρώσεις και παραταξιακές σκοπιμότητες, μια ακόμη μεγάλη και κρίσιμη μάχη για την παλινόρθωση της ελληνικής κοινωνίας, την πραγματική αναπτυξιακή προοπτική της Πατρίδας μας.
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΟΥΜΕ
ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΕΙΨΕΙ ΚΑΝΕΙΣ-ΔΕΝ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ".
