Θρήνος για τον χαμό του αδελφού στο ναυάγιο της Εφταλού και κραυγή αγωνίας για τα τέσσερα ανίψια που αγνοούνται
«Η μητέρα μου δεν κοιμάται τα βράδια. Περιμένει να πει το τελευταίο αντίο στο γιο της και ελπίζει ότι τα εγγόνια της θα βρεθούν ζωντανά. Ήρθα για να ησυχάσει η ψυχή της» λέει ο Γκουλάμ στην κάμερα της ΕΡΤ. Ταξίδεψε από το Αφγανιστάν στη Λέσβο θέλοντας να πει το τελευταίο αντίο στον αδελφό του. Αλλά να ψάξει για τα τέσσερα ανίψια του που κανείς δεν ξέρει πού βρίσκονται. Αν ζουν ή αν πέθαναν έστω...
Για να καλύψει τα έξοδα του ταξιδιού πούλησε το σπίτι του στο Αφγανιστάν και με χίλια ζόρια κατάφερε να πάρει μια ολιγοήμερη βίζα για την Ελλάδα. Και να στην Εφταλού, εκεί που στις 28 του περασμένου Οκτωβρίου συνέβη το ναυάγιο με τους 70 νεκρούς πρόσφυγες και μετανάστες κι άγνωστο ακόμα αριθμό αγνοουμένων. Σε αυτό το σκάφος ήταν ο αδελφός του Γκουλάμ, ο Πακάρ, μαζί με τη γυναίκα και τα τέσσερα τους παιδιά. Το ζευγάρι βρέθηκε πνιγμένο στην ακτή κι αναγνωρίστηκε . Τα παιδιά χάθηκαν. Για πάντα; Ποιος ξέρει;
Ψάχνοντας το λοιπόν βρέθηκε στους φωτογράφους και τους δημοσιογράφους που αποθανάτισαν τις τραγικές εκείνες μέρες. Στο αρχείο του συνεργείου της ΕΡΤ στη Λέσβο βρήκε τις φωτογραφίες του νεκρού αδερφού του και της γυναίκας του. Τους βρήκε από τα ρούχα που φορούσαν κι εικονίζονταν στις τελευταίες φωτογραφίες τους λίγο πριν το ταξίδι.
Η γυναίκα του Πακάρ είχε αναγνωριστεί τότε. Είχε μεταφερθεί και τάφηκε στο Αφγανιστάν. Ο Πακάρ θάφτηκε στο νεκροταφείο των προσφύγων στη Λέσβο.
Η «συνάντηση» του Γκουλάμ με τον αδελφό του συγκλονίζει.
Ξεσπά σε κλάματα και προσεύχεται πάνω στο χώμα που σκεπάζει τον Πακάρ. Με το κινητό του στέλνει την εικόνα στο σπίτι του στο Αφγανιστάν. Η μητέρα και η αδερφή του σπαράζουν...
Ιστορίες
Η ιστορία του νεκρού Πακάρ έτσι όπως ιστορήθηκε στην κάμερα της ΕΡΤ θαρρείς ότι βγήκε μέσα από μυθιστόρημα. Ήταν κτηνίατρος και ζούσε με την οικογένεια του σε μικρή πόλη στο δυτικό Αφγανιστάν, τη Χεράτ. Στην τοπική κοινωνία ήταν δημοφιλής και αξιαγάπητος γιατί με τη δράση του μάζευε βοήθεια και την έδινε στους φτωχούς κτηνοτρόφους της περιοχής. Η οικογένεια του ήταν υποδειγματική και τα τέσσερα παιδιά του ήταν άριστοι μαθητές, λέει ο αδερφός του Πακάρ. Η ζωή τους άλλαξε όταν τον προσέγγισε μια ομάδα Ταλιμπάν. Του ζήτησαν να τους δίνει τη βοήθεια που συγκέντρωνε για τους φτωχούς κτηνοτρόφους. Όταν εκείνος αρνήθηκε τότε του έδειξαν φωτογραφίες με τα μικρά του παιδιά και του είπαν πως ξέρουν σε ποιο σχολείο πήγαιναν, υπονοώντας πως θα τα σκότωναν. Ο Πακάρ πούλησε όλα του τα υπάρχοντα και πήγε με την οικογένειά του στην Τουρκία.
Το πρωί της 28ης Οκτωβρίου η οικογένεια του Πακάρ μεταφέρθηκε από την Κωνσταντινούπολη μαζί με άλλους 300 πρόσφυγες στην περιοχή της αρχαίας Άσου, απέναντι από το Μόλυβο. Έστειλαν τις τελευταίες τους εικόνες με τα κινητά τηλέφωνα στην οικογένεια στο Αφγανιστάν και το μήνυμα ότι ξεκινάνε. Ήταν η τελευταία φορά που μίλησαν με τους δικούς τους.
Είχαν πληρώσει 2500 δολάρια για κάθε μέλος της οικογένειας του στους διακινητές. Επιβιβάστηκαν όλοι στο σάπιο ξύλινο σκαρί με τους διασωθέντες να λένε πως οι διακινητές να απειλούν με περίστροφα και να πυροβολούν στον αέρα.
Στα μισά της απόστασης δύο διακινητές και λίγο πριν το σκάφος περάσει στα ελληνικά χορικά ύδατα το εγκατέλειψαν. Ένα κύμα διέλυσε το ξύλινο σκαρί... Εκατοντάδες άνθρωποι βρέθηκαν στη θάλασσα.
Η σορός του Πακάρ ξεβράστηκε στην παραλία της Πέτρας και η σορός της γυναίκας του στο Καλό Λιμάνι κοντά στο Σκαλοχώρι. Τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας δεν βρέθηκαν ποτέ...
Ο Γκουλάμ θα συνεχίσει την αναζήτησή του για τα τέσσερα ανίψια του και σε άλλα μέρη της Τουρκίας και της Ελλάδας. Προς το παρόν ζητά βοήθεια από όποιον γνωρίζει κάτι για τα ανίψια του. Ευχαριστεί σεμνά όσους ήδη τον βοήθησαν. Τα τελευταία του λόγια «να ησυχάσουν οι ψυχές τους και οι ψυχές μας».
Ιστορίες προσφύγων, ιστορίες πόνου, άγνωστες ιστορίες που η μια ακολουθεί την άλλη...
