Η συνταγματική “σφραγίδα” του Συμβουλίου της Επικρατείας μπήκε στην έκτακτη εισφορά κοινωνικής ευθύνης που επιβλήθηκε το 2010, με το πρώτο μνημόνιο, στους εφοπλιστές που έχουν πλοία υπό ελληνική σημαία εγγεγραμμένα σε ελληνικό νηολόγιο.
Η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε ότι η επίμαχη έκτακτη εισφορά δεν αποτελεί φόρο εισοδήματος και αποσκοπούσε “στην αντιμετώπιση της οξύτατης κρίσης δημοσίου χρέους και ελλείμματος, που είχε καταστήσει αδύνατη την εξυπηρέτηση των δανειακών αναγκών της χώρας και πιθανή την χρεοκοπία της, καθώς και την εν γένει εξυγίανση των δημοσίων οικονομικών”.
Οι σύμβουλοι Επικρατείας επισημαίνουν πως η έκτακτη εισφορά επιβλήθηκε μόνο για ένα έτος, υπογραμμίζοντας ότι το εισόδημα χρησιμοποιείται ως δείκτης οικονομικής δύναμης του φορολογουμένου.
Είναι χαρακτηριστικό πως στις επίμαχες αποφάσεις οι δικαστές κάνουν αναδρομή στο παρελθόν καταγράφοντας ότι έκτακτες εισφορές είχαν επιβληθεί το 1974 μετά τον πόλεμο στην Κύπρο, το 1978 μετά τον καταστροφικό σεισμό στην Θεσσαλονίκη και το 1985 στο πλαίσιο του προγράμματος για την σταθεροποίηση της οικονομίας.
Η υπόθεση έφτασε στο ΣτΕ με αφορμή προσφυγές της λιβεριανών συμφερόντων εταιρείας Super Fast, που εκμεταλλεύεται στην Ελλάδα επιβατηγά-οχηματαγωγά πλοία με ελληνική σημαία, άνω των 3.000 κόρων.
Στην εταιρεία είχε επιβληθεί το 2010 έκτακτη εφάπαξ εισφορά κοινωνικής ευθύνης συνολικού ύψους 679.293 ευρώ και είχε βεβαιωθεί το ποσό αυτό από την Δ.Ο.Υ. Πλοίων Πειραιά.
