Στο ερώτημα εάν και κατά πόσο μπορεί να προσδιοριστεί νομικά το αδίκημα της πιθανής ηθικής αυτουργίας σε περίπτωση αυτοκτονίας, απαντάει σε δημοσίευμά του το vima.gr.
Νομικοί κύκλοι επισημαίνουν ότι «από τη δικογραφία προσδιορίζεται ζήτημα σειράς αδικημάτων για σωματικές βλάβες και κακοποίηση, για πρόκληση ψυχικής οδύνης και άλλα εναντίον κρητικών φοιτητών. Γι’ αυτό αναμένεται να δημιουργηθεί νέος δικαστικός φάκελος. Όμως με τα μέχρι στιγμής στοιχεία αλλά και τα δεδομένα της ελληνικής νομοθεσίας, δεν μπορούν να στοιχειοθετηθούν, όπως πιστεύουν πολλοί, κατηγορίες σε κάποια πρόσωπα για ώθηση σε αυτοχειρία.
»Έχουν υπάρξει δεκάδες αυτοκτονίες από θύματα τοκογλυφίας τα οποία απέδωσαν ευθύνες σε συγκεκριμένα άτομα με σημειώματα που είχαν αφήσει. Συν τοις άλλοις έχουν καταγραφεί δεκάδες αυτοκτονίες σε στρατόπεδα όπου οι αυτόχειρες μιλούσαν για καψώνια. Επιπλέον και προσφάτως υπήρχαν αναφορές για ευθύνες πολιτικών σε απονενοημένα διαβήματα θυμάτων της κρίσης.
» Όμως παρ’ ότι γίνεται συχνά λόγος για ηθικούς αυτουργούς σε αυτοκτονίες, αυτό δεν τεκμηριώνεται νομικά. Δεν μπορεί να προκύψει ότι αυτός που πίεζε κάποιον επεδίωκε να τον αναγκάσει να προχωρήσει σε πράξη αυτοχειρίας. Η μόνη τέτοια περίπτωση προσδιορισμού ηθικής αυτουργίας σε αυτοκτονία θα ήταν κάποιος να ζητούσε και να επέβαλε στον άλλο να βάλει τέλος στη ζωή του.
»Νομικοί υπενθύμιζαν την περίπτωση του Αδόλφου Χίτλερ ο οποίος επέβαλε στον στρατηγό Ρόμελ και άλλους συνεργάτες του να αυτοκτονήσουν προκειμένου να μην τους διαπομπεύσει για απόπειρα δολοφονίας εναντίον του. Όμως τέτοια ιδιάζουσα υπόθεση παραίνεσης σε αυτοχειρία δεν έχει αναδειχθεί στη χώρα μας και ασφαλώς δεν μπορεί να συσχετισθεί –τουλάχιστον με τα μέχρι στιγμής δεδομένα– με τον θάνατο του Βαγγέλη Γιακουμάκη».
