Η εθελόντρια οργάνωσης βοήθειας και υποστήριξης αστέγων Street Work, Μυρτώ Γκόνου, γράφει για την εμπειρία της:
"Τα νέα δεδομένα μας θυμίζουν την καλά κρυμμένη για χρόνια ανθρωπιά μας... Street Work
Τον τελευταίο καιρό βρίσκομαι αντιμέτωπη καθημερινά με έννοιες που έχει φέρει στο προσκήνιο η λεγόμενη «Κρίση» όπως αυτή του Street Work, της νέας γενιάς αστέγων, της κοινωνικής επανένταξης. Άρχισα να αναρωτιέμαι, να ψάχνω και να μαθαίνω τι εστί..
Ανήκω στην κατηγορία των τυχερών μια και έχω δουλειά, σπίτι, οικογένεια & πραγματικά έτσι θεωρώ τον εαυτό μου. Εκπρόσωπος μίας γενιάς που τα θεώρησε όλα δεδομένα μεγαλώνοντας, διεκδίκησε θέσεις, δουλειά αλλά δεν επαναστάτησε. Πάλεψε μόνο για μία θέση με αγγλικό τίτλο. Όσο μεγαλύτερος ο τίτλος τόσο μεγαλύτερη και η καταξίωση στον «κύκλο» του καθενός. Με τι ασχολείται η κόρη σου; Ααα.. είναι tade-executive-manager- στον τάδε πολυεθνικό όμιλο. Μπράβο της! Κανένας δεν είπε ότι για να πετύχει αυτό χρειάζονται 18 – 20 ώρες την ημέρα σκλήρης δουλειάς, αντιμετώπισης εγωιστικών κομπλεξικών συμπεριφορών, ψυχολογικής κατάρρευσης για την μη επίτευξη στόχων, «αδειάσματος» όταν πια δεν εξυπηρετεί η παρουσία σου. Ήταν απλά τα απαραίτητα συστατικά.
Και τότε έφτασε η κρίση... οι ρυθμοί έπεσαν, δουλειά υπάρχει αλλά με άλλα δεδομένα και τότε αποκτάς προσωπικό χρόνο και αναρωτιέσαι ποιος είναι ο άνθρωπος που κάθεται δίπλα σου. Και το χειρότερο.. αναρωτιέσαι «που πήγε». Αυτή είναι η στιγμή που ανακαλύπτεις μία φρικτή αλήθεια. Αυτή της αποξένωσης. Γιατί τελικά η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική είναι κυρίως κοινωνική και πνευματική.
Οι άνθρωποι που μέχρι χτες συναναστρεφόσουνα μπορεί να ανήκουν σήμερα στην λεγόμενη νέα γενιά των αστέγων. Άνθρωποι που δούλευα μαζί τους δεν τα κατάφεραν και δεν ήταν τόσο τυχεροί όσο εγώ, που έχω την οικογένεια μου να με στηρίζει, και έμειναν πραγματικά στον δρόμο. Δεν ξέρεις πως να τους βοηθήσεις ή πως να συμπαρασταθείς.
Πως θα συμπαρασταθείς σε έναν άνθρωπο περήφανο & μέχρι πρότινος επαγγελματία χωρίς να νιώσει τον οίκτο σου, χωρίς να αισθανθεί ο ίδιος ζητιάνος;
Ποια είναι η διαφορά της φιλανθρωπίας με την έμπρακτη αλληλεγγύη; Ποια είναι η διαφορά της ανθρωπιάς με τον οίκτο;
Ψάχνοντας ανακάλυψα τον τρόπο & έγινα με τον δικό μου τρόπο μέρος αυτού. Διάβαζα κατά καιρούς για τα λεγόμενα “street work” & ζήτησα από γνωστή μου εθελόντρια της Κοινωνικής Πρόνοιας του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού να βοηθήσω σε ενα από αυτά. Έτσι και έγινε... μία συγκλονιστική εμπειρία. Μία εμπειρία ζωής, υπενθύμισης ότι είμαστε άνθρωποι και ότι η φιλάνθρωπη πλευρά μας δεν μπορεί απλά να περιορίζεται στο ξεκαθάρισμα της ντουλάπας μας και την απρόσωπη αποστολή αυτών που περισσεύουν σε κάποιο ίδρυμα ή ΜΚΟ. Κρύβεται σε κάτι πιο απλό. Σε ένα χαμόγελο. Σε μία απλή χειρονομία.
Κυριακή 30 Δεκεμβρίου, μεσάνυχτα. Με ένα κινητό κλιμάκιο αποτελούμενο από Κοινωνικούς Λειτουργούς, Εθελοντές Σαμαρείτες, Κοινωνικής Πρόνοιας και Νοσηλευτικής του Ερυθρού Σταυρού, αρχίσαμε να γυρνάμε στο κέντρο μίας άλλης Αθήνας και των γύρω περιοχών. Οι επικεφαλής του κλιμακίου, έχοντας επαναλάβει την δράση ουκ ολίγες φορές, ήξεραν που έπρεπε να κινηθούμε. Φτάνοντας πλησιάζαμε τον κάθε άστεγο ξεχωριστά όπου για αυτή την κρύα γιορτινή νύχτα του δώσαμε πράγματα όπως κουβέρτες, κονσέρβες, μπάρες σοκολάτας, μπάρες δημητριακών υψηλής θερμιδικής αξίας.
Στην πλειοψηφία τους τα άτομα που δέχθηκαν βοήθεια ήταν νέοι σε ηλικία χρήστες τοξικών ουσιών και ηλικιωμένοι με προβλήματα ψυχικής υγείας. Έλληνες & αλλοδαποί από την Αίγυπτο, το Πακιστάν, την Συρία, την Αφρική.
Στον καθένα που δίναμε το πακέτο τους ενημερώναμε για τις υπηρεσίες στις οποίες μπορούν να απευθυνθούν για περισσότερη βοήθεια. Δεν ξέρω αν πήγε κάποιος από όλους όσους ενημέρωσα. Αυτά τα πράγματα είναι και θέμα επιλογής.
Όπως με ενημέρωσαν οι Εθελοντές του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, η δράση επαναλαμβάνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα, με μεγαλύτερη συχνότητα όταν υπάρχει επιδείνωση καιρικών συνθηκών, αποσκοπούσε στην αποτύπωση του προβλήματος στο κέντρο της Αθήνας και την εκτίμηση αναγκών των αστέγων, ώστε να γίνει καλύτερος σχεδιασμός παροχής υπηρεσιών σε όσους για διάφορους λόγους δεν επιθυμούν τη φιλοξενία τους σε ειδικές δομές.
Το επόμενο ραντεβού για street work δεν ξέρω πότε είναι... το μόνο που ξέρω είναι ότι θα είμαι σίγουρα συνεπής."
Διαβάστε και το ρεπορτάζ του news.gr: Η ιστορία ενός αστέγου "υπεράνω πάσης υποψίας"
