Στο κρίσιμο ερώτημα αν είναι συμβατή η ελληνική νομοθεσία για τις ομαδικές απολύσεις με τα σχετικά κείμενα του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης καλείται να απαντήσει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο( Δ.Ε.Ε) καθώς το Δ’ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας έθεσε το θέμα προς εξέταση.
Το ζήτημα των ομαδικών απολύσεων έφτασε στο ΣτΕ μετά από προσφυγή της «ΑΓΕΤ Γενική Εταιρεία Τσιμέντων Ηρακλής», η οποία ανήκει στον πολυεθνικό όμιλο Lafarge, καθώς οι ομαδικές απολύσεις τις οποίες ζήτησε (από Νοέμβριο 2011-13) δεν εγκρίθηκαν από τον υπουργό Εργασίας. Οι εργαζόμενοι κλήθηκαν σε διαβούλευση αλλά δεν ανταποκρίθηκαν και η εταιρία προσέφυγε στο Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας που γνωμοδότησε (24.4.2013) ότι οι απολύσεις που ζητούσε η τσιμεντοβιομηχανία δεν έπρεπε να γίνουν, καθώς δεν υπήρχε επαρκής αιτιολογία από την πλευρά της εταιρείας. Αμέσως μετά την απόφαση επικύρωσε ο υπουργός Εργασίας.
Η εταιρία προσέφυγε στο ΣτΕ υποστηρίζοντας πως ο νόμος 1387/1983 για τις ομαδικές απολύσεις είναι αντίθετος στην ευρωπαϊκή νομοθεσία και το Δ΄ Τμήμα με Πρόεδρο την Αντιπρόεδρο Μαίρη Σαρπ και εισηγητή τον Σύμβουλο Επικρατείας Κωνσταντίνο Κουσούλη, απέστειλε με την υπ’ αριθμ. 1254/2015 απόφασή του δύο προδικαστικά ερωτήματα στο Δ.Ε.Ε. ως προς την συμβατότητα του Ελληνικού νόμου περί ομαδικών απολύσεων με το αντίστοιχο ευρωπαϊκό νομοθετικό πλαίσιο:
1) Είναι σύμφωνη με την Οδηγία 98/59/ΕΚ ή τα άρθρα 49 και 63 της ΣΛΕΕ εθνική διάταξη (νόμος 1387/1983), η οποία θεσπίζει ως προϋπόθεση για τη διενέργεια ομαδικών απολύσεων την εκ μέρους του υπουργείου Εργασίας έγκριση των ομαδικών απολύσεων με κριτήρια: α) τις συνθήκες της αγοράς εργασίας, β) την κατάσταση της επιχείρησης και γ) το συμφέρον της εθνικής οικονομίας;
2) Σε περίπτωση που η απάντηση στο πρώτο ερώτημα είναι αποφατική, τότε εθνική νομοθετική διάταξη με το ανωτέρω περιεχόμενο είναι σύμφωνη με τις διατάξεις της Οδηγίας 98/59/ΕΚ ή την ΣΛΕΕ, εφόσον συντρέχουν σοβαροί κοινωνικοί λόγοι, όπως οξεία οικονομική κρίση και ιδιαίτερα αυξημένη ανεργία;
